Środki ryzyka
Jakie są miary ryzyka?
Miary ryzyka to miary statystyczne, które są historycznymi predyktorami ryzyka inwestycyjnego i zmienności, a także są głównymi składnikami nowoczesnej teorii portfela (MPT). MPT to standardowa finansowa i akademicka metodologia oceny wyników akcji lub funduszu akcyjnego w porównaniu z indeksem wzorcowym.
Istnieje pięć głównych miar ryzyka, a każda miara zapewnia unikalny sposób oceny ryzyka występującego w rozważanych inwestycjach. Pięć miar obejmuje alfa, beta, R-kwadrat, odchylenie standardowe i współczynnik Sharpe’a. Miary ryzyka mogą być używane pojedynczo lub razem w celu przeprowadzenia oceny ryzyka. Porównując dwie potencjalne inwestycje, rozsądnie jest porównać je z podobnymi, aby określić, która inwestycja wiąże się z największym ryzykiem.
Kluczowe wnioski
- Miary ryzyka to miary statystyczne, które są historycznymi predyktorami ryzyka inwestycyjnego i zmienności.
- Miary ryzyka są również głównymi składnikami nowoczesnej teorii portfela (MPT), standardowej metodologii finansowej służącej do oceny wyników inwestycyjnych.
- Pięć głównych miar ryzyka obejmuje alfa, beta, R-kwadrat, odchylenie standardowe i współczynnik Sharpe’a.
Zrozumienie miar ryzyka
Alfa
Alpha mierzy ryzyko w stosunku do rynku lub wybranego indeksu porównawczego. Na przykład, jeśli indeks S&P 500 został uznany za punkt odniesienia dla określonego funduszu, działalność funduszu zostanie porównana z działalnością wybranego indeksu. Jeśli fundusz osiąga wyniki lepsze od benchmarku, mówi się, że ma dodatnią wartość alfa. Jeżeli fundusz spadnie poniżej wyników benchmarku, uznaje się, że ma ujemną wartość alfa.
Beta
Beta mierzy zmienność lub ryzyko systemowe funduszu w porównaniu z rynkiem lub wybranym indeksem referencyjnym. Beta o wartości jeden wskazuje, że fundusz będzie się poruszał wraz z benchmarkiem. Bet poniżej jednego są uważane za mniej zmienne niż benchmark, podczas gdy te powyżej jednego są uważane za bardziej zmienne niż benchmark.
R-kwadrat
R-kwadrat mierzy procent ruchu inwestycji, który można przypisać zmianom jej indeksu odniesienia. Wartość R-kwadrat reprezentuje korelację między badaną inwestycją a powiązaną z nią wartością odniesienia. Na przykład, wartość R-kwadrat wynosząca 95 będzie uważana za mającą wysoką korelację, podczas gdy wartość R-kwadrat wynosząca 50 może być uważana za niską.
Amerykański weksel skarbowy funkcjonuje jako punkt odniesienia dla papierów wartościowych o stałym dochodzie, podczas gdy indeks S&P 500 działa jako punkt odniesienia dla akcji.
Odchylenie standardowe
Odchylenie standardowe to metoda pomiaru rozproszenia danych w odniesieniu do średniej wartości zbioru danych i zapewnia pomiar zmienności inwestycji.
W odniesieniu do inwestycji odchylenie standardowe mierzy, o ile zwrot z inwestycji odbiega od oczekiwanych normalnych lub średnich zwrotów.
Współczynnik Sharpe’a
Współczynnik Sharpe’a mierzy wydajność skorygowaną o powiązane ryzyko. Odbywa się to poprzez usunięcie stopy zwrotu z inwestycji wolnej od ryzyka, takiej jak amerykańska obligacja skarbowa, z dotychczasowej stopy zwrotu.
Następnie dzieli się to przez odchylenie standardowe powiązanej inwestycji i służy jako wskaźnik, czy zwrot z inwestycji wynika z rozsądnego inwestowania, czy z przyjęcia nadmiernego ryzyka.