Sprawdzanie bodźca
Co to jest sprawdzanie bodźców?
Czek stymulacyjny to czek wysłany do podatnika przez rząd Stanów Zjednoczonych. Czeki stymulujące mają na celu pobudzenie gospodarki poprzez zapewnienie konsumentom pewnych wydatków na wydatki. Podatnicy otrzymują te pieniądze, ponieważ mają one na celu zwiększenie konsumpcji i zwiększenie dochodów sprzedawców detalicznych i producentów, pobudzając gospodarkę.
Kontrola stymulacyjna może być częścią większego federalnego pakietu stymulacyjnego mającego na celu wsparcie gospodarki, co miało miejsce w przypadku płatności stymulacyjnych, które były częścią ustawy CARES w 2020 r. I amerykańskiego planu ratunkowego w 2021 r.
Kluczowe wnioski
- Czeki stymulujące to czeki wysyłane przez rząd Stanów Zjednoczonych do podatników w celu zwiększenia ich siły nabywczej i pobudzenia działalności gospodarczej.
- Czeki stymulujące są wysyłane pocztą do podatników lub do ich rozliczenia podatkowego jest stosowana równoważna ulga podatkowa.
- Kontrole bodźców były używane podczas Wielkiej Recesji w 2008 roku.
- W okresie od marca 2020 r. Do marca 2021 r. Rząd USA wysłał Amerykanom trzy rundy płatności stymulacyjnych, aby ulżyć trudnościom ekonomicznym spowodowanym przez COVID-19.
Zrozumienie testu bodźca
Czeki stymulujące były kilkakrotnie wysyłane do podatników w USA. Kwoty tych czeków różnią się w zależności od statusu podatnika. Wspólni podatnicy na ogół otrzymują dwa razy więcej niż podatnicy składający pojedynczo. W niektórych przypadkach ci, którzy mieli niezapłacone podatki, widzieli, że ich kontrole stymulacyjne były automatycznie stosowane do ich salda należności.
Badania opublikowane w National Bureau of Economic Research (NBER) wykazały, że sposoby dostarczania bodźców fiskalnych mają wpływ na ogólne wzorce wydatków konsumentów. Wprowadzenie bodźców fiskalnych poprzez wysyłanie czeków spowodowało wzrostaktywnościw zakresie wydatków konsumenckich. Jednak zastosowanie ulg podatkowych równych kwocie pieniędzy przekazanych w ramach kontroli bodźców nie spowodowało równoważnego wzrostu aktywności w zakresie wydatków konsumpcyjnych.
Przykłady kontroli bodźców
Kryzys finansowy 2008 r
Jeden z przykładów wykorzystania czeków stymulacyjnych miał miejsce, gdy gospodarka Stanów Zjednoczonych weszła w poważną recesję po kryzysie finansowym w 2008 r. Przyszła administracja Obamy oszacowała, że wysyłanie czeków zapobiegnie przekroczeniu poziomu 8% bezrobocia.
Płatności były częścią Economic Stimulus Act z 2008 roku, która została uchwalona za rządów prezydenta George’a W. Busha. Rząd wysyłał czeki do osób, które mają co najmniej 3000 USD kwalifikującego się dochodu zeświadczeń z ubezpieczenia społecznego, świadczeń dla weteranów, emerytury kolejowej idochodu z zarobków lub w połączeniu z nimi. Kontrole wyniosły:
- Kwalifikujące się osoby: od 300 USD do 600 USD
- Żonaci podatnicy składający wspólne zeznania: od 600 do 1200 USD
- Z kwalifikującymi się dziećmi: dodatkowe 300 $ na każde kwalifikujące się dziecko
Koronawirus pandemia
W marcu 2020 roku rząd Stanów Zjednoczonych zatwierdził projekt ustawy o wysyłaniu Amerykanom płatności stymulacyjnych, aby ulżyć trudnościom ekonomicznym spowodowanympandemią koronawirusa. Między innymi ustawa CARES określa zwrot podatku w wysokości 1200 USD na osobę dorosłą i 500 USD na kwalifikujące się dziecko. Kwota rabatu wygasa w przypadku dochodów powyżej 75 000 USD rocznie w przypadku osób fizycznych i 150 000 USD w przypadku osób składających wspólne wnioski.
IRS uruchomił nowy portal Get My Payment, który umożliwia sprawdzanie statusu płatności i przekazywanie informacji o wpłacie bezpośredniej.
Druga runda czeków stymulacyjnych w wysokości 600 USDzostała uruchomionaw grudniu 2020 r. Następnie, w marcu 2021 r., Podpisano ustawę o amerykańskim planie ratunkowym. Obejmował bezpośrednie płatności stymulacyjne w wysokości 1400 USD dla osób zarabiających 75 000 USD lub mniej rocznie.
Uwagi specjalne
Czy programy stymulacyjne pomagają wyciągnąć gospodarkę z impasu? W 2011 r.The Washington Post dokonał przeglądu serii badań dotyczących wpływu amerykańskiej ustawy o odbudowie i reinwestycji (ARRA) z 2009 r. Na gospodarkę. Z dziewięciu badań odkryli, że sześć z nich stwierdziło, że „bodziec miał znaczący, pozytywny wpływ na zatrudnienie i wzrost, a w trzech stwierdzono, że był on albo niewielki, albo niemożliwy do wykrycia”.
Biura Budżetowego Kongresu (CBO) stwierdzili, że bodźce dostarczane przez Arra miał w 2011 roku stworzył między 1,6 mln a 4,6 mln miejsc pracy, wzrost rzeczywisty produkt krajowy brutto (PKB) przez między 1,1% a 3,1% i zmniejszenie bezrobocia poprzez między 0,6 procent punktów i 1,8 punktu procentowego. Należy zauważyć, że w przeciwieństwie do Economic Stimulus Act z 2008 r. ARRA nie obejmowała bezpośrednich płatności czekami stymulacyjnymi dla Amerykanów.
Zamiast tego, według CBO, pełny pakiet stymulacyjny pracowali:
Zapewnienie funduszy stanom i gminom – na przykład poprzez podniesienie federalnych stawek wyrównawczych w ramach Medicaid, zapewnienie pomocy na edukację i zwiększenie wsparcia finansowego dla niektórych projektów transportowych. Wspieranie osób w potrzebie – na przykład poprzez rozszerzanie i rozszerzanie zasiłków dla bezrobotnych i zwiększanie zasiłków w ramach
Programu Dodatkowej Pomocy Żywieniowej (dawniej Program Bonów Żywnościowych) oraz zakup towarów i usług – na przykład poprzez finansowanie budowy i innych działań inwestycyjnych, które mogą zająć kilka lat do ukończenia; oraz zapewnianie tymczasowych ulg podatkowych dla osób fizycznych i firm – na przykład poprzez podniesienie kwot zwolnienia z alternatywnego podatku minimalnego, dodanie nowej ulgi podatkowej „Zarabiaj Pracę” i tworzenie ulepszonych odliczeń z tytułu amortyzacji sprzętu biznesowego.
Krytyka testów i programów bodźców
Krytycy twierdzą, że bodziec zwiększył deficyt o około 1 bilion dolarów i po prostu zmienił aktywność gospodarczą, która i tak by się wydarzyła. Badanie Mercatus wskazało na stopy bezrobocia, które rosły nawet po wdrożeniu bodźca, jako dowód na to, że kontrole stymulacyjne były nieskuteczne podczas recesji w 2008 roku.
Według badań mediana czasu trwania bezrobocia osiągnęła najwyższy poziom 25,5 tygodnia w czerwcu 2010 r., Po średnio 7,2 tygodnia w latach 1967–2008. Inni, jak amerykański ekonomista Paul Krugman, twierdzili, że kwota bodźca była zbyt mała, aby była skuteczna.