Reguła pan-sługa
Jaka jest zasada pan-sługa?
Zasada „pan-sługa” to wytyczna prawna stwierdzająca, że pracodawcy są odpowiedzialni za działania swoich pracowników. Dotyczy wszelkich czynności, które pracownik podejmuje w czasie służby u pracodawcy, które mieszczą się w zakresie jego obowiązków wobec tego pracodawcy.
Pojęcie to może również opierać się na „zasadzieodpowiedzi przełożonego ” lub „pozwól mistrzowi odpowiedzieć” i nie jest związane z prawami Zjednoczonego Królestwa z XVIII i XIX wieku, znanymi jako Master and Servant Acts lub Masters and Servants Acts.
Kluczowe wnioski
- Zasada pan-sługa to przepis, który nakłada na pracodawców odpowiedzialność za określone działania ich pracowników.
- Zasada ta może obejmować czynności pracownicze, które mieszczą się w zakresie ich zwykłych obowiązków wykonywanych na rzecz tego pracodawcy.
- Zasada „pan-pracownik” stanowi również, że pracodawca nie musi być świadomy działań swojego pracownika, aby zostać pociągniętym do odpowiedzialności za swoje czyny.
Zrozumienie reguły pan-sługa
Mistrz (pracodawca) jest pośrednio odpowiedzialny za deliktów i występki ich sługi (pracownika). Jednak ustalenie, czy pracodawca zostanie uznany za odpowiedzialnego za działania pracownika, zależy w dużej mierze od tego, czy wykroczenie pracownika było częścią wykonywania pracy na rzecz pracodawcy, czy też pracownik działał w interesie własnym.
Bardzo ważnym aspektem zasady pan-sługa jest to, że pracodawca nie musi wiedzieć o żadnym złym zachowaniu lub zaniedbaniu swoich pracowników, aby być pociągniętym do odpowiedzialności za swoje czyny. Nazywa się to obowiązkiem nadzoru.
Na przykład w działalności maklerskiej nadzorujący kierownik oddziału, który nie wykrył, nie rozwiązał ani nie powstrzymał nieetycznej lub nielegalnej działalności, może zostać uznany przez organy regulacyjne za winnego „braku nadzoru”. W takim przypadku firma maklerska najprawdopodobniej zostanie pociągnięta do odpowiedzialności za wszelkie szkody i może zostać ukarana.
Pracodawcy niezależnych wykonawców nie podlegają zasadzie „pan-sługa”.
Ponieważ zasada „pan-pracownik” nakłada na pracodawcę obowiązek odpowiedzialności za wszelkie wykroczenia cywilne popełnione przez pracownika, ważne jest, aby pracodawca określił wytyczne dotyczące właściwego zachowania pracowników. Takie wytyczne mogą mieć formę podręcznika dla pracowników, instrukcji lub kodeksu postępowania, szkolenia w zakresie etycznego zachowania i standardów oraz dobrze zaprojektowanych i opublikowanych procedur dotyczących wykrywania i zgłaszania potencjalnie nieetycznych zachowań.
Reguła pan-sługa wywodzi się ze starożytnego Rzymu, gdzie początkowo była stosowana do działań niewolników, a później do sług, zwierząt i członków rodziny głowy rodziny.
Uwagi specjalne
Sądy stwierdziły w niektórych sprawach, w których udzielono odpowiedzi w sprawach przełożonych, że pracodawcy niekoniecznie ponoszą odpowiedzialność, jeżeli nie są świadomi, że ich pracownicy dopuszczają się oszustw. Takie ustalenia argumentują, że odpowiedzialność pracodawcy nie ma zastosowania, ponieważ nie miał on udziału w oszustwie pracownika.
W innych przypadkach, w których pracownik, działając w miejscu pracy, wyrządzi krzywdę innemu pracownikowi, firma może nie zostać pociągnięta do odpowiedzialności, jeśli posiada ubezpieczenie odszkodowawcze pracownika. Te polisy wypłacają pieniądze pracownikom, którzy odnieśli obrażenia w pracy – a jeśli wypadek nie był spowodowany zaniedbaniem ze strony pracodawcy, pracodawca może nie ponosić odpowiedzialności.
Odszkodowanie pracownika nie obejmuje jednak wszystkich roszczeń z tytułu ubezpieczenia od wypadków, dlatego wiele firm decyduje się na dodanie ubezpieczenia od odpowiedzialności pracodawcy. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej pracodawcy chroni firmy przed szkodami finansowymi wynikającymi z pozwu pracownika w związku z wypadkami przy pracy, które nie są objęte odszkodowaniem pracowniczym.
Przykłady reguły pan-sługa
Chociaż istnieje wiele przykładów reguły pan-sługa, w której firma lub pracodawca została pociągnięta do odpowiedzialności, ważne jest, aby skonsultować się z prawnikiem, ponieważ każda sprawa ma swoje wyjątkowe okoliczności. Poniżej znajduje się kilka przykładów, kiedy pracodawca może, ale nie musi, zostać pociągnięty do odpowiedzialności za działania pracownika.
Enron i Arthur Andersen
Księgowy pracujący dla firmy księgowej celowo wychodzi błędnych twierdzeń sprzedaży przez producenta. Jeśli producent zostanie poddany audytowi, a roszczenia dotyczące sprzedaży zostaną zakwestionowane, firma księgowa może zostać pociągnięta do odpowiedzialności za błędy księgowego.
Coś podobnego wydarzyło się w 2002 r. W tym roku firma księgowa Wielkiej Piątki Arthur Andersen została zmuszona do zrzeczenia się licencji na wykonywanie zawodu biegłego rewidenta (CPA) w związku z audytem Enronu. Sąd uznał stanowczego winnego zarzutu kryminalnego utrudniania wymiaru sprawiedliwości, chociaż w 2005 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uchylił wyrok.9 Jednak do tego czasu firma była prawie zamknięta.
Aktywa firmy
Jeśli pracownik weźmie udział w wypadku samochodowym, korzystając z firmowej ciężarówki po godzinach pracy, pracodawca najprawdopodobniej nie będzie pociągnięty do odpowiedzialności. Jeśli jednak pracownik uległ wypadkowi na drodze w interesach firmy lub w imieniu firmy, pracodawca może być odpowiedzialny za wszelkie szkody spowodowane przez wypadek.