PLN (złoty polski)
Co to jest PLN (polski złoty)?
PLN (polski złoty) jest walutą krajową używaną w Polsce. Pojedynczy złoty polski jest podzielony na 100 groszy i często jest reprezentowany przez symbol, który wygląda jak małe litery łacińskie „zl” z dwoma poziomymi znacznikami mniej więcej w połowie wysokości litery „l”. Jest to swobodnie płynąca waluta, którą handlują na rynkach Forex.
Słowo złoty jest męską wersją złotego.
Zrozumieć PLN (polski złoty)
Współczesny polski złoty sięga 1919 r., Ale był w obiegu dopiero w 1924 r. Polski złoty występuje w nominałach banknotów 10, 20, 50, 100 i 200 oraz monet.
Jedynie Narodowy Bank Polski (NBP), bank centralny Rzeczypospolitej Polskiej, może emitować PLN (polski złoty). Oprócz banknotów NBP bije również monety powszechnego obiegu i kolekcjonerskie. Regulacje dotyczące wydawania monet i banknotów zostały określone w Monitorze Polskim, wydawnictwie Prezesa Rady Ministrów. Bank centralny ponosi również odpowiedzialność za utrzymanie stabilności cen. Od 2004 roku bank dążył do ograniczenia inflacji do docelowej stopy 2,5 proc. Plus minus 1 proc.
Według danych Banku Światowego wydaje się, że Polska uporządkowała swój dom finansowy. Kraj odnotowuje 0,4% rocznej inflacji, a produkcja krajowa brutto (PKB) na poziomie 2,9% od 2016 r., Który jest najbardziej aktualnym rokiem według dostępnych danych.
Na rynkach walutowych (FX) najczęściej spotykanymi parami złotego polskiego w transakcjach walutowych są dolar amerykański (USD), euro (EUR), frank szwajcarski (CHF), funt brytyjski (GBP) i dolar (AUD).
Od początku XXI wieku kurs złotego wahał się zazwyczaj od dwóch do jednego dolara amerykańskiego do ponad 4,5 złotego do jednego dolara amerykańskiego. Od czasu Wielkiej Recesji w 2008 r. Nie jest jednak notowany po dwóch złotych, a od kilku lat waha się w przedziale od trzech do czterech złotych za dolara.
Kluczowe wnioski
- Polski złoty (PLN) jest oficjalną walutą Polski, emitowaną przez Narodowy Bank Polski.
- Waluta sięga początków XX wieku, ale przeszła kilka iteracji, gdy zmieniła się ekonomia polityczna kraju.
- Oderwanie się od komunizmu w latach 90. spowodowało szalejącą inflację w Polsce, sprawiając, że nadawały się do użytku jedynie nominały 500 000 i 1 milion.
- Typowy kurs wymiany PLN do USD wynosi od 2 do 1 do 4,5 do 1, chociaż obecny kurs z maja 2019 r. To mniej więcej 4 do 1.
Historia złotego
Nazwa złotego pochodzi od „zloto”, polskiego słowa oznaczającego złoto, a jej istnienie sięga średniowiecza. Obecny złoty oznacza czwartą iterację waluty.
- W pierwszym okresie złotówki w XIV i XV wieku słowo złoty początkowo oznaczało każdą złotą monetę. Złoty stał się oficjalną walutą w 1526 r., Po przewartościowaniu go przez reformę monetarną, i pozostawał prawnym środkiem płatniczym do 1850 r. Wtedy to rubel rosyjski, a następnie marka polska, zastąpił złotego.
- W 1924 r. Wprowadzono drugą złotówkę. Lata hiperinflacji po I wojnie światowej spowodowały przeliczenie 1 złotego na 1 800 000 marek. Złoty był związany z dolarem amerykańskim. Trwający kryzys gospodarczy i inflacja nadal nawiedzały polską walutę. Przez II wojnę światową i późniejszą okupację sowiecką kraj nadal drukował i korzystał z złotego.
- W 1950 r. Wymiana wszystkich istniejących złotówek (PLN) rozpoczęła trzeci okres złotówkowy. W kraju trwały ciężkie czasy finansowe, które doprowadziły Polskę do zadłużenia trwającego do 1994 roku. Na tych banknotach widniał symbol PLZ. Gdy Polska odeszła od partii komunistycznej wraz z upadkiem Związku Radzieckiego do gospodarki wolnorynkowej, inflacja gwałtownie wzrosła. W rezultacie przez krótki czas w latach 90. były nominały 500 000 i 1 milion złotych. Gdy inflacja opadła, banknoty o większych nominałach nie były już potrzebne i zostały zamienione na mniejsze nominały.
- W czwartym okresie złotówki rząd wymienił nowe banknoty na dotychczasową walutę. Jednak wcześnie wydane nowe banknoty były łatwe do podrobienia. W 1994 roku doszło do denominacji wszystkich pieniędzy, a stary PLZ przestał być prawnym środkiem płatniczym.
Warunki przystąpienia Polski do Unii Europejskiej (UE) w 2004 roku wymagają ostatecznego przyjęcia euro. Polska nadal nie wyznaczyła docelowej daty przejścia na euro. Również połączenie słabego poparcia społecznego i dojrzewania eurosceptycznych partii politycznych w polskim parlamencie wydaje się sprawiać, że taki krok jest mało prawdopodobny w najbliższej perspektywie.