Ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA)

Co to jest ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA)?

Ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA) jest aktem prawnym przyjętym przez Kongres w 1995 r. W celu powstrzymania składania błahych lub nieuzasadnionych pozwów dotyczących papierów wartościowych. Ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych zwiększyła ilość dowodów, które powodowie muszą przedstawić przed wniesieniem sprawy o oszustwo na rynku papierów wartościowych do sądów federalnych. To także zmienił sposób papiery wartościowe działania klasy pozwy są obsługiwane przez dając sędziom prawo do określenia powoda i podejmowania innych działań w celu ograniczenia nadużyć systemu prawnego.

Celem ustawy o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych było zapobieganie składaniu nieuzasadnionych, wątłych lub oszukańczych pozwów, które mogą być kosztowne i ograniczać skuteczność systemu prawnego. Zmniejszyło również ryzyko sporów sądowych w przypadku niektórych firm, które regularnie spotykały się z tego typu procesami sądowymi.

Zrozumienie ustawy o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych (PSLRA)

Akcjonariusz może złożyć pozew dotyczący oszustwa związanego z papierami wartościowymi w sądzie federalnym w celu odzyskania szkód, które uważa się za poniesione w wyniku działań firmy lub osób fizycznych związanych ze sprzedażą, obrotem lub manipulacją ceną papierów wartościowych. Przed ustawą o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych powodowie mogli w uzasadniony sposób wnieść pozew po prostu wtedy, gdy cena akcji znacznie się zmieniła. W takich przypadkach powodowie oczekiwaliby, że proces wykrywania ujawniłby potencjalne oszustwo. Po jej uchwaleniu w 1995 r., Powodowie byli zobowiązani do przedstawienia określonych oszukańczych oświadczeń złożonych przez pozwanego i zarzucenia, że ​​oszukańcze oświadczenia były lekkomyślne lub celowe. Powodowie musieli także udowodnić, że ponieśli stratę finansową w wyniku domniemanego oszustwa.

Były prezydent Bill Clinton początkowo zawetował ustawę o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych, ale Senat USA ostatecznie unieważnił jego weto i ustawa weszła w życie 22 grudnia 1995 roku. spory sądowe bardziej efektywne. Co najważniejsze, miało to powstrzymać to, co było postrzegane jako obfitość bezzasadnych pozwów zbiorowych, możliwych na mocy ustawy o papierach wartościowych z 1933 r. I ustawy o giełdzie papierów wartościowych z 1934 r.

Od czasu przyjęcia ustawy o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych, prawnicy nie zgadzają się co do jej wpływu. Niektórzy prawnicy argumentowali, że pomogło to w całkowitej restrukturyzacji zakresu powództw dotyczących klas papierów wartościowych. Inni prawnicy sugerują, że miało to bardzo niewielki wpływ na ostateczny wynik tego rodzaju spraw, wysokość pieniędzy zasądzonych w ugodzie, a nawet liczbę wniesionych spraw. Niezależnie od tego ustawa o reformie rozstrzygania sporów dotyczących prywatnych papierów wartościowych nałożyła surowe wytyczne, których muszą przestrzegać powodowie, w tym bardziej rygorystyczne wymogi dotyczące składania wyjaśnień, nakazu wstrzymania się z ujawnieniem oraz zapewnienia sądom określonych kryteriów wyboru głównych powodów w pozwie zbiorowym.