Program ratowania aktywów w trudnych sytuacjach (TARP)
Czym był program pomocy związanej z problemami związanymi z aktywami (TARP)?
Program Troubled Asset Relief Program (TARP) był inicjatywą stworzoną i prowadzoną przez Departament Skarbu USA w celu ustabilizowania systemu finansowego kraju, przywrócenia wzrostu gospodarczego i złagodzenia przypadków egzekucji z nieruchomości w następstwie kryzysu finansowego z 2008 roku. TARP starał się osiągnąć te cele, kupując aktywa i akcje firm znajdujących się w trudnej sytuacji.
Kluczowe wnioski
- Program pomocy związanej z problemami związanymi z aktywami (TARP) został ustanowiony przez Departament Skarbu USA po kryzysie finansowym w 2008 roku.
- TARP ustabilizował system finansowy, zmuszając rząd do kupowania papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką i akcji banków.
- Od 2008 do 2010 roku TARP zainwestował 426,4 miliarda dolarów w firmy i uzyskał 441,7 miliarda dolarów zwrotu.
- TARP był wówczas kontrowersyjny, a jego skuteczność wciąż jest przedmiotem dyskusji.
Jak działał program pomocy związanej z problemami związanymi z aktywami (TARP)
Światowe rynki kredytowe niemal zatrzymały się we wrześniu 2008 r., Gdy kilka dużych instytucji finansowych, takich jak Freddie Mac i American International Group (AIG), doświadczyło poważnych problemów finansowych. Lehman Brothers zbankrutował, a firmy inwestycyjne Goldman Sachs i Morgan Stanley zmieniły swoje statuty i stały się bankami komercyjnymi, próbując ustabilizować swoją sytuację kapitałową.
Aby nie dopuścić do całkowitego wymknięcia się sytuacji spod kontroli, sekretarz skarbu Henry Paulson był pionierem programu pomocy związanej z problemami związanymi z aktywami (TARP). Został on podpisany przez prezydenta George’a W. Busha 3 października 2008 r. Wraz z uchwaleniem ustawy o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej.
Pierwotnym celem TARP było zwiększenie płynności rynków pieniężnych i wtórnych rynków hipotecznych poprzez zakup papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznie (MBS), a przez to zmniejszenie potencjalnych strat instytucji, które są ich właścicielami.
Później cel TARP został nieznacznie zmodyfikowany, aby umożliwić rządowi kupowanie udziałów w bankach i innych instytucjach finansowych. TARP początkowo dał Skarbowi Państwa siłę nabywczą w wysokości 700 miliardów dolarów; Ustawa Dodda-Franka o reformie Wall Street i ochronie konsumentów (zwana po prostu Dodd-Frank ) zmniejszyła później autoryzację z 700 miliardów dolarów do 475 miliardów dolarów.
Fundusze TARP były wykorzystywane do zakupu akcji banków, firm ubezpieczeniowych i producentów samochodów oraz do pożyczania funduszy instytucjom finansowym i właścicielom domów.
Rząd USA kupił akcje uprzywilejowane w ośmiu bankach: Bank of America / Merrill Lynch, Bank of New York Mellon, Citigroup, Goldman Sachs, JP Morgan, Morgan Stanley, State Street i Wells Fargo. Banki były zobowiązane do wypłacenia rządowi 5% dywidendy, która w 2013 r. Wzrośnie do 9%, zachęcając banki do odkupienia akcji w ciągu pięciu lat.
Od początku programu do 3 października 2010 r. (Termin przedłużenia funduszy) 245 miliardów dolarów zostało wykorzystanych na stabilizację banków, 27 miliardów dolarów poszło na programy zwiększające dostępność kredytów, 80 miliardów trafiło do amerykańskiego przemysłu samochodowego (w szczególności GM i Chryslera)., 68 mld $ użyto do stabilizowania AIG, i $ 46 mld poszedł do wykluczenia programów zapobiegania, takie jak dokonanie Home Affordable.
Postanowienia TARP wymagały, aby zaangażowane firmy utraciły pewne ulgi podatkowe, aw wielu przypadkach nałożyły ograniczenia na wynagrodzenia kadry kierowniczej i zabraniały odbiorcom funduszy przyznawania premii 25 najlepiej opłacanym członkom kadry kierowniczej. Mimo to, do 2009 r. Wykupione firmy zapłaciły około 20 miliardów dolarów kluczowemu personelowi – ironicznie określane jako premie TARP.
Dziedzictwo TARP
W grudniu 2013 roku Skarb Państwa zakończył TARP, a rząd stwierdził, że jego inwestycje przyniosły podatnikom ponad 11 miliardów dolarów. Mówiąc dokładniej, TARP odzyskał środki w łącznej wysokości 441,7 miliarda dolarów z zainwestowanych 426,4 miliardów dolarów. Rząd twierdził również, że TARP zapobiegł upadkowi amerykańskiego przemysłu samochodowego i uratował ponad milion miejsc pracy, pomógł ustabilizować banki i przywrócił dostępność kredytów dla osób fizycznych i firm.
TARP jest nadal kontrowersyjny. Zwolennicy twierdzą, że to uratowało amerykański system finansowy i skróciło kryzys finansowy, podczas gdy krytycy oskarżają tę inicjatywę o niepotrzebny impuls dla Wall Street.
Mimo to ekonomiści, politycy i finansiści wciąż debatują nad zaletami TARP i zastanawiają się, czy było to konieczne. Krytycy zarzucają programowi, że niewiele pomogło rynkom mieszkaniowym, które przez lata pozostawały w depresji. Niektórzy twierdzą, że nie zaszło to wystarczająco daleko – że rząd powinien nalegać na udział w kapitale firm finansowych, które ratował, aby kontrolować ich przyszłe praktyki.
Zamiast tego krytycy są zdania, że pożyczki bez zobowiązań TARP zasadniczo działały jako nagroda za złe zachowanie, wysyłając komunikat „działaj nieodpowiedzialnie, a my ci pomożemy” – i ustanawiając niebezpieczny precedens uzależnienia.
TARP nie spodobał się też rządowi amerykańskiej opinii publicznej, która widziała, jak Wall Street czerpie korzyści – w tym słynne premie – i powraca do rentowności, nawet gdy jednostki zmagały się z zadłużeniem, bezrobociem i przejęciami nieruchomości po Wielkiej Recesji.