Pakiet bodźców
Co to jest pakiet bodźców?
Pakiet stymulacyjny to pakiet środków ekonomicznych, na które rząd powołuje się, aby pobudzić rozpadającą się gospodarkę. Celem pakietu stymulacyjnego jest ożywienie gospodarki i zapobieżenie lub odwrócenie recesji poprzez zwiększenie zatrudnienia i wydatków.
Teoria użyteczności pakietu bodźców jest zakorzeniona w ekonomii keynesowskiej, która twierdzi, że recesje nie są samokorygujące; w związku z tym interwencja rządu może zmniejszyć wpływ recesji. Na przykład bodziec lub zwiększone wydatki rządowe mogą zrekompensować zmniejszone wydatki prywatne, zwiększając w ten sposób zagregowany popyt i zamykając lukę popytową w gospodarce.
Kluczowe wnioski
- Pakiet stymulacyjny to skoordynowany wysiłek na rzecz zwiększenia wydatków rządowych – oraz obniżenia podatków i stóp procentowych – w celu pobudzenia gospodarki i wyprowadzenia jej z recesji lub depresji.
- W oparciu o zasady ekonomii keynesowskiej celem jest zwiększenie zagregowanego popytu poprzez zwiększenie zatrudnienia, wydatków konsumenckich i inwestycji.
- Senat USA zatwierdził różne pakiety bodźców, które mają pomóc złagodzić skutki epidemii COVID-19 w 2020 i 2021 roku.
Zrozumienie pakietów bodźców
W dniu 27 marca 2020 r. Były prezydent Trump podpisał ustawę opomocy, pomocy i bezpieczeństwie gospodarczym w przypadkukoronawirusa (CARES), ustawę stymulacyjną o łącznej wartości około 2,2 bln USD, mającą na celu zapewnienie pomocy osobom, rodzinom, małym firmom i branżom dotkniętym skutkami spowolnienie gospodarcze spowodowane pandemią koronawirusa.1
Piąta runda stymulacji COVID-19 została wydana w grudniu 2020 r. Następnie, w styczniu 2021 r., Prezydent Joe Biden przedstawił plan ratunkowy o wartości 1,9 biliona dolarów. Plan obejmował czeki na 2000 USD dla osób fizycznych, ulgi podatkowe dla dzieci i pracowników o niższych dochodach oraz nowe inicjatywy, w tym płatne zwolnienia chorobowe i rodzinne dla milionów pracowników, dotacje dla małych firm i 35 miliardów USD na dostęp do dostępnych niskooprocentowanych pożyczek, szczególnie w przypadku inwestycji w czystą energię.
Wszystkie te pakiety stymulacyjne miały na celu złagodzenie ekonomicznej walki, której doświadczyło wielu Amerykanów, szczególnie tych o niskich dochodach, i pomóc firmom utrzymać się na powierzchni podczas pandemii. Pandemia COVID-19 spowodowała globalną recesję i konieczne były ekstremalne środki, aby ożywić gospodarki.
Jak działają pakiety bodźców
W czasach recesji gospodarczej, która jest mniej niszczycielska niż pandemia COVID-19, pakiet stymulacyjny zazwyczaj obejmuje szereg zachęt i ulg podatkowych oferowanych przez rząd w celu zwiększenia wydatków w celu wyciągnięcia kraju z recesji lub zapobieżenia spowolnienie gospodarcze. Pakiet stymulacyjny może mieć formę bodźca monetarnego lub fiskalnego lub luzowania ilościowego.
Bodziec monetarny
Bodźce pieniężne obejmują obniżanie stóp procentowych w celu pobudzenia gospodarki. Kiedy stopy procentowe są obniżane, ludzie mają większą motywację do pożyczania, ponieważ zmniejsza się koszt pożyczki. Kiedy ludzie i firmy pożyczają więcej, w obiegu jest więcej pieniędzy, mniej bodźców do oszczędzania i więcej zachęt do wydawania. Obniżenie stóp procentowych może również osłabić kurs walutowy danego kraju, zwiększając tym samym eksport. Wraz ze wzrostem eksportu do gospodarki napływa więcej pieniędzy, zachęcając do wydatków i stymulując gospodarkę.
Bodziec fiskalny
Kiedy rząd decyduje się na bodźce fiskalne, obniża podatki lub zwiększa wydatki w celu ożywienia gospodarki. Kiedy podatki są obniżane, ludzie mają do dyspozycji większy dochód. Wzrost dochodu do dyspozycji oznacza, że ludzie mają więcej pieniędzy do wydania, co zwiększa popyt, produkcję i wzrost gospodarczy. Kiedy rząd zwiększa swoje wydatki, wstrzykuje więcej pieniędzy do gospodarki, co obniża stopę bezrobocia, zwiększa wydatki i ostatecznie przeciwdziała wpływom recesji.
Wadą bodźców fiskalnych jest wyższy stosunek zadłużenia do PKB oraz ryzyko, że konsumenci będą gromadzić wszelkie otrzymane środki pieniężne zamiast je wydawać. Jeśli to drugie nastąpi, pakiet stymulacyjny może być nieskuteczny.
Ilościowe złagodzenie
Łagodzenie ilościowe jest rodzajem ekspansywnej polityki pieniężnej Łagodzenie ilościowe ma miejsce, gdy bank centralny danego kraju kupuje dużą liczbę aktywów finansowych, takich jak obligacje, od banków komercyjnych i innych instytucji finansowych. Zakup tych aktywów w dużych ilościach zwiększa nadmierne rezerwy utrzymywane przez instytucje finansowe, ułatwia udzielanie pożyczek, zwiększa podaż pieniądza w obiegu, podnosi cenę obligacji, obniża rentowność i obniża stopy procentowe. Rząd zazwyczaj wybiera łagodzenie ilościowe, gdy konwencjonalny bodziec monetarny nie jest już skuteczny.
Przykłady pakietów bodźców
W marcu 2020 r.kilka krajów, w tym Stany Zjednoczone (jak wspomniano powyżej), próbowały koordynować pakiety bodźców w odpowiedzi na globalną pandemię koronawirusa. Obejmowało to obniżenie stóp procentowych prawie do zera i zapewnienie mechanizmów stabilizacyjnych na rynkach finansowych w połączeniu z ulgami podatkowymi, ratunkami sektorowymi i doraźną pomocą dla bezrobotnych dla wysiedlonych pracowników.
Po głosowaniu za opuszczeniem Unii Europejskiej w sierpniu 2016 r. Bank Anglii (BoE) opracował pakiet stymulacyjny, który ma zapobiec wejściu kraju w recesję. Część pakietu stymulacyjnego obejmowała dodatkowe ilościowe złagodzenie kosztów w celu obniżenia kosztów finansowania zewnętrznego. Komitet Polityki Pieniężnej banku zagłosował za zakupem kolejnych 70 miliardów funtów długu (60 miliardów funtów loszek i 10 miliardów funtów długu korporacyjnego), zwiększając całkowity program luzowania ilościowego do 445 miliardów funtów. Stopy procentowe zostały również obniżone do 0,25% z 0,50%.
832 miliardy dolarów
Kwota rządowego pakietu stymulacyjnego z 2009 roku, który ma złagodzić skutki Wielkiej Recesji w Stanach Zjednoczonych i pomóc ożywić gospodarkę.
Kryzys finansowy 2008–2009
Globalna recesja od 2008 do 2009 roku doprowadził do bezprecedensowych pakietów stymulacyjnych wdrożonych przez rządy na całym świecie. W Stanach Zjednoczonych pakiet stymulacyjny znany jako American Recovery and Reinvestment Act (ARRA) z 2009 roku zawierał szeroki wachlarz ulg podatkowych i projektów wydatków mających na celu tworzenie dynamicznych miejsc pracy i szybkie ożywienie amerykańskiej gospodarki. Wstępne prognozy kosztów w wysokości 787 miliardów dolarów obejmowały 212 miliardów dolarów obniżek podatków;296 miliardów dolarów na Medicaid, zasiłki dla bezrobotnych i inne programy;i dodatkowe 279 miliardów dolarów w wydatkach uznaniowych na utrzymanie gospodarki. Począwszy od 2014 r. Pierwotny kosztorys został skorygowany do 832 mld USD.
Często Zadawane Pytania
Co to jest pakiet stymulacyjny?
Pakiet stymulacyjny to rodzaj interwencji gospodarczej, w ramach której rząd i bank centralny wykorzystują politykę pieniężną i fiskalną do sprowokowania zwiększonej aktywności gospodarczej. Pakiety bodźców są często używane w czasach, gdy gospodarka grozi wejściem w recesję lub gdy recesja już trwa. W tym sensie pakiety stymulacyjne są przykładem keynesowskiej polityki gospodarczej. Skuteczność tych polityk jest przedmiotem ciągłej debaty gospodarczej i politycznej.
Jaka jest różnica między stymulacją monetarną a fiskalną?
Polityka pieniężna odnosi się do działań podejmowanych przez narodowy bank centralny, takich jak obniżanie stóp procentowych w celu obniżenia kosztu kredytu. Obniżając stopy, banki centralne mają nadzieję złagodzić zadłużenie przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, jednocześnie zachęcając do większych wydatków opartych na zadłużeniu. Z kolei bodźce fiskalne odnoszą się do działań podejmowanych przez rząd. Przykłady bodźców fiskalnych obejmują zwiększenie zatrudnienia w sektorze publicznym, inwestowanie w nową infrastrukturę oraz dotacje rządowe dla przemysłu i osób fizycznych.
Czy pakiety stymulacyjne powodują inflację?
Ekonomiści nie są zgodni co do tego, czy iw jakich okolicznościach pakiety stymulacyjne powodują inflację. Z jednej strony niektórzy twierdzą, że pakiety stymulacyjne są z natury inflacyjne, ponieważ zwiększają ilość pieniądza w obiegu bez zwiększania zdolności produkcyjnej gospodarki. Zgodnie z tą logiką inflacja jest nieuniknionym skutkiem pogoni za tą samą ilością dóbr i usług za większą ilość pieniędzy. Z drugiej strony, gospodarki rozwinięte, takie jak Stany Zjednoczone, Kanada i Japonia, w ostatnich latach wielokrotnie korzystały z pakietów stymulacyjnych na dużą skalę i jak dotąd nie odnotowały istotnego wzrostu inflacji. Dopiero okaże się, jaki wpływ te pakiety stymulacyjne będą miały na inflację w przyszłości.