Strukturyzowany instrument inwestycyjny (SIV)

Co to jest strukturalny pojazd inwestycyjny?

Strukturyzowany instrument inwestycyjny (SIV) to pula aktywów inwestycyjnych, która stara się czerpać zyski ze spreadów kredytowych między krótkoterminowym zadłużeniem a długoterminowymi strukturyzowanymi produktami finansowymi, takimi jak papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (ABS).

Strukturyzowane instrumenty inwestycyjne są również nazywane kanałami.

Zrozumienie strukturyzowanego instrumentu inwestycyjnego (SIV)

Strukturyzowany instrument inwestycyjny (SIV) to rodzaj funduszu specjalnego przeznaczenia, który zaciąga pożyczki krótkoterminowe, emitując papiery komercyjne, w celu inwestowania w aktywa długoterminowe o ratingu kredytowym od AAA do BBB. Aktywa długoterminowe często obejmują strukturyzowane produkty finansowe, takie jak papiery wartościowe zabezpieczone hipotecznie (MBS), papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (ABS) oraz mniej ryzykowne transze zabezpieczonych obligacji dłużnych (CDO).

Finansowanie SIV pochodzi z emisji papierów komercyjnych, które są stale odnawiane lub odnawiane; wpływy są następnie inwestowane w aktywa o dłuższym terminie zapadalności, które mają mniejszą płynność, ale przynoszą wyższe zyski. SIV osiąga zyski na różnicy między wpływającymi przepływami pieniężnymi (spłata kapitału i odsetek od ABS) a wysoko ocenianymi papierami komercyjnymi, które emituje.

Na przykład SIV, która pożycza pieniądze z rynku pieniężnego na poziomie 1,8% i inwestuje w strukturyzowany produkt finansowy ze zwrotem 2,9%, przyniesie zysk w wysokości 2,9% – 1,8% = 1,1%. Różnica w stopach procentowych to zysk, który SIV wypłaca swoim inwestorom, z którego część jest dzielona z zarządzającym inwestycją.

W efekcie wyemitowane papiery komercyjne zapadają w terminie od 2 do 270 dni, po czym emitenci po prostu emitują więcej długu w celu spłaty zadłużenia zapadającego. W ten sposób można zobaczyć, jak strukturyzowane instrumenty inwestycyjne często wykorzystują dużą dźwignię, aby generować zwroty. Te instrumenty finansowe są zwykle tworzone jako spółki offshore, specjalnie po to, aby uniknąć przepisów, którym podlegają banki i inne instytucje finansowe. Zasadniczo SIV pozwalają zarządzającym instytucjom finansowym na stosowanie dźwigni finansowej w sposób, którego spółka macierzysta nie byłaby w stanie zrobić ze względu na regulacje dotyczące wymogów kapitałowych ustalone przez rząd. Jednak zastosowana wysoka dźwignia służy do powiększania zysków; w połączeniu z pożyczkami krótkoterminowymi naraża to fundusz na płynność na rynku pieniężnym.

Strukturyzowane pojazdy inwestycyjne a kryzys subprime

Pierwsza SIV została utworzona przez Nicholasa Sossidisa i Stephena Partridge’a z Citigroup w 1988 roku. Nazywała się Alpha Finance Corp. i uzyskała pięciokrotność jej kapitału początkowego. Inny pojazd stworzony przez tę parę, Beta Finance Corp., miał dźwignię dziesięciokrotnie większą niż kwota kapitału. Zmienność rynków pieniężnych była odpowiedzialna za powstanie pierwszego zestawu SIV. Z czasem ich rola i przydzielony im kapitał rosły. W związku z tym stały się one bardziej ryzykowne, a ich wysokość dźwigni wzrosła. Do 2004 r. 18 SIV zarządzało 147 miliardami dolarów. W manii kredytów hipotecznych subprime kwota ta wzrosła do 395 miliardów dolarów do 2008 roku.

Strukturyzowane instrumenty inwestycyjne podlegają mniejszym regulacjom niż inne pule inwestycyjne i są zazwyczaj utrzymywane poza bilansem przez duże instytucje finansowe, takie jak banki komercyjne i domy inwestycyjne. Oznacza to, że jej działalność nie ma wpływu na aktywa i pasywa banku, który ją tworzy. SIV zyskały wiele uwagi podczas kryzysu mieszkaniowego i subprime w 2007 r.; dziesiątki miliardów wartości pozabilansowych SIV zostało odpisanych lub objętych zarządem komisarycznym, gdy inwestorzy uciekali od aktywów związanych z kredytami hipotecznymi typu subprime. Straty zaskoczyły wielu inwestorów, ponieważ publicznie niewiele było wiadomo na temat specyfiki SIV, w tym tak podstawowych informacji, jak posiadane aktywa i jakie przepisy determinują ich działania. Pod koniec 2008 r. Nie działały żadne SIVS.

Przykład specjalnego pojazdu inwestycyjnego

IKB Deutsche Industriebank to niemiecki bank udzielający pożyczek małym i średnim niemieckim przedsiębiorstwom. Aby zdywersyfikować swoją działalność i generować przychody z dodatkowych źródeł, bank zaczął kupować obligacje pochodzące z rynku USA. Nowy oddział nosił nazwę Rhineland Funding Capital Corp. i inwestował głównie w hipoteczne listy zastawne subprime. Wydawał papiery komercyjne na sfinansowanie zakupów i miał skomplikowaną strukturę organizacyjną obejmującą inne podmioty. Publikacja została docierana przez inwestorów instytucjonalnych, takich jak okręg szkolny Minneapolis i miasto Oakland w Kalifornii. Kiedy w 2007 r. Panika związana z papierami komercyjnymi zabezpieczonymi aktywami ogarnęła rynki, inwestorzy odmówili rolowania swoich papierów w Rhineland Funding. Dźwignia finansowa Rhineland była na tyle duża, że ​​wpłynęła na działalność IKB. Bank ogłosiłby upadłość, gdyby nie uratowanie go dzięki pożyczce w wysokości ośmiu miliardów euro z KFW, niemieckiego banku państwowego.