Fundusz Ubezpieczeń Towarzystwa Oszczędnościowego (SAIF)
Co to jest Fundusz Ubezpieczeń Towarzystwa Oszczędnościowego (SAIF)?
Savings Association Insurance Fund (SAIF) był rządowym funduszem ubezpieczeniowym dla instytucji oszczędnościowo-pożyczkowych i oszczędnych w Stanach Zjednoczonych w celu ochrony deponentów przed stratami spowodowanymi upadłością instytucji.
SAIF powstał w następstwie kryzysu oszczędności i pożyczek pod koniec lat 80., podczas którego słabe inwestycje w nieruchomości doprowadziły do upadku ponad 1000 amerykańskich instytucji oszczędnościowo-pożyczkowych, co kosztowało podatników ponad 160 miliardów dolarów.
Fundusz został po raz pierwszy utworzony na mocy ustawy o reformie, odzyskiwaniu i egzekwowaniu przepisów w instytucjach finansowych z 1989 r. W celu zapewnienia konsumentom podobnej ochrony ubezpieczeniowej, jaką zapewnia Federalna Korporacja Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) w przypadku kont bankowych. FDIC powstał w 1933 roku podczas Wielkiego Kryzysu jako sposób na ochronę oszczędności konsumentów i przywrócenie zaufania do amerykańskich banków.
SAIF był zarządzany jako samodzielny fundusz przez FDIC do 2006 r., Kiedy to połączył się z innym bankowym programem ubezpieczeniowym tej agencji, Bankowym Funduszem Ubezpieczeń lub BIF.
Zrozumieć Fundusz Ubezpieczeń Oszczędnościowych (SAIF)
Fundusz Ubezpieczeń Towarzystwa Oszczędnościowego początkowo zastąpił Federalną Korporację Ubezpieczeń Oszczędności i Kredytów (FSLIC), która stała się niewypłacalna podczas kryzysu S&L w latach 80. Pomimo kilkukrotnego dokapitalizowania w drugiej połowie lat 80-tych dziesiątkami miliardów dolarów podatników, FSLIC został ostatecznie zniesiony i zastąpiony SAIF zarządzanym przez FDIC.
Jak zauważył FDIC w 2005 r. Przed połączeniem z BIF, fundusz SAIF był głównie finansowany z dwóch strumieni przychodów: odsetek uzyskanych z inwestycji w obligacje Departamentu Skarbu USA i oceny ubezpieczenia depozytów. Inne źródła finansowania mogą również pochodzić z pożyczek Departamentu Skarbu USA, Federalnego Banku Finansowego i Federalnych Banków Kredytów Domowych.
„FDIC ma prawo pożyczać od Departamentu Skarbu USA do 30 miliardów dolarów na cele ubezpieczeniowe w imieniu SAIF i BIF” – twierdzi agencja. „Ustawowa formuła, znana jako maksymalne ograniczenie zobowiązań (MOL), ogranicza kwotę zobowiązań, które SAIF może zaciągnąć do sumy jego środków pieniężnych, 90 procent godziwej wartości rynkowej innych aktywów oraz kwoty upoważnionej do pożyczenia od Departament Skarbu USA MOL dla SAIF wynosił odpowiednio 21,0 miliardów USD na dzień 31 grudnia 2005 i 2004 roku.
Połączenie SAIF z BIF
W marcu 2006 roku Kongres Stanów Zjednoczonych wezwał do połączenia SAIF z innym funduszem zarządzanym przez FDIC, Bankowym Funduszem Ubezpieczeń, w ramach uchwalenia federalnej ustawy o reformie ubezpieczenia depozytów z 2005 roku.
Pomysł połączenia z BIF był rozważany już od jakiegoś czasu. W raporcie FDIC z 1999 r. Ekonomista Robert Oshinsky wyjaśnił, dlaczego.
Od momentu powstania SAIF był uważany za podatny na zagrożenia, „częściowo z powodu jego niewielkich rozmiarów, a częściowo z powodu koncentracji geograficznej. Instytucje będące członkami SAIF stanowią znacznie mniejszą część amerykańskich organizacji bankowych niż instytucje będące członkami Funduszu Ubezpieczeń Bankowych, „Oshinsky napisał.
„Na koniec 1998 r. SAIF miał 1430 członków, czyli około 16 procent liczby członków BIF”, dodał, a SAIF ubezpieczał około 709 miliardów dolarów depozytów, około 33 procent szacowanych depozytów ubezpieczonych przez BIF..1 Ponadto instytucje będące członkami SAIF są skoncentrowane geograficznie, w przeciwieństwie do instytucji będących członkami BIF. ”