Równoważenie

Co to jest równoważenie?

Ponowne zbilansowanie to proces ponownego wyrównywania wag portfela aktywów. Ponowne zbilansowanie obejmuje okresowe kupowanie lub sprzedawanie aktywów w portfelu w celu utrzymania pierwotnego lub pożądanego poziomu alokacji aktywów lub ryzyka.

Załóżmy na przykład, że pierwotna docelowa alokacja aktywów obejmowała 50% akcji i 50% obligacji. Gdyby akcje osiągały dobre wyniki w tym okresie, mogłoby to zwiększyć wagę portfela do 70%. Inwestor może wówczas zdecydować o sprzedaży niektórych akcji i zakupie obligacji, aby przywrócić portfel do pierwotnej docelowej alokacji 50/50.

Jak działa równoważenie

Przede wszystkim przywrócenie równowagi portfela chroni inwestora przed nadmiernym narażeniem na niepożądane ryzyko. Po drugie, przywrócenie równowagi zapewnia, że ​​ekspozycje portfela pozostają w obszarze specjalizacji zarządzającego. Często te kroki są podejmowane w celu zapewnienia, że ​​wielkość ryzyka jest na pożądanym przez inwestora poziomie. Ponieważ notowania akcji mogą różnić się znacznie bardziej niż obligacje, odsetek aktywów powiązanych z akcjami będzie się zmieniał wraz z warunkami rynkowymi. Wraz ze zmienną dotyczącą wyników inwestorzy mogą dostosowywać ogólne ryzyko w swoich portfelach, aby sprostać zmieniającym się potrzebom finansowym.

Termin „ponowne zbilansowanie” ma konotacje dotyczące równego podziału aktywów; jednak podział akcji i obligacji w stosunku 50/50 nie jest wymagany. Zamiast tego ponowne zbilansowanie portfela wiąże się z realokacją aktywów do określonego składu. Ma to zastosowanie niezależnie od tego, czy przydział docelowy wynosi 50/50, 70/30 czy 40/60.

Chociaż nie ma wymaganego harmonogramu równoważenia portfela, większość zaleceń dotyczy analizy alokacji co najmniej raz w roku. Można obejść się bez ponownego zbilansowania portfela, chociaż byłoby to na ogół nierozsądne. Ponowne zbilansowanie daje inwestorom możliwość sprzedawania drogo i kupowania po niskich cenach, czerpiąc zyski z wysokowydajnych inwestycji i reinwestując je w obszary, które jeszcze nie doświadczyły tak znaczącego wzrostu.

Równoważenie kalendarza jest najbardziej podstawowym podejściem do przywracania równowagi. Strategia ta polega po prostu na analizie inwestycji w portfelu we wcześniej określonych odstępach czasu i dostosowaniu do pierwotnej alokacji z żądaną częstotliwością. Zazwyczaj preferowane są oceny miesięczne i kwartalne, ponieważ cotygodniowe równoważenie byłoby zbyt kosztowne, podczas gdy podejście roczne pozwoliłoby na zbyt duże przesunięcie portfela pośredniego. Idealną częstotliwość równoważenia należy określić na podstawie ograniczeń czasowych, kosztów transakcji i dopuszczalnego odchylenia. Główną zaletą równoważenia kalendarza w porównaniu z bardziej elastycznymi metodami jest to, że jest to znacznie mniej czasochłonne i kosztowne dla inwestora, ponieważ obejmuje mniej transakcji i odbywa się we wcześniej ustalonych terminach. Wadą jest jednak to, że nie pozwala na przywrócenie równowagi w innych terminach, nawet jeśli rynek znacznie się zmienia.

Bardziej elastyczne podejście do równoważenia skupia się na dopuszczalnym składzie procentowym aktywów w portfelu – jest to znane jako strategia stałej mieszanki z pasmami lub korytarzami. Każda  klasa aktywów  lub indywidualny papier wartościowy ma przypisaną wagę docelową i odpowiedni zakres tolerancji. Na przykład strategia alokacji może obejmować wymóg posiadania 30%   akcji obligacji rządowych  z przedziałem +/- 5% dla każdej klasy aktywów. Zasadniczo zasoby blue chipów na rynkach wschodzących i krajowych mogą wahać się między 25% a 35%, podczas gdy 35% do 45% portfela musi być alokowane na obligacje rządowe. Kiedy waga któregokolwiek holdingu przekroczy dopuszczalny zakres, cały portfel jest równoważony, aby odzwierciedlić początkowy docelowy skład.

Najbardziej intensywną powszechnie stosowaną strategią rebalancing jest ubezpieczenie portfela o stałej proporcji ( CPPI ) to rodzaj  ubezpieczenia portfelowego,  w którym inwestor ustala dolną wartość swojego portfela, a następnie ustala alokację aktywów wokół tej decyzji. Klasy aktywów w CPPI są stylizowane na ryzykowne aktywa (zwykle akcje lub fundusze wspólnego inwestowania) i konserwatywne aktywa w postaci gotówki, ekwiwalentów lub obligacji skarbowych. Procent przydzielony każdemu z nich zależy od wartości „amortyzacji”, zdefiniowanej jako bieżąca wartość portfela pomniejszona o pewną wartość  minimalną oraz  współczynnik mnożnikowy. Im wyższy mnożnik, tym agresywniejsza strategia równoważenia. Rezultat strategii CPPI jest nieco podobny do tego, jaki daje kupno syntetycznej opcji kupna, która nie korzysta z rzeczywistych kontraktów opcyjnych. CPPI jest czasami określane jako   strategia wypukła, w przeciwieństwie do „strategii wklęsłej”, takiej jak stała mieszanka.

Równoważenie kont emerytalnych

Jednym z najczęstszych obszarów, w których inwestorzy szukają równowagi, są alokacje na kontach emerytalnych. Wyniki aktywów wpływają na ogólną wartość, a wielu inwestorów woli inwestować bardziej agresywnie w młodszym wieku i bardziej konserwatywnie, gdy zbliżają się do wieku emerytalnego. Często portfel jest najbardziej konserwatywny, gdy inwestor przygotowuje się do wypłaty środków na pokrycie dochodów emerytalnych.

Równoważenie w celu dywersyfikacji

W zależności od wyników rynkowych inwestorzy mogą znaleźć dużą liczbę aktywów obrotowych przechowywanych na jednym obszarze. Na przykład, jeśli wartość akcji X wzrośnie o 25%, podczas gdy akcje Y wzrosną tylko o 5%, duża część wartości portfela zostanie powiązana z akcją X. W przypadku nagłego spadku akcji X, portfel poniesie większe straty przez stowarzyszenie. Ponowne zbilansowanie pozwala inwestorowi przekierować część środków znajdujących się obecnie na akcjach X na inną inwestycję, np. Większą część akcji Y lub całkowity zakup nowych akcji. Dzięki rozłożeniu funduszy na wiele akcji, spadek jednej z nich zostanie częściowo zrównoważony przez działalność pozostałych, co może zapewnić poziom stabilności portfela.

Inteligentne równoważenie beta

Inteligentne równoważenie beta jest rodzajem okresowego równoważenia, podobnego do regularnego równoważenia, któremu podlegają indeksy, aby dostosować się do zmian wartości akcji i kapitalizacji rynkowej. Inteligentne strategie beta przyjmują podejście oparte na regułach, aby uniknąć nieefektywności rynku, które wkradają się do inwestowania w indeksy ze względu na zależność od kapitalizacji rynkowej. Inteligentne równoważenie beta wykorzystuje dodatkowe kryteria, takie jak wartość określona przez mierniki wyników, takie jak wartość księgowa lub zwrot z kapitału, w celu alokacji zasobów do wybranych akcji. Ta oparta na zasadach metoda tworzenia portfela dodaje do inwestycji warstwę systematycznej analizy, której brakuje w przypadku prostego inwestowania w indeksy.

Chociaż inteligentne równoważenie beta jest bardziej aktywne niż zwykłe inwestowanie w indeksy w celu naśladowania całego rynku, jest mniej aktywne niż wybieranie akcji. Jedną z kluczowych cech inteligentnego równoważenia beta jest to, że emocje są usuwane z procesu. W zależności od tego, jak ustalone są zasady, inwestor może ograniczyć ekspozycję na najlepszych wykonawców i zwiększyć ekspozycję na mniej wybitnych wykonawców. Jest to sprzeczne ze starym porzekadłem pozwalającym wygrać wygraną, ale okresowe przywracanie równowagi pozwala regularnie uzyskiwać zyski, zamiast próbować odmierzać nastroje rynkowe w celu uzyskania maksymalnego zysku. Inteligentnej wersji beta można również użyć do ponownego zrównoważenia klas aktywów, jeśli zostaną ustawione odpowiednie parametry. W takim przypadku zwroty ważone ryzykiem są często używane do porównywania różnych rodzajów inwestycji i odpowiedniego dostosowywania ekspozycji.