Zasada ostrożnościowego inwestora

Jaka jest zasada ostrożnościowego inwestora?

Zasada ostrożnego inwestowania wymaga,aby powiernik inwestował aktywa powiernicze tak, jakby były jego własnymi. Ten inwestor zarządzający powinien wziąć pod uwagę potrzeby beneficjentów trustu- takich jak rodzina lub pracownicy, którzy nie mają doświadczenia w inwestowaniu, zapewnianiu regularnych dochodów i utrzymywaniu aktywów powierniczych – i powinien unikać inwestycji, które są nadmiernie ryzykowne. Zasada ostrożnego inwestora stanowi, że proces decyzyjny musi być zgodny z określonymi wytycznymi.

Zrozumienie zasady ostrożnego inwestora

W 1830 r. Sędzia Samuel Putnam sformułował Regułę Roztropnego Człowieka.„Róbcie, co chcecie, kapitał jest zagrożony… Wszystko, czego można wymagać od powiernika do inwestowania, to to, aby zachowywał się wiernie i wykazywał rozsądną dyskrecję. Ma obserwować, jak ludzie roztropni, roztropni i inteligentni zarządzać własnymi sprawami… biorąc pod uwagę prawdopodobny dochód, jak również prawdopodobne bezpieczeństwo zainwestowanego kapitału ”- napisał jako wyrok w sprawieHarvard przeciwko Amory. Postawił Harvard College przeciwko powiernikom majątku Johna McLeana. W swoim przypadku kolegium zarzuciło, że powiernicy celowo dokonali ryzykownych zakładów, aby przynieść korzyść wdowie po zmarłym, a nie ustanowić standardowego źródła dochodu.

To najwcześniejsza wzmianka o próbie ustalenia rozsądnych standardów inwestowania.

Rozważne inwestycje nie zawsze okazują się być bardzo opłacalna inwestycja; ponadto nikt nie jest w stanie z całą pewnością przewidzieć, co stanie się z jakąkolwiek decyzją inwestycyjną. Zatem zasada ostrożnego inwestora ma zastosowanie tylko do procesu podejmowania decyzji o inwestowaniu aktywów trustu. Zależy to od wiedzy, jaką powiernik ma w danym momencie, aby określić, czy inwestycja jest dobrym pomysłem. Na przykład inwestowanie wyłącznie w akcje groszowe mogłoby naruszyć zasadę ostrożnego inwestora, ponieważ od początku wiadomo, że są one ryzykowne.

Zasady ostrożnego inwestora i zarządzanie zaufaniem

Zarządzanie zaufaniem jest delikatnym i potencjalnie bardzo trudnym zadaniem, biorąc pod uwagę liczbę zaangażowanych interesariuszy (często wiele pokoleń rodziny lub pracowników zaufania pracowniczego z oddzielnymi pragnieniami i celami). Z tego powodu wiele trustów zostało pierwotnie skonfigurowanych według ścisłych zasad.

Deklaracja zaufania konturów którzy skorzystają zaufanie, które może zmienić lub uchylić zaufania (jeśli może to zostać zmienione w ogóle), który będzie służyć jako powiernik i jakie moce syndyk posiada. Oświadczenie zawiera również informacje o tym, co się stanie, jeśli beneficjent chce otrzymywać wypłaty lub kto zastąpi powiernika w przypadku choroby, ubezwłasnowolnienia, śmierci lub z jakiegokolwiek innego powodu, takiego jak postępowanie prawne podjęte przeciwko powiernikowi.

Podstawą deklaracji zaufania jest cel lub cele trustu oraz wyraźne instrukcje dotyczące sposobu inwestowania przez powiernika aktywów i zarządzania nimi w celu wspierania beneficjentów. Chociaż deklaracja zaufania nie jest wymagana na piśmie, często tak jest. Ponadto niektóre stany wymagają pisemnej deklaracji.

Wreszcie, w dokumencie tym można wyróżnić szczegółowe informacje na temat rodzajów aktywów w ramach trustu, w zależności od jego celów. Na przykład, jeśli głównym celem trustu jest zapewnienie względnie płynnej puli aktywów beneficjentom w rodzinie na przyszłe pokolenia, trust może posiadać bezpieczniejsze papiery wartościowe, takie jak skarbowe papiery wartościowe o średnim okresie trwania.

Przykład zasady ostrożnego inwestora

Olga jest 29-letnią kobietą, która dotychczas zebrane oszczędności powierzyła powiernikowi. Będąc młodą, jest dość tolerancyjna na ryzyko i chciałaby mieć zdywersyfikowany portfel obejmujący regularne dochody z funduszy, a także kryptowaluty. Jej doradca finansowy udziela jej niezbędnych porad dotyczących kryptowalut (ponieważ nie może ich polecać) i inwestuje część swoich oszczędności w ryzykowne aktywa, takie jak akcje groszowe, zgodnie z jej filozofią.