Powstanie związków zawodowych w sporcie zawodowym

W większości przypadków związki zawodowe powstają z niesprawiedliwych warunków pracy i nieodpowiednich zarobków. Biorąc pod uwagę dzisiejszych błyskotliwych, milionerów sportowców, często zapomina się, że pionierzy ulubionych amerykańskich lig sportowych – kultowe gwiazdy, takie jak Oscar Robertson, Johnny Unitas i Gordie Howe – byli ofiarami tyrańskich szefów, surowych oczekiwań i niezrównoważonych płac. Niezrzeszeni sportowcy byli traktowani jak majątek, który nie miał prawa do emerytur, świadczeń zdrowotnych czy nawet pieniędzy na lunch w grach drogowych. Dzisiejsi zawodowi sportowcy cieszą się wszystkimi tymi przywilejami, jednocześnie zbierając pensje, które eliminują potrzebę ich posiadania. W przypadku kolejnych lig potrzeba było postanowienia kilku odważnych graczy, aby stanąć w obronie właścicieli i zażądać sprawiedliwego udziału w przychodach, które zapewniali ich najlepsi zawodnicy. (Aby dowiedzieć się więcej o związkach zawodowych, przeczytaj artykuł Związki: czy pomagają lub ranią pracowników? )

National Hockey League W sezonie 2010-11 średnia pensja gracza NHL wynosiła 2,4 miliona dolarów, a płaca minimalna 500 000 dolarów. Tuż przed utworzeniem National Hockey League Players Association (NHLPA) w 1967 roku krążyły pogłoski, że gracze zarabiają średnio około 10 000 do 15 000 dolarów rocznie, bez planów emerytalnych i opieki zdrowotnej. Często zdarzało się również, że członkowie NHL przed związkami pracowali wakacjami, aby wesprzeć swoje rodziny. W 1955 roku Tim Horton, gwiezdny obrońca Toronto Maple Leafs, letni robotnik budowlany i imiennik popularnej serii kawy i pączków, złamał nogę w grze. Jeśli gracz przegapił grę, którą Horton opuścił kilka razy, nie otrzymywał zapłaty. A bez planu opieki zdrowotnej i dochodów rodzina Hortonów miała ogromne trudności z opłaceniem rachunków. Po kontuzji Horton nie był już tak skuteczny, na co kierownictwo Leafsa krzyknęło „obojętna gra” i obniżyło mu pensję w następnym roku.

Takie traktowanie zainspirowało Teda Lindsaya z Detroit Red Wings do zebrania graczy w celu utworzenia związku w późnych latach pięćdziesiątych. Aby sparaliżować ruch, Red Wings sprzedali Lindsay do Chicago, gdzie był mniej skuteczny w organizowaniu kluczowych graczy, którzy do niego dołączyli. Inni wpływowi gracze w całej lidze również zostali sprzedani lub wygnani do mniejszych lig. Lindsay odniosła sukces w utworzeniu małego stowarzyszenia graczy, ale grupa spasowała wkrótce po wymianie Lindsay. Dopiero w 1967 roku gracze byli w stanie zjednoczyć się w wystarczającej liczbie, aby przekonać właścicieli do uznania wymagań NHLPA, a nie karania graczy za członkostwo. (Z sportowcy stają profesjonalny znacznie wcześniej, ważne jest to, że ci starsi gracze na drodze do przejścia na emeryturę mieć odpowiednią rentę. Sprawdź Pro wyczynowym sportowcem Emerytalne. )

Major League Baseball Wielka liga baseballowa może pochwalić się jednymi z najwyższych zarobków we wszystkich dyscyplinach sportowych, z których największym jest 10-letni kontrakt New York Yankee Alexa Rodrigueza, wart 275 milionów dolarów, wynagrodzenie, które Yankees może łatwo uzasadnić, wskazując na 441 milionów dolarów dochodu, jaki wprowadzony na rok 2010. Baseball od dawna jest wielkim biznesem w Ameryce, ale potrzeba było wielu wcieleń Stowarzyszenia Major League Baseball Players Association (MLBPA), aby uzyskać uczciwą część dochodów wypłacanych graczom. Począwszy od Bractwa profesjonalnych graczy w baseball z 1885 roku, gracze zorganizowali się, aby podnieść swoje pensje i, co najważniejsze, porzucić klauzulę rezerwową, która zasadniczo dawała właścicielom prawo do kontrolowania miejsca, w którym gracze mogą grać. W 1887 roku Lippincott’s Magazine opublikował artykuł opisujący zasadę rezerwy jako „uchwyt do manipulacji ruchem graczy, rodzaj spekulacji na zwierzętach hodowlanych, za pomocą których są one kupowane, sprzedawane i przekazywane jak wiele owiec. ”

Zmiana losu, której szukali gracze, w końcu nastąpiła w 1965 roku, kiedy grupa graczy zatrudniła Marvina Millera, byłego ekonomistę United Steelworkers of America. Miller uczył zawodników podstaw solidarności i pomógł im wynegocjować pierwszy zawodowy układ zbiorowy pracy. Umowa zwiększyła minimalną pensję z 6000 do 10 000 dolarów i ustanowiła związek zawodników jako oficjalny związek. Bardziej uprawnieni niż kiedykolwiek gracze rozpoczęli serię indywidualnych pozwów przeciwko MLB, aby zakwestionować klauzulę rezerwy, a zwycięstwo w końcu nadeszło w 1975 roku, otwierając drzwi do wolnej agencji. (Ulubiona rozrywka Ameryki istnieje od dawna. Aby dowiedzieć się, jak się ją prowadzi, zajrzyj do „Historia ekonomii baseballu” ).

National Football League W obliczu strajku piłkarzy nad NFL w sezonie 2011-12, fani piłki nożnej są bardziej niż kiedykolwiek świadomi konfliktów pracowniczych, które mogą zepsuć sport. Technicznie rzecz biorąc, w tej chwili nie ma związku dla graczy NFL, ponieważ unieważnili oni NFLPA w ramach strategii prawnej mającej na celu wniesienie swoich spraw do sądu. Pozornie miliarderzy walczą z milionerami o udział w miliardowych przychodach i, oczywiście, nienawiść do obu stron jest łatwiejsza niż pokonanie testu narkotykowego MLB. Ale w 1956 roku gracze NFL mieli lepsze powody, by podjąć kroki prawne przeciwko swojemu pracodawcy.

Nieustanny wpływ jednego z najbardziej brutalnych i intensywnie uderzających sportów redukuje jego najlepszych graczy do średniej kariery wynoszącej zaledwie 3,3 roku. A zanim powstał związek, zawodnikom nie płacono, jeśli przegapili mecz z powodu kontuzji. Gracze byli odpowiedzialni za utrzymanie swoich mundurów i sprzętu, a podczas podróży nie otrzymywali żadnych diet dziennych. W 1956 roku, przekonani, że zostali oszukani przez właścicieli drużyn, gracze z Green Bay Packers i Cleveland Browns utworzyli związek zawodowy. Wkrótce na pokład weszli inni gracze z ligi, w tym legendy, takie jak Don Shula i Frank Gifford. Gracze z powodzeniem zmusili ligę do zajęcia się swoimi skargami, a także do ustalenia oficjalnej pensji minimalnej i planu emerytalnego. (Aby uzyskać więcej informacji na temat ostatnich działań graczy NFL, zobacz pozew The Money Behind The NFL Players ).

Kibice koszykówki National Basketball Association również czekają w tym roku długą zimę, ponieważ NBA Players Association (NBAPA) spodziewa się przegrać sezon 2011-12, walcząc z właścicielami franczyzy o większą część dochodów ligi. Związek ciężko pracuje, aby ci gracze nie roztrwonili swoich siedmiocyfrowych zarobków, ale przed NBAPA najlepsi koszykarze świata nie zaliczali wygórowanych bogactw do swoich problemów.

Według NBAPA: „Przed powstaniem związku… nie było planu emerytalnego, diety, minimalnej pensji, żadnych świadczeń zdrowotnych, a średnia pensja zawodnika wynosiła 8 000 dolarów”. W 1954 roku czołowy zawodnik ligi, Bob Cousy, pracował nad zorganizowaniem innych wpływowych graczy w lidze i zagrozili wycofaniem się z meczu gwiazd 1955, jeśli prezes NBA Maurice Podoloff odmówi ich żądań. Przyniosło to pewne ustępstwa ze strony właścicieli i ostatecznie doprowadziło do oficjalnych negocjacji między ligą a związkiem w 1957 roku. Niektóre wczesne zwycięstwa związku obejmowały 7 USD dziennie, wydatki na przeniesienie graczy wymienianych w połowie sezonu i większą obniżkę przychodów z playoffów.. O dziwo, nie żądali noszenia dłuższych szortów.

Podsumowanie Pionierzy tych lig walczyli z potężnymi milionerami i ryzykowali swoją karierę zawodową, aby zapewnić przyszłym graczom w tych ligach dobre wynagrodzenie i opiekę poza ich karierą. Stumilionowe kontrakty Alexa Rodriqueza, Kobe Bryanta, Peytona Manninga i Alexa Ovechkina sugerują, że ojcowie założyciele tych związków zarobili więcej, niż kiedykolwiek oczekiwali. (Z sportu zawodowego dokonywania miliony dolarów, dlaczego niektóre z tych zespołów pliku o upadłość? Aby dowiedzieć się więcej sprawdź 4 Powody Pro Sport Zespoły złożyć wniosek o upadłość. )