Muhammad Yunus
Kim jest Muhammad Yunus?
Muhammad Yunus jest profesorem ekonomii, któremu w 2006 r. Przyznano Nagrodę Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych za jego wysiłki na rzecz poprawy społeczno-ekonomicznej poprawy poprzez operacje mikrokredytów i pożyczania miliardów dolarów biednym ludziom na całym świecie.
Kluczowe wnioski
- Muhammad Yunus jest ekonomistą, pionierem mikrofinansowania i założycielem oddolnego Grameen Bank, znanego z pożyczania miliardów zubożałym ludziom na całym świecie.
- Nauczając ekonomii w swoim rodzinnym Bangladeszu, Yunus zdał sobie sprawę z skrajnej biedy w tym kraju i odmowy banków oferowania kredytów biednym ludziom.
- Odpowiedział, pożyczając im pieniądze sam, przekonany, że najbiedniejsi mogą prowadzić własną małą działalność gospodarczą i stację za pomocą bardzo małych pożyczek.
Zrozumienie Muhammada Yunusa
Muhammad Yunus jest bangladeskim ekonomistą, najlepiej znanym jako założyciel oddolnego Grameen Bank, instytucji finansowej (FI), która udziela ubogim ludziom niewielkich pożyczek bez żadnego zabezpieczenia.
Yunus, który od tego czasu zdobył wiele prestiżowych nagród i wyróżnień za swoją pracę, uważa, że kredyt jest podstawowym prawem człowieka. Po latach studiowania i nauczania ekonomii na poziomie akademickim, zaczął aktywnie interesować się ubóstwem. Jego celem była pomoc ludziom w uniknięciu trudności ekonomicznych poprzez zapewnienie im przystępnych kredytów i prostego przewodnika po zarządzaniu swoimi finansami.
Przez lata Yunus napisał również kilka książek, w tym: Budowanie biznesu społecznego: nowy rodzaj kapitalizmu, który służy najbardziej naglącym potrzebom ludzkości, Bankier dla ubogich: mikropożyczki i walka z ubóstwem na świecie, Świat trzech zer: Nowa ekonomia zerowego ubóstwa, zerowego bezrobocia i zerowej emisji dwutlenku węgla netto oraz tworzenia świata bez ubóstwa: biznes społeczny i przyszłość kapitalizmu.
Historia Muhammada Yunusa
Lata formacyjne
Urodzony w Bangladeszu 28 czerwca 1940 roku, Yunus ukończył studia licencjackie i magisterskie na Bangladeszu Dhaka University. Po ukończeniu studiów uczył ekonomii na Uniwersytecie Chittagong, po czym otrzymał stypendium Fulbrighta na studia w Stanach Zjednoczonych.
We wczesnych latach siedemdziesiątych Yunus obronił doktorat z ekonomii na Uniwersytecie Vanderbilt. Po studiach Yunus wrócił do Bangladeszu, aby objąć stanowisko kierownika wydziału ekonomii Uniwersytetu Chittagong.
Bankier ubogim
Mniej więcej w czasie powrotu Yunusa do Bangladeszu kraj ogarnął głód. Uświadomił sobie, że biedni potrzebują dostępu do kapitału, aby założyć małe firmy, i że banki generalnie nie były skłonne im pomóc, albo wprost odmawiały żądań, albo naliczały wygórowane stopy procentowe.
W 1976 roku Yunus wziął sprawy w swoje ręce, pożyczając bardzo małe sumy pieniędzy, podobno 27 dolarów, 42 miejscowym kobietom, które musiały kupić materiały do produkcji swoich produktów. Tradycyjne banki nie oferowałyby pożyczek ani linii kredytowych ludziom bez zabezpieczenia, jednak Yunus uważał, że najbiedniejsi ludzie mogą rozwinąć własną małą działalność gospodarczą i swoją stację za pomocą mikrokredytów i mikrokredytów.
To właśnie „odkrycie” mikrokredytu doprowadziło go do początków tworzenia banku Grameen i przyszłej Nagrody Nobla. Yunus zaczął pożyczać pieniądze od innych banków, aby udzielać pożyczek biednym, początkowo w ramach programu pilotażowego, który trwał od 1976 do 1983 roku.
W 1983 roku Yunus oficjalnie otworzył bank Grameen (Village), który służył jako sposób oferowania mikrokredytów przedsiębiorcom początkującym i prowadzącym działalność gospodarczą. Do czerwca 2020 roku Grameen Bank udzielił 30,48 miliardów dolarów pożyczek niektórym z najbiedniejszych ludzi na świecie.3 Co być może ważniejsze, plan Yunusa i jego promocja mikrokredytów doprowadziły do powstania setek podobnych projektów w krajach na całym świecie.
Od 2020 roku Grameen Bank ma około dziewięciu milionów pożyczkobiorców, z których 97% to kobiety, z niemal idealną stopą spłaty.
Nagrody
W 2006 roku Yunus został pierwszym Bangladeszem, który otrzymał Nagrodę Nobla w którejkolwiek z dyscyplin. Jego kraj przyznał mu pamiątkową pieczęć, aby mu pogratulować. Yunus następnie przekazał nagrodę w wysokości 1,4 miliona dolarów firmie, która chciała produkować tanią żywność dla ubogich, a resztę przeznaczyć na założenie szpitala okulistycznego w jego rodzinnej społeczności.
Wraz z rozprzestrzenianiem się osiągnięć Yunusa nastąpiły kolejne pochwały. W 2008 roku został wymieniony jako drugi najważniejszy intelektualista publiczny przez magazyn Prospect. Następnie w 2009 i 2010 roku został odznaczony odpowiednio Prezydenckim Medalem Wolności i Złotym Medalem Kongresu.5
Od tego czasu Yunus został rektorem Glasgow Caledonian University of Scotland. Został również zaproszony do zasiadania w radzie dyrektorów (B z D) Fundacji Narodów Zjednoczonych, operacji charytatywnej finansowanejz darowizny w wysokości 1 miliarda dolarów od Teda Turnera.
Krytyka Mahometa Yunusa
Bankowość Yunusa dla tego biednego przedsięwzięcia została zaatakowana z niektórych stron. Mówi się, że pożyczki mikrofinansowe charakteryzują się niezwykle wysokimi stopami procentowymi ze względu na brak zabezpieczenia i koszty ogólne związane z administrowaniem niewielkimi pożyczkami.
Sam Yunus przyznał nawet, że niektóre organizacje mogły nadużywać systemu mikrokredytów dla zysku. Inną zasygnalizowaną kwestią jest ogromny skok skali mikrokredytów. W miarę ekspansji na cały świat stawało się mniej prawdopodobne, że pożyczkobiorcy będą monitorowani i chronieni przed popadnięciem w duże zadłużenie, jak wcześniej.