Podatek Pigowa
Co to jest podatek Pigov?
Podatek Pigou (Pigou) to podatek nakładany na osoby fizyczne lub firmy za angażowanie się w działania, które powodują niekorzystne skutki uboczne dla społeczeństwa. Niekorzystne skutki uboczne to koszty, które nie są wliczone w cenę rynkową produktu. Obejmują one zanieczyszczenie środowiska, obciążenie publicznej opieki zdrowotnej spowodowane sprzedażą wyrobów tytoniowych i wszelkie inne skutki uboczne, które mają zewnętrzny, negatywny wpływ. Podatki Pigowa zostały nazwane na cześć angielskiego ekonomisty Arthura Pigou, znaczącego twórcy teorii wczesnego efektu zewnętrznego.
Kluczowe wnioski
- Podatek Pigov ma na celu opodatkowanie producentów towarów lub usług, które powodują niekorzystne skutki uboczne dla społeczeństwa.
- Ekonomiści argumentują, że koszty tych negatywnych efektów zewnętrznych, takich jak zanieczyszczenie środowiska, ponosi raczej społeczeństwo niż producent.
- Celem podatku Pigov jest redystrybucja kosztów z powrotem do producenta lub użytkownika negatywnych efektów zewnętrznych.
- Podatek od emisji dwutlenku węgla lub podatek od plastikowych toreb to przykłady podatków Pigov.
- Podatki Pigowa mają wyrównać koszt negatywnych efektów zewnętrznych, ale mogą być trudne do ustalenia, a ich zawyżenie może zaszkodzić społeczeństwu.
Zrozumienie podatku Pigov
Podatek Pigov ma zniechęcać do działań, które nakładają koszty produkcji na osoby trzecie i całe społeczeństwo. Według Pigou negatywne efekty zewnętrzne uniemożliwiają gospodarce rynkowej osiągnięcie równowagi, gdy producenci nie ponoszą wszystkich kosztów produkcji. Zasugerował, że ten niekorzystny efekt można skorygować, nakładając podatki równe kosztom zewnętrznym. W idealnym przypadku podatek byłby równoważny szkodzie zewnętrznej spowodowanej przez producenta, a tym samym zmniejszałby przyszłe koszty zewnętrzne.
Negatywne efekty zewnętrzne niekoniecznie są „złe”. Zamiast tego negatywny efekt zewnętrzny występuje wtedy, gdy podmiot gospodarczy nie w pełni internalizuje koszty swojej działalności. W takich sytuacjach społeczeństwo, w tym środowisko, ponosi większość kosztów działalności gospodarczej.
Popularnym przykładem podatku w stylu Pigov jest podatek od zanieczyszczeń. Zanieczyszczenie z fabryki powoduje negatywne skutki zewnętrzne, ponieważ dotknięte strony trzecie ponoszą część kosztów zanieczyszczenia. Koszt ten może objawiać się zanieczyszczeniem mienia lub zagrożeniem dla zdrowia. Zanieczyszczający bierze pod uwagę tylko koszty prywatne, a nie koszty zewnętrzne. Kiedy Pigou uwzględnił koszty zewnętrzne dla społeczeństwa, gospodarka poniosła stratę w wyniku nadmiernego zanieczyszczenia, wykraczającego poza „społecznie optymalny” poziom. Pigou uważał, że interwencja państwa powinna skorygować negatywne efekty zewnętrzne, które uważał za niedoskonałość rynku. Zasugerował, że można to osiągnąć poprzez podatki.
Kontrargument do podatku Pigov
Teorie Pigou dominowały w ekonomii głównego nurtu przez 40 lat, ale straciły przychylność po tym, jak laureat Nagrody Nobla Ronald Coase przedstawił swoje pomysły. Korzystając ze schematu analitycznego Pigou, Coase wykazał, że badanie i rozwiązanie Pigou były często błędne, co najmniej z trzech różnych powodów:
- Negatywne efekty zewnętrzne niekoniecznie prowadziły do nieefektywnych rezultatów.
- Nawet jeśli były nieefektywne, podatki Pigovian nie prowadziły do efektywnych rezultatów.
- Krytycznym elementem jest teoria kosztów transakcyjnych, a nie teoria efektów zewnętrznych.
Przykłady podatku Pigov
Pomimo wszelkich kontrargumentów wobec teorii Pigou, podatki Pigowa są dziś powszechne w społeczeństwie. Jednym z najpopularniejszych podatków Pigovian jest podatek od emisji dwutlenku węgla. Rządy nakładają podatek od emisji dwutlenku węgla na każdą firmę spalającą paliwa kopalne. Podczas spalania paliwa kopalne emitują gazy cieplarniane, które są przyczyną globalnego ocieplenia, które niszczy naszą planetę na wiele sposobów. Podatek węglowy ma uwzględniać rzeczywisty koszt spalania paliw kopalnych, który jest płacony przez społeczeństwo. Ostateczną rolą podatku węglowego jest zapewnienie, że producenci produktów węglowych ponoszą te koszty zewnętrzne.
Innym podatkiem Pigovian, powszechnym w Europie, jest podatek od toreb plastikowych, a czasem nawet toreb papierowych. Zachęca to konsumentów do przywożenia z domu własnych toreb wielokrotnego użytku, aby zniechęcić do używania plastiku i papieru. Plastik jest produktem ubocznym spalania paliw kopalnych i powoduje zniszczenie organizmów morskich, podczas gdy torby papierowe sprzyjają wylesianiu.
Wszystkie powyższe produkty powodują negatywne efekty zewnętrzne, których cena nie uwzględnia kosztów dla społeczeństwa. Wdrożone podatki są środkiem redystrybucji tych kosztów z powrotem do producenta i / lub użytkownika, który generuje negatywne efekty zewnętrzne.
Trudność w obliczeniu podatku Pigov
Podatki Pigovian napotykają to, co austriacki ekonomista Ludwig von Mises jako pierwszy określił jako „problemy z obliczeniami i wiedzą”. Rząd nie może wystawić prawidłowego podatku Pigovian bez uprzedniej wiedzy, jaki jest najbardziej efektywny wynik. Wymagałoby to znajomości dokładnej wysokości kosztów zewnętrznych narzuconych przez producenta, a także prawidłowej ceny i wielkości produkcji dla danego rynku. Jeśli prawodawcy przeszacują związane z tym koszty zewnętrzne, podatki Pigovian wyrządzają więcej szkody niż pożytku.