Ras Al Khaimah Investment Authority (RAKIA) - KamilTaylan.blog
5 maja 2021 1:45

Ras Al Khaimah Investment Authority (RAKIA)

Czym był Urząd Inwestycyjny Ras Al Khaimah (RAKIA)?

Termin Ras Al Khaimah Investment Authority (RAKIA) odnosi się do organizacji udzielającej licencji i promocji, która wspierała rozwój gospodarczy i inwestycje w Ras Al Khaimah (RAK) w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Organizacja została założona dekretem wydanym przez władcę regionu w 2005 roku. Jej wizją było stać się wiodącym autorytetem w dokonywaniu rozsądnych inwestycji w RAK i współpracować z innymi stronami, w tym międzynarodowymi firmami, w celu stworzenia zrównoważonej i rozwijającej się gospodarki. RAKIA stała się częścią Strefy Ekonomicznej RAK (RAKEZ) w kwietniu 2017 r.

Kluczowe wnioski

  • Ras Al Khaimah Investment Authority była organizacją licencyjną i promocyjną w regionie Ras Al Khaimah w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
  • RAKIA wspierała rozwój gospodarczy i inwestycje w emiracie, współpracując z innymi stronami, w tym z firmami międzynarodowymi.
  • Organizacja została założona w 2005 roku na mocy dekretu królewskiego szejka Saqra Bin Muhammada Al Qasimi.
  • RAKIA nie była suwerennym funduszem majątkowym, ale otrzymała pożyczki zebrane przez rząd za pośrednictwem rynków finansowych.
  • Władze połączyły RAKIA i Strefę Wolnego Handlu Ras Al Khaimah w kwietniu 2017 r., Tworząc strefę ekonomiczną RAK.

Zrozumienie Urzędu Inwestycyjnego Ras Al Khaimah (RAKIA)

Ras Al Khaimah to emirat w północnej części Zjednoczonych Emiratów Arabskich, położony niecałą godzinę jazdy od Dubaju. Region słynie z zabytków, meczetów i fortów.

Jak wspomniano powyżej, Urząd Inwestycyjny Ras Al Khaimah został utworzony w 2005 r. Na mocy dekretu szejka Saqra Bin Muhammada Al Qasimi. Jego zamiarem było utworzenie w regionie „areny biznesowo-przemysłowej oferującej konkurencyjne obiekty w strefach wolnocłowych i poza nimi”. RAKIA składała się z dwóch parków przemysłowych o powierzchni ponad 300 milionów stóp kwadratowych, w których znajdowało się ponad 500 producentów oraz małych i średnich przedsiębiorstw.

Organizacja, znana również jako Urząd Inwestycyjny RAK, pozwoliła rodzinie królewskiej zrealizować swój cel, jakim jest uczynienie emiratu regionalnym centrum produkcji, usług i turystyki, jednocześnie budując silną gospodarkę ze zrównoważonym wzrostem w emiracie.

Firmy utworzone w strefach wolnego handlu w regionie cieszyć się szereg korzyści, takich jak całkowite zwolnienie z wszelkich podatków, ogólnej repatriacji kapitału i zysków, a ziemia dzierżawi na bardzo preferencyjnych cenach.



Zjednoczone Emiraty Arabskie mają ponad 40 stref wolnocłowych, które są obszarami gospodarczymi, w których obowiązują specjalne przepisy podatkowe od towarów i usług, i w których firmy mogą mieć 100% własności zagranicznej.

Uwagi specjalne

Wbrew temu, co sugeruje nazwa, RAKIA nie był państwowym funduszem majątkowym (SWF). Zamiast tego rząd zebrał pieniądze na rynkach finansowych i pożyczył ten kapitał firmie RAKIA.

Z drugiej strony PFM to państwowe fundusze inwestycyjne, które wykorzystują pieniądze generowane przez rząd z nadwyżek. Nadwyżki pochodzą z różnych źródeł, w tym z przychodów z ropy i gazu, przychodów z handlu, płatności transferowych i rezerw bankowych, by wymienić tylko kilka. PFM mają finansować różne programy, takie jak oszczędzanie dla przyszłych pokoleń lub finansowanie projektów infrastrukturalnych.

W kwietniu 2017 r. Rząd RAK ogłosił połączenie RAKIA i Ras Al Khaimah Free Trade Zone (RAK FTZ) w jeden podmiot o nazwie Ras Al Khaimah Economic Zone (RAKEZ). RAK FTZ powstała w 2000 roku jako strefa wolnego handlu w Zjednoczonych Emiratach Arabskich z inwestycjami w ponad 100 krajach. konsolidacja stało się jednym z największych stref ekonomicznych w regionie.

Od 23 kwietnia 2021 r. RAKEZ współpracuje z ponad 14 000 firm w ponad 100 krajach w 50 różnych branżach. Ma na celu uczynienie RAK czołowym miejscem inwestycji dzięki strategicznej infrastrukturze i rozwiązaniom biznesowym. RAKEZ zapewnia inwestorom szereg korzyści, w tym tworzenie podmiotów ze stref wolnych i niewolnych, pełną własność zagraniczną oraz dostęp do rynków Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej, Europy i Azji.