Zamień sieć
Co to jest sieć wymiany?
Sieć swapów to wzajemna linia kredytowa ustanowiona między dwoma lub więcej bankami centralnymi. Celem sieci swapów jest umożliwienie bankom centralnym wymiany walut między sobą w celu utrzymania płynnego i stabilnego rynku walutowego.
Sieci swapowe są również znane jako „linie wymiany walut” lub „tymczasowe wzajemne porozumienia walutowe”.
Kluczowe wnioski
- Sieci swapowe to kredytowe i walutowe instrumenty zapewniające płynność, tworzone między bankami centralnymi.
- Te linie swapowe są ważnym narzędziem ograniczania ryzyka finansowego i zarządzania nim, ponieważ umożliwiają bankom centralnym zwiększenie płynności zarówno w międzynarodowych, jak i krajowych sektorach bankowych.
- Podczas kryzysu finansowego 2007–2008 Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych utworzyła duże instrumenty sieci swap z innymi bankami centralnymi na całym świecie.
Zrozumienie sieci wymiany
Celem sieci swapów jest utrzymanie płynności w walutach zagranicznych i krajowych, tak aby banki komercyjne mogły utrzymać obowiązkowe rezerwy obowiązkowe. Pożyczając walutę między sobą i sprzedając pożyczone fundusze na aukcji prywatnym bankom, banki centralne mogą wpływać na podaż walut, pomagając w ten sposób obniżyć oprocentowanie, które banki pobierają, gdy pożyczają sobie wzajemnie. Ta stopa procentowa jest nazywana stopą międzybankową.
Sieci swapowe mogą odgrywać kluczową rolę w utrzymaniu stabilności rynku finansowego, gdy płynność jest w inny sposób nadwyrężona, na przykład w trakcie kryzysu kredytowego. Sieć wymiany może pomóc zwiększyć dostęp banków do niedrogiego finansowania, które z kolei może zostać przekazane przedsiębiorstwom w całej gospodarce w postaci kredytów bankowych. Z tego powodu banki centralne są czasami określane jako „pożyczkodawcy ostatniej instancji”.
W Stanach Zjednoczonych Rezerwa Federalna obsługuje sieci swapowe na podstawie uprawnień przyznanych jej na mocy sekcji 14 ustawy o Rezerwie Federalnej. Czyniąc to, Rezerwa Federalna musi również przestrzegać zezwoleń, zasad i procedur ustanowionych przez Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC).
W czasiekryzysu finansowego 2007–2008 mechanizmy sieci swapów były szeroko stosowane przez banki centralne na całym świecie. W tamtym czasie banki centralne na całym świecie desperacko dążyły do poprawy warunków płynnościowych na rynku walutowym i wśród banków krajowych.
Prawdziwy przykład sieci wymiany
We wrześniu 2008 roku, w szczytowym momencie kryzysu finansowego, Rezerwa Federalna zezwoliła na zwiększenie swojej sieci swapów o 180 miliardów dolarów, zwiększając tym samym swoje linie kredytowe w bankach centralnych Kanady, Anglii i Japonii. Banki centralne na całym świecie ściśle ze sobą współpracowały, aby zapobiec wymknięciu się kryzysu spod kontroli.
Niedawno Europejski Bank Centralny (EBC) zgodził się w październiku 2013 r. Na utworzenie sieci wymiany z Ludowym Bankiem Chin (PBOC). Na mocy tej umowy, EBC rozszerzony euro wart około 50 mld $ do PBOC, natomiast PBOC rozszerzony taką samą kwotę na rzecz EBC w swojej własnej walucie, wjuanów.
Chociaż sieci swapowe dają bankom centralnym możliwość wymiany walut między sobą na żądanie, nie oznacza to, że koniecznie będą to robić. Zamiast tego sieć swapów zapewnia źródło płynności w przypadku sytuacji kryzysowej, zmniejszając niepokój wśród banków i innych uczestników rynku. W przypadku sieci swapowej EBC-PBOC porozumienie zmniejsza ryzyko dla banków strefy euro obecnych na arenie międzynarodowej, prowadzących działalność w juanie;i odwrotnie, jeśli chodzi o chińskie banki prowadzące interesy w strefie euro. W ten sposób ustanowienie sieci wymiany jest po części sposobem zaszczepienia zaufania inwestorów.