Wskazówki dotyczące oceny tolerancji klienta na ryzyko

Jednym z najważniejszych aspektów inwestowania pieniędzy klienta dla doradcy finansowego jest próba oceny tolerancji klienta na ryzyko. Ryzyko można zdefiniować na wiele analitycznych sposobów, ale jeśli zapytasz swoich klientów, ich odpowiedź prawdopodobnie pociągnie za sobą coś podobnego do ryzyka utraty pieniędzy.

Jak dowiedzieliśmy się podczas załamania rynku w latach 2008-2009, wielu inwestorów przeszacowało swoją zdolność do zniesienia ryzyka spadku i niestety wielu wyprzedało swoje udziały kapitałowe na dnie rynku lub w jego pobliżu, ponosząc ogromne zrealizowane straty.

Zadaniem doradcy finansowego jest zaprojektowanie strategii inwestycyjnej dla klientów, która zrównoważy ich potrzebę rozwoju i uwzględni ich prawdziwy apetyt na ryzyko. Oto kilka pomysłów, jak pomóc klientom ocenić ich tolerancję na ryzyko.

Jak klient definiuje ryzyko?

Wskazane rozmowy i skorzystanie z kwestionariusza profilującego ryzyko mogą pomóc doradcy finansowemu w ocenie tolerancji ryzyka przez klientów. Szczególnie przydatne jest skłonienie klienta do rozmowy o swoich odczuciach dotyczących ryzyka, a zwłaszcza utraty pieniędzy. Często klienci, którzy są bliżej emerytury lub są na emeryturze, będą czuli się bardziej niechętni ryzyku, zwłaszcza jeśli ich zasoby emerytalne są ograniczone. Dla niektórych osób ryzyko definiuje się po prostu jako straty rynkowe. Dla innych może to oznaczać utratę pracy, utratę dochodów lub utratę ochrony ubezpieczeniowej. Jeszcze inni określą ryzyko w kategoriach kosztów alternatywnych – to znaczy ryzyka utraty dobrej inwestycji.

Horyzont czasowy i cele finansowe

Ogólnie rzecz biorąc, im dłużej klient może czekać, zanim będzie potrzebował zainwestowanych aktywów, tym bardziej ryzykowne powinny być jego portfele. Dzieje się tak, ponieważ papiery wartościowe o wyższym ryzyku są kompensowane średnio wyższym oczekiwanym zwrotem – a w dłuższych horyzontach czasowych szorstkie okresy są często wygładzane. Klienci mogą również powiększać swoje portfele, gdy rynki spadają (uśrednianie kosztu dolara), co oznacza, że ​​gdy rynek zaczyna ponownie rosnąć, gromadzą akcje po lepszych cenach.

Zwykle horyzont czasowy wynoszący 10 lat lub dłużej, zanim klient będzie musiał wykorzystać swoje pieniądze, wskazywałby, że mógłby podjąć nieco większe ryzyko, ponieważ mieliby czas na odzyskanie sił po nieuniknionych korektach rynku, które wystąpią. Mniej niż 10 lat oznaczałoby, że alokacja portfela powinna nieco zmniejszyć ryzyko, ponieważ klient ma mniej czasu na wyjście z niestabilnego rynku. W rezultacie starsi klienci, którzy mogą wkrótce przejść na emeryturę, powinni często być bardziej obciążeni mniej ryzykownymi obligacjami, podczas gdy młodsi pracownicy mogą mieć znacznie więcej akcji.

Uwzględnianie możliwych sytuacji kryzysowych

Ważne jest, aby ustalić, czy klient ma wystarczającą płynność, aby nie musiał inwestować w swoje inwestycje, aby pokryć wydatki na życie i inne normalne bieżące wydatki w horyzoncie czasowym, w którym mają zostać zainwestowane pieniądze. Jeśli jest prawdopodobne, że będą musieli sięgnąć po fundusze, które mają zostać zainwestowane w perspektywie długoterminowej, rozsądnie byłoby zachęcić ich do mniejszych inwestycji i pozostawić część pieniędzy na boku w mniej ryzykownych pojazdach.

Zwykle doradcy rekomendują około 5% aktywów portfela alokowanych na fundusze gotówkowe lub rynku pieniężnego. W ten sposób, gdy zdarzy się nagły wypadek, można go łatwo wykorzystać. Jednak gotówka przynosi tylko zwrot wolny od ryzyka, a zatem zbyt duży może być złą rzeczą, powodując opór gotówki, który z czasem może obniżyć ogólne zwroty.

Preferencje inwestycyjne

Czy klient ma jakieś szczególne preferencje inwestycyjne, które należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu swojego portfela? Być może odziedziczyli akcje, których nie chcą sprzedać. Nazywa się to efektem wyposażenia – obiektywnie irracjonalne jest traktowanie tak utalentowanych zasobów jako specjalnych, ale nie należy ignorować powiązań emocjonalnych. Zamiast tego powinni zostać zakwaterowani.

Bez względu na to, jakie są preferencje klientów, należy je wziąć pod uwagę, proponując swoim klientom alokację aktywów, aby ich portfel nie był zbytnio lub zbyt słabo przydzielony do jednego lub więcej obszarów w oparciu o te preferencje.

Źródła dochodów z emerytury

W przypadku klientów zbliżających się do emerytury doradcy finansowi powinni przyjrzeć się wszystkim źródłom dochodów emerytalnych swoich klientów, oceniając odpowiedni poziom ryzyka dla ich portfeli. Na emeryturze celem nie jest już powiększanie aktywów na rynku; ma raczej na celu generowanie dochodu z tych zgromadzonych aktywów.

Na przykład, jeśli klient ma emeryturę oraz ubezpieczenie społeczne, można je postrzegać jako stałe strumienie dochodu, które pozwalają klientowi przeznaczyć nieco więcej niż mógłby na akcje.

Uwzględnianie sytuacji w pracy klienta

Jeśli klient jest zatrudniony, jak stabilna jest jego wypowiedzenie i zwolnienia mogą być nieoczekiwane, wiele osób ma całkiem niezłą kontrolę nad bezpieczeństwem swojej pracy. Jeśli bezpieczeństwo pracy jest słabe, konieczna jest niższa ocena ryzyka, ponieważ klient może potrzebować polegać na funduszach inwestycyjnych, aby zatrzymać je do czasu pojawienia się nowej oferty pracy.

Dodatkowo zapytaj, jaki jest charakter dochodu klienta? Czy to stabilna pensja z jakąś premią? Czy ich dochód jest zmienny i opiera się głównie na prowizjach, które mogą się zmieniać? Im bardziej jest stabilny, tym większe ryzyko mogą potencjalnie podjąć na rynku.

Ważenie sytuacji rodzinnej klienta

Czy klient jest żonaty? Czy nadal mają dzieci mieszkające w domu? Czy mają dziecko niepełnosprawne lub w inny sposób wymagające ich wsparcia? To wszystko wpłynie na ich potrzeby w zakresie przepływu gotówki zarówno teraz, jak i później.

Jeśli na zdjęciu są dzieci, sytuacja ryzyka może się nieco zniuansować. Być może ubezpieczenie na życie jest konieczne na wypadek, gdyby wydarzyło się coś strasznego. Planowanie uczelni przekieruje również aktywa z innych celów na konto 529.

Reakcja na ostatni duży spadek rynku?

Kryzys finansowy z lat 2008-2009 i otrzymany spadek ekstremalnych na giełdzie był ostateczny test tolerancji ryzyka dla inwestorów. Media opublikowały wiele historii o inwestorach, którzy po prostu nie mogli dłużej znieść strat inwestycyjnych i którzy wyprzedali akcje na dnie rynku lub blisko niego. Niestety, wielu z tych inwestorów poniosło ogromne straty, a następnie przegapiło całą lub większą część wynikającej z tego hossy dla akcji.

Tolerancja na ryzyko może się zmieniać w czasie

Z pewnością, gdy klienci starzeją się i zbliżają się do emerytury, często będą bardziej niechętni ryzyku. Ponadto wydarzenia życiowe i inne wydarzenia mogą spowodować zmianę tolerancji klienta na ryzyko.

Przykładem może być nieoczekiwane zwolnienie, gdy klient zbliża się do emerytury. Nie jest to niestety rzadkie w świecie korporacji, a utrata kilku lat oczekiwanego zatrudnienia i oszczędności emerytalnych może mieć druzgocący wpływ na ich emeryturę. Może to spowodować, że będą bardziej niechętni utracie pieniędzy.

Pary z różnymi tolerancjami ryzyka

Tylko dlatego, że para jest szczęśliwym małżeństwem, nie oznacza to, że oboje mają identyczną tolerancję na ryzyko. W rzeczywistości wielu doradców finansowych ma zwykle doświadczenie w pracy z parami, w których każdy z małżonków ma inną tolerancję na ryzyko. Kluczem jest tutaj zrozumienie, skąd pochodzi każdy z małżonków i pomoc w osiągnięciu ich celów finansowych poprzez alokację inwestycji, która pozwoli obojgu spać w nocy.

Podsumowanie

Określenie tolerancji klienta na ryzyko jest kluczowym elementem układanki przy projektowaniu odpowiedniej alokacji aktywów, która pozwoli mu zarówno osiągnąć cele finansowe, jak i dobrze spać w nocy. Tolerancja na ryzyko jest w równym stopniu „sztuką”, jak nauką i aby doradca finansowy mógł ją ocenić, musi naprawdę poznać i zrozumieć swoich klientów.