Definicja mnożnika
Co to jest mnożnik?
W ekonomii mnożnik szeroko odnosi się do czynnika ekonomicznego, który po zwiększeniu lub zmianie powoduje wzrost lub zmianę wielu innych powiązanych zmiennych ekonomicznych. Jeśli chodzi o produkt krajowy brutto, efekt mnożnikowy powoduje, że wzrost produkcji ogółem jest większy niż zmiana w wydatkach, która go spowodowała.
Termin mnożnik jest zwykle używany w odniesieniu do relacji między wydatkami rządowymi a całkowitym dochodem narodowym. Mnożniki są również używane przy wyjaśnianiu bankowości opartej na rezerwie cząstkowej, znanej jako mnożnik depozytu.
Kluczowe wnioski
- Mnożnik odnosi się do czynnika ekonomicznego, który po zastosowaniu wzmacnia skutek innego wyniku.
- Wartość mnożnika równa 2x spowodowałaby zatem podwojenie pewnego efektu; 3x potroiłoby to.
- Istnieje wiele przykładów mnożników, takich jak wykorzystanie depozytu zabezpieczającego w handlu lub mnożnik pieniądza w bankowości opartej na rezerwie cząstkowej.
Wyjaśnianie mnożników
Mnożnik to po prostu czynnik, który wzmacnia lub zwiększa podstawową wartość czegoś innego. Na przykład mnożnik 2x podwoiłby wartość podstawową. Z drugiej strony mnożnik 0,5x faktycznie zmniejszyłby wartość podstawową o połowę. W finansach i ekonomii istnieje wiele różnych mnożników.
Mnożnik fiskalny
Mnożnik fiskalny jest stosunek dodatkowego dochodu narodowego danego kraju do początkowego pobudzenia wydatków lub zmniejszenie podatków, które doprowadziły do tego dodatkowy dochód. Na przykład, powiedzmy, że rząd krajowy wprowadza bodziec fiskalny w wysokości 1 miliarda dolarów, a krańcowa skłonność konsumentów do konsumpcji (RPP) wynosi 0,75. Konsumenci, którzy otrzymają początkowy 1 miliard dolarów, zaoszczędzą 250 milionów dolarów i wydadzą 750 milionów dolarów, skutecznie inicjując kolejną, mniejszą rundę bodźców. Odbiorcy tych 750 milionów dolarów wydadzą 562,5 miliona dolarów i tak dalej.
Mnożnik inwestycji
Inwestycja mnożnik podobnie odnosi się do koncepcji, że każdy wzrost inwestycji publicznych lub prywatnych ma więcej niż proporcjonalny pozytywny wpływ na łączną dochodów i ogółu gospodarki. Mnożnik próbuje określić ilościowo dodatkowe efekty polityki poza tymi, które są natychmiast mierzalne. Im większy mnożnik inwestycji, tym skuteczniejsza jest ona w tworzeniu i dystrybucji bogactwa w całej gospodarce.
Mnożnik zarobków
Te zarobki mnożnik Ramki aktualny kurs akcji danej spółki pod względem spółki zysku na akcję (EPS) w magazynie. Przedstawia wartość rynkową akcji jako funkcję zysków firmy i jest obliczana jako (cena na akcję / zysk na akcję).
Jest to również znane jako stosunek ceny do zysków (P / E). Może być używany jako uproszczone narzędzie wyceny do porównywania względnej kosztowności akcji podobnych spółek oraz do oceny bieżących cen akcji w porównaniu z ich cenami historycznymi na podstawie względnych zysków.
Mnożnik kapitału
Mnożnik kapitałowy jest powszechnie stosowany wskaźnik finansowy obliczony poprzez podzielenie całkowitej wartości aktywów danej spółki do całkowitego kapitału własnego netto. Jest to miara dźwigni finansowej. Firmy finansują swoją działalność kapitałem własnym lub długiem, więc wyższy mnożnik kapitału własnego wskazuje, że większa część finansowania aktywów przypada na dług. Mnożnik kapitału własnego jest więc odchyleniem wskaźnika zadłużenia, w którym definicja finansowania dłużnego obejmuje wszystkie zobowiązania.
Mnożenie pieniędzy
Jedna popularna teoria mnożnika i jej równania zostały stworzone przez brytyjskiego ekonomistę John Maynard Keynes. Keynes uważał, że jakikolwiek zastrzyk wydatków rządowych powoduje proporcjonalny wzrost całkowitego dochodu ludności, ponieważ dodatkowe wydatki przenoszą się na gospodarkę. W swojej książce z 1936 r. „Ogólna teoria zatrudnienia, odsetek i pieniędzy” Keynes napisał następujące równanie opisujące związek między dochodem (Y), konsumpcją (C) i inwestycjami (I):
Równanie mówi, że przy każdym poziomie dochodu ludzie wydają ułamek, a resztę oszczędzają / inwestują. Następnie zdefiniował krańcową skłonność do oszczędzania i krańcową skłonność do konsumpcji (RPP), wykorzystując te teorie do określenia kwoty danego dochodu, który jest inwestowany. Keynes wykazał również, że każda kwota wykorzystana na inwestycje byłaby wielokrotnie reinwestowana przez różnych członków społeczeństwa. Załóżmy na przykład, że oszczędzający zainwestuje 100 000 USD na koncie oszczędnościowym w swoim banku.
Ponieważ bank jest zobowiązany tylko do utrzymywania części tych pieniędzy w kasie na pokrycie depozytów, może pożyczyć pozostałą część depozytu innej osobie. Załóżmy, że bank pożyczył 75 000 USD z początkowej wpłaty małej firmie budowlanej, która wykorzystuje je do budowy magazynu. Fundusze wydane przez firmę budowlaną idą na opłacenie elektryków, hydraulików, dekarzy i różnych innych stron za jej budowę.
Następnie strony te wydają otrzymane fundusze zgodnie z własnymi interesami. 100 000 dolarów przyniosło zwrot inwestorowi, bankowi, firmie budowlanej i wykonawcom, którzy zbudowali magazyn. Ponieważ teoria Keynesa wykazała, że inwestycje były zwielokrotnione, zwiększając dochody wielu partii, Keynes ukuł termin „mnożnik”, aby opisać efekt.
Mnożnik depozytu jest często mylony lub uważany za synonim mnożnika pieniędzy. Jednak chociaż te dwa terminy są ze sobą ściśle powiązane, nie można ich stosować zamiennie. Gdyby banki pożyczyły cały dostępny kapitał poza swoje rezerwy obowiązkowe i gdyby pożyczkobiorcy wydali każdego dolara pożyczonego od banków, wówczas mnożnik depozytu i mnożnik pieniądza byłyby zasadniczo takie same.
W praktyce mnożnik pieniądza, który wyznacza rzeczywistą, zwielokrotnioną zmianę w podaży pieniądza narodu stworzoną przez kapitał pożyczkowy poza rezerwami banku, jest zawsze mniejszy niż mnożnik depozytu, który można postrzegać jako maksymalną potencjalną kreację pieniądza poprzez zwielokrotniony efekt pożyczka.