Optymalna struktura kapitału
Jaka jest optymalna struktura kapitału?
Optymalna struktura kapitałowa firmy to najlepsza kombinacja finansowania dłużnego i kapitałowego, która maksymalizuje wartość rynkową firmy, jednocześnie minimalizując jej koszt kapitału. Teoretycznie finansowanie dłużne oferuje najniższy koszt kapitału ze względu na możliwość odliczenia od podatku. Jednak zbyt duże zadłużenie zwiększa ryzyko finansowe dla akcjonariuszy i zwrot z kapitału, którego potrzebują. Dlatego firmy muszą znaleźć optymalny punkt, w którym krańcowa korzyść z zadłużenia równa się kosztowi krańcowemu.
Kluczowe wnioski
- Optymalna struktura kapitału to najlepsza kombinacja finansowania dłużnego i kapitałowego, która maksymalizuje wartość rynkową firmy, jednocześnie minimalizując jej koszt kapitału.
- Minimalizacja średniego ważonego kosztu kapitału (WACC) jest jednym ze sposobów optymalizacji pod kątem najniższej kombinacji kosztów finansowania.
- Według niektórych ekonomistów, przy braku podatków, kosztów upadłości, kosztów pośrednictwa i asymetrii informacji, na efektywnym rynku na wartość firmy nie ma wpływu struktura kapitałowa.
Zrozumienie optymalnej struktury kapitału
Optymalną strukturę kapitału szacuje się, obliczając kombinację zadłużenia i kapitału, która minimalizuje średni ważony koszt kapitału (WACC) przedsiębiorstwa, jednocześnie maksymalizując jego wartość rynkową. Im niższy koszt kapitału, tym większa bieżąca wartość przyszłych przepływów pieniężnych firmy, zdyskontowana przez WACC. Dlatego też głównym celem każdego działu finansów korporacyjnych powinno być znalezienie optymalnej struktury kapitału, która będzie skutkowała najniższym WACC i maksymalną wartością firmy (majątkiem akcjonariuszy).
Według ekonomistów Franco Modiglianiego i Mertona Millera, przy braku podatków,kosztów upadłości, kosztów agencyjnych i asymetrii informacji, na wydajnym rynku na wartość firmy nie ma wpływu jej struktura kapitałowa.
Optymalna struktura kapitału i WACC
Koszt długu jest tańszy niż kapitał własny, ponieważ jest mniej ryzykowny. Wymagany zwrot potrzebny do zrekompensowania inwestorom dłużnym jest niższy niż wymagany zwrot potrzebny do zrekompensowania inwestorom kapitałowym, ponieważ wypłaty odsetek mają pierwszeństwo przed dywidendami, a posiadacze długu mają pierwszeństwo w przypadku likwidacji. Zadłużenie jest również tańsze niż kapitał własny, ponieważ firmy otrzymują ulgi podatkowe od odsetek, a dywidendy są wypłacane z dochodu po opodatkowaniu.
Istnieje jednak ograniczenie kwoty zadłużenia, jakie firma powinna mieć, ponieważ nadmierna kwota zadłużenia zwiększa spłatę odsetek, zmienność dochodów i ryzyko bankructwa. Ten wzrost ryzyka finansowego dla akcjonariuszy oznacza, że będą oni potrzebowali większego zwrotu, aby je zrekompensować, co zwiększa WACC – i obniża wartość rynkową przedsiębiorstwa. Optymalna struktura obejmuje wykorzystanie wystarczającej ilości kapitału własnego, aby ograniczyć ryzyko niemożności spłaty zadłużenia – biorąc pod uwagę zmienność przepływów pieniężnych przedsiębiorstwa.
Firmy o stałych przepływach pieniężnych mogą tolerować znacznie większe obciążenie długiem i będą miały znacznie wyższy procent zadłużenia w swojej optymalnej strukturze kapitałowej. I odwrotnie, firma o zmiennych przepływach pieniężnych będzie miała niewielkie zadłużenie i dużą ilość kapitału własnego.
Określenie optymalnej struktury kapitału
Ponieważ określenie optymalnej struktury kapitału może być trudne, menedżerowie zwykle starają się działać w zakresie wartości. Muszą także brać pod uwagę sygnały, jakie ich decyzje finansowe wysyłają na rynek.
Firma z dobrymi perspektywami będzie próbowała pozyskać kapitał za pomocą długu, a nie kapitału własnego, aby uniknąć rozwodnienia i wysyłania negatywnych sygnałów na rynek. Ogłoszenia o zaciągnięciu długu przez firmę są zazwyczaj postrzegane jako pozytywne wiadomości, znane jako sygnalizacja zadłużenia. Jeśli firma zgromadzi zbyt dużo kapitału w danym okresie, koszty zadłużenia, akcji uprzywilejowanych i kapitału zwykłego zaczną rosnąć, a gdy to nastąpi, wzrośnie również koszt krańcowy kapitału.
Aby ocenić, jak ryzykowna jest firma, potencjalni inwestorzy kapitałowi patrzą na stosunek zadłużenia do kapitału własnego. Porównują również wielkość dźwigni finansowej, z której korzystają inne przedsiębiorstwa z tej samej branży – przy założeniu, że firmy te działają z optymalną strukturą kapitałową – aby sprawdzić, czy firma zatrudnia nietypową kwotę zadłużenia w ramach swojej struktury kapitałowej.
Innym sposobem określenia optymalnego stosunku zadłużenia do kapitału jest myślenie jak bank. Jaki jest optymalny poziom zadłużenia, jaki bank jest skłonny pożyczyć? Analityk może również wykorzystać inne wskaźniki zadłużenia, aby umieścić firmę w profilu kredytowym za pomocą ratingu obligacji. Domyślny spread dołączony do ratingu obligacji może być następnie wykorzystany do spreadu powyżej stopy wolnej od ryzyka spółki posiadającej rating AAA.
Ograniczenia optymalnej struktury kapitału
Niestety, nie istnieje magiczny stosunek zadłużenia do kapitału własnego, który można by wykorzystać jako wskazówkę do osiągnięcia optymalnej struktury kapitału w świecie rzeczywistym. To, co definiuje zdrowe połączenie zadłużenia i kapitału, różni się w zależności od zaangażowanych branż, branży i etapu rozwoju firmy, a także może zmieniać się w czasie ze względu na zewnętrzne zmiany stóp procentowych i otoczenia regulacyjnego.
Ponieważ jednak inwestorzy lepiej lokują swoje pieniądze w spółkach o mocnych bilansach, sensowne jest, aby optymalna równowaga ogólnie odzwierciedlała niższy poziom zadłużenia i wyższy poziom kapitału własnego.
Teorie dotyczące struktury kapitału
Teoria Modiglianiego-Millera (M&M)
Twierdzenie Modiglianiego-Millera (M&M) to podejście do struktury kapitału nazwane na cześć Franco Modiglianiego i Mertona Millera. Modigliani i Miller byli dwoma profesorami ekonomii, którzy studiowali teorię struktury kapitału i współpracowali przy opracowaniu propozycji nieistotności struktury kapitału w 1958 roku.
Ta propozycja stwierdza, że na doskonałych rynkach struktura kapitałowa, z której korzysta firma, nie ma znaczenia, ponieważ wartość rynkowa firmy jest określana przez jej siłę dochodową i ryzyko związane z jej aktywami bazowymi. Według Modiglianiego i Millera wartość jest niezależna od zastosowanej metody finansowania i inwestycji firmy. Twierdzenie M&M sformułowało dwa następujące twierdzenia:
Twierdzenie I
Ta propozycja mówi, że struktura kapitału nie ma znaczenia dla wartości firmy. Wartość dwóch identycznych firm pozostałaby taka sama, a wybór sposobu finansowania aktywów nie miałby wpływu na wartość. Wartość firmy zależy od przewidywanych przyszłych dochodów. Dzieje się tak, gdy nie ma podatków.
Twierdzenie II
Ta propozycja mówi, że dźwignia finansowa podnosi wartość firmy i zmniejsza WACC. Wtedy dostępne są informacje podatkowe. Podczas gdy twierdzenie Modiglianiego-Millera jest badane w finansach, prawdziwe firmy stają w obliczu podatków, ryzyka kredytowego, kosztów transakcji i nieefektywnych rynków, co sprawia, że połączenie finansowania dłużnego i kapitałowego jest ważne.
Teoria porządku dziobania
Teoria porządku dziobania koncentruje się na asymetrycznych kosztach informacji. Podejście to zakłada, że firmy priorytetyzują swoją strategię finansowania w oparciu o ścieżkę najmniejszego oporu. Finansowanie wewnętrzne jest pierwszą preferowaną metodą, a następnie w ostateczności finansowanie długiem i kapitałem zewnętrznym.