Teoria sprzeniewierzenia

Co to jest teoria sprzeniewierzenia?

Teoria sprzeniewierzenia zakłada, że ​​osoba, która wykorzystuje poufne informacje w obrocie papierami wartościowymi, dopuściła się  oszustwa w  odniesieniu do źródła informacji. W Stanach Zjednoczonych osoba winna zgodnie z teorią sprzeniewierzenia zostanie prawdopodobnie skazana za wykorzystywanie informacji poufnych.

Chociaż nie jest to wyraźnie zabronione przez amerykańskie przepisy dotyczące papierów wartościowych, uważa się, że handel przy użyciu informacji poufnych podlega zakazowi nieuczciwych praktyk handlowych, a zatem jest nielegalny, gdy wykorzystuje się istotne informacje niepubliczne.

Zrozumienie teorii sprzeniewierzenia

Teoria sprzeniewierzenia różni się od klasycznej teorii  wykorzystywania informacji poufnych. Zgodnie z teorią klasyczną osoba, która nie posiada informacji poufnych, ale poznaje  istotne informacje niepubliczne  i wykorzystuje je do handlu, nie jest winna wykorzystywania informacji poufnych.

Klasyczna teoria wymaga, aby osoba oskarżona o wykorzystywanie informacji poufnych była prawdziwym insiderem – urzędnikiem lub pracownikiem firmy, której papiery wartościowe kupują lub sprzedają. Zgodnie z tą teorią tylko korporacyjny insider ma obowiązek powierniczy wobec korporacji i jej akcjonariuszy, aby nie angażowali się w kupowanie lub sprzedawanie papierów wartościowych korporacji z wykorzystaniem istotnych informacji niepublicznych. Osoba z zewnątrz, która natrafi na jakieś istotne niepubliczne informacje, nie jest winna tego powierniczego obowiązku i nie może być winna wykorzystywania informacji poufnych.

Jednak zgodnie z teorią sprzeniewierzenia osoba z zewnątrz, która natrafia na jakieś istotne niepubliczne informacje korporacji, może nie wykorzystywać tych informacji do handlu, ponieważ jest winna powierniczy obowiązek wobec źródła informacji. Teoria sprzeniewierzenia ma na celu ochronę rynków papierów wartościowych przed osobami z zewnątrz, które mają dostęp do poufnych informacji korporacyjnych, ale które nie są winne powierniczego obowiązku wobec korporacji lub jej akcjonariuszy.

Przykład teorii przywłaszczenia

Teoria sprzeniewierzenia zyskała znaczenie w skazaniu Jamesa H. O’Hagana przez Sąd Najwyższy. O’Hagan był prawnikiem, który działał na podstawie  poufnych informacji  dotyczących  oferty przejęcia  Pillsbury.Stany Zjednoczone kontra O’Hagan były przełomowym przypadkiem dla tej teorii.

Typowym przykładem tego, jak teoria sprzeniewierzenia odnosi się do wykorzystywania informacji poufnych, jest przypadek Carla Reitera, dewelopera nieruchomości z lat 80. Reiter grał w golfa z przyjaciółmi, kiedy jeden z tych znajomych poradził mu, aby kupił akcje sieci aptek Revco Drug Stores. Znajomy zasugerował, że ma wewnętrzną wiedzę na temat zbliżającej się fuzji, która będzie opłacalna dla inwestorów. Reiter postąpił zgodnie z radą przyjaciela, kupując akcje warte kilka tysięcy dolarów i wypłacając je dwa miesiące później (osiągając zysk w wysokości 2625 dolarów, gdy napiwek przyjaciela okazał się słuszny).

Jako deweloper, który nie był osobiście zaangażowany w firmę Revco, Reiter kontynuował swoje życie, nie zdając sobie sprawy, że brał udział wnielegalnym handlu informacjami poufnymi. Jednak Reiter nie był jedyną osobą na polu golfowym tego dnia i nie był jedyną, która postąpiła zgodnie z napiwkiem. Dwa lata później Reiter i jego przyjaciele zostali oskarżeni o wykorzystywanie informacji poufnych w ramach teorii sprzeniewierzenia. Sami nie byli wtajemniczonymi, ale otrzymali informacje od kogoś, kto nim był i wykorzystali je w niewłaściwy sposób. Ostatecznie Reiter został poproszony o spłatę zysków z nielegalnej inwestycji i zapłacenie grzywny Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC).