Szariat
Co to jest szariat?
Termin szariat odnosi się do zbioru islamskiego prawa religijnego, które reguluje aspekty codziennego życia muzułmanów oprócz rytuałów religijnych. Prawo szariatu zapewnia również wyznawcom religii zestaw zasad i wskazówek, które pomogą im w podejmowaniu ważnych decyzji życiowych, takich jak finanse i inwestycje. Islamska bankowość i finanse – zarys miejsc, w których można inwestować, oraz zasady dotyczące odsetek. Istnieją pewne różnice w interpretacji i wdrażaniu szariatu, zwłaszcza w branży finansowej.
Kluczowe wnioski
- Szariat to islamskie prawo religijne, które reguluje codzienne życie jego muzułmańskich wyznawców.
- Szariat ustanawia wytyczne dotyczące inwestycji i bankowości. Obejmuje to nie inwestowanie w działalność związaną z alkoholem i tytoniem ani zbieranie odsetek.
- Finansowanie zgodne z szariatem to szybko rozwijająca się branża wśród banków i domów inwestycyjnych, częściowo dlatego, że inwestorzy chętnie współpracują z kwitnącymi gospodarkami naftowymi na Bliskim Wschodzie.
- Przykładem zabezpieczenia szariatu jest sukuk, który jest arabską nazwą certyfikatów finansowych i odnosi się do obligacji zgodnych z szariatem.
Zrozumieć szariat
Słowo szariat dosłownie tłumaczy się jako „droga” i często jest również zapisywane jako szariat lub szariat. Jak wspomniano powyżej, prawo określa, w jaki sposób muzułmanie powinni zachowywać się w różnych aspektach swojego życia, w tym w życiu osobistym, obowiązkach wobec społeczeństwa, przekonaniach religijnych, a także finansach.
Odsetki to kluczowa część codziennych finansów. Jednak zgodnie z prawem szariatu jest to haram, co oznacza, że spłata odsetek między pożyczkobiorcami a pożyczkodawcami jest zabroniona. Obejmuje to pożyczki i kredyty hipoteczne, a także instrumenty finansowe, które budują odsetki w celu wygenerowania zwrotu.5 W związku z tym inwestowanie w konwencjonalne firmy bankowe i ubezpieczeniowe może być zabronione na mocy szariatu.
Działania biznesowe są również bardzo istotne. Inwestorzy, którzy przestrzegają prawa szariatu, nie mogą inwestować ani współpracować z firmami, które zajmują się:
- Piwowarstwo i produkcja alkoholi
- Producenci i dystrybutorzy pornografii
- Twórcy produktów wieprzowych, takich jak szynka i boczek
- Producenci broni i uzbrojenia pokrewnego
- Producenci tytoniu i wyrobów tytoniowych
- Kasyna i inne firmy związane z hazardem
Różni dzierżawcy prawa szariatu mają na myśli strategie inwestycyjne mające na celu uwzględnienie tych ograniczeń. Może to spowodować, że wyznawcy wiary, którzy przestrzegają szariatu, nie będą w stanie angażować się w duże części rynku. Na Zachodzie inwestycje zgodne z szariatem są podobne do inwestycji odpowiedzialnych społecznie (SRI).
Finanse zgodne z szariatem, często nazywane także bankowością islamską lub naftowymi na Bliskim Wschodzie, które są głównie islamskie.
Przedsiębiorstwa, które nie są bezpośrednio zaangażowane, ale uzyskują więcej niż 5% swoich przychodów z działalności objętej zakazem, są również zabronione.
Uwagi specjalne
Mechanizmy finansowe oparte na szariacie różnią się w ten sam sposób, jak w tradycyjnych finansach. Na przykład Mudarabah odnosi się do partnerstwa opartego na podziale zysków i strat, podczas gdy Musharakah jest wspólnym przedsięwzięciem opartym na podziale zysków i strat.
Istnieją fundusze zgodne z szariatem, które przestrzegają ograniczeń wiary. Należy ustanowić radę szariatu składającą się z islamskich uczonych, przestrzegającą zasad szariatu. Członkowie zarządu są odpowiedzialni za ocenę decyzji inwestycyjnych funduszu, w tym za przedsięwzięcia, w które inwestują.
Sukuk to arabska nazwa certyfikatów finansowych. Odnosi się do obligacji zgodnych z prawem szariatu. Baza inwestorów obligacji zgodnych z prawem szariatu składa się z grup w trzech regionach:
- Kraje w Radzie Współpracy Zatoki Perskiej i Malezja
- Kraje o dużej populacji muzułmańskiej, takie jak Indie i Pakistan
- Stany Zjednoczone i Europa, gdzie populacja muzułmanów jest stosunkowo niewielka, ale ma znacznie większy majątek rozporządzalny
Sukuki mogą być oparte na zasobach lub zabezpieczone zasobami. Przykładem tych pierwszych są obligacje islamskie, a drugim – aktywa sekurytyzowane. Celową (SPV) utworzona w celu wydawania certyfikatów na rynkach kapitałowych. Wpływy są wykorzystywane do zakupu aktywów zgodnie z zasadami Ijarah.
Jednostka pośrednicząca kupuje aktywa i oddaje je w leasing SPV. Spółka celowa ma możliwość (prawo, ale nie obowiązek) zakupu przedmiotu leasingu przed upływem terminu jego obowiązywania. Wpływy z pierwotnej sprzedaży mogą alternatywnie zostać zainwestowane zgodnie z zasadami przedstawionymi w transakcji Wakala. W tego typu transakcjach inwestycja ma charakter tymczasowy i jest realizowana za pośrednictwem specjalnego agenta, znanego jako Wakeel, w tym celu.