Krzywa ryzyka
Jaka jest krzywa ryzyka?
Krzywa ryzyka to dwuwymiarowy obraz, który generuje wizualizację związku między ryzykiem a zwrotem z jednego lub większej liczby aktywów.
Krzywa ryzyka może zawierać wiele punktów danych reprezentujących różne indywidualne papiery wartościowe lub klasy aktywów. Służy do wyświetlania tych danych do celów analizy średniej-wariancji, która ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia względnego ryzyka i zwrotu różnych klas aktywów i kategorii w portfelach i modelach inwestycyjnych, takich jak model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM) i nowoczesny portfel Teoria (MPT).
Kluczowe wnioski
- Krzywa ryzyka to wizualne przedstawienie kompromisu między ryzykiem a zwrotem między inwestycjami.
- Krzywa oznacza, że inwestycje o niższym ryzyku, wykreślone po lewej stronie, przyniosą mniejszy oczekiwany zwrot; te bardziej ryzykowne inwestycje, nakreślone po prawej stronie, przyniosą większy oczekiwany zwrot.
- Taka krzywa ryzyka jest efektywną granicą, która jest podstawą nowoczesnej teorii portfela (MPT) w procesie optymalizacji średniej wariancji.
Zrozumienie krzywej ryzyka
Krzywa ryzyka służy do wyświetlania względnego ryzyka i zwrotu z podobnych lub niepodobnych aktywów. Zazwyczaj oś X (pozioma) przedstawia poziom ryzyka, a oś Y (pionowa) przedstawia średni lub oczekiwany zwrot. Ogólnie rzecz biorąc, krzywa ryzyka balansuje, gdy rozważana inwestycja oferuje większe ryzyko i zwroty i kurczy się, gdy oferuje niższe ryzyko i zwroty.
Na przykład aktywa stosunkowo „wolne od ryzyka”, takie jak 90-dniowy weksel skarbowy USA, zostaną umieszczone w lewym dolnym rogu wykresu – podczas gdy pojawią się bardziej ryzykowne aktywa, takie jak lewarowany ETF lub akcje wzrostowe o małej kapitalizacji w prawym górnym rogu.
Bardziej ryzykowne aktywa z szerokim zakresem historycznych zysków i strat również będą miały tendencję do wyższego średniego oczekiwanego zwrotu. Innymi słowy, kompromis między ryzykiem inwestycji a oczekiwanym zwrotem jest zwykle proporcjonalny.
Krzywa ryzyka w MPT i efektywna granica
Nowoczesna teoria portfela wykorzystuje krzywą ryzyka do przedstawienia potencjalnych korzyści z różnych portfeli na granicy efektywności. Portfele, które znajdują się poniżej krzywej lub granicy efektywności, są nieoptymalne, ponieważ na podstawie historycznych zwrotów nie zapewniają wystarczającego zwrotu dla zakładanego poziomu ryzyka.
Portfele, które skupiają się po prawej stronie poniżej krzywej, są również postrzegane jako nieoptymalne, ponieważ na podstawie historycznych zwrotów zwracają proporcjonalnie mniej niż to, co może być dostępne w innych portfelach o podobnym ryzyku.
Uwagi specjalne
Należy zauważyć, że dane zwykle używane do tworzenia modeli krzywych ryzyka opierają się na historycznym odchyleniu standardowym każdego aktywa.
Na przykład punkt na wykresie reprezentujący inwestycję w indeks S&P 500 będzie uwzględniał poziom ryzyka wynikający z historycznej zmienności zwrotów, a także oczekiwany średni (średni) zwrot z indeksu jako całości. Okresy, które reprezentują dane, będą miały wpływ na pozycję aktywa na krzywej ryzyka. Rzeczywiste przyszłe ryzyko i zwrot, którego doświadczają inwestorzy w przyszłości, oczywiście zmienia się każdego dnia i jest nieznany.