Julian Robertson
Kim jest Julian Robertson?
Julian Robertson to amerykański inwestor i były zarządzający funduszami hedgingowymi, najbardziej znany z założenia Tiger Management w 1980 roku, który stał się jednym z najbardziej znanych funduszy hedgingowych swojego pokolenia. Robertson zamknął drzwi Tiger w 2000 roku i od tego czasu aktywnie wspiera młodszych menedżerów funduszy hedgingowych oraz prowadzi działalność filantropijną koncentrującą się na szkolnictwie wyższym i badaniach medycznych. W latach osiemdziesiątych i wczesnych dziewięćdziesiątych Robertson był często nazywany „ojcem funduszy hedgingowych” i „czarnoksiężnikiem z Wall Street”.
Zrozumieć Juliana Robertsona
Julian Robertson urodził się w Salisbury w Północnej Karolinie w 1932 r. I ukończył University of North Carolina w 1955 r. Po dwóch latach służby w marynarce Robertson dołączył do nowojorskiego biura Kidder, Peabody & Co. jako pośrednik w handlu detalicznym w 1957 r. Wspiął się w szeregach firmy i ostatecznie objął ster działu zarządzania aktywami, znanego jako Webster Securities. Robertson opuścił Kidder, Peabody, & Co. na roczny urlop naukowy w Nowej Zelandii w 1979 roku.
Kluczowe wnioski
- Julian Robertson był znanym menedżerem funduszy hedgingowych w latach 80. i 90.
- Robertson zastosował globalną strategię long-short, aby skorzystać z różnicy w wynikach między swoimi wyborami dla najlepszych i najgorszych spółek.
- Firma Robertsona, Tiger Management, została zamknięta w 2000 r. Po okresie słabych wyników, ale wielu jego podopiecznych, którzy pracowali dla funduszu, odniosło sukces jako menedżerowie funduszy hedgingowych.
Podczas pobytu w Nowej Zelandii Robertson wpadł na pomysł utworzenia nowego funduszu. Założył Tiger Management, jeden z pierwszych funduszy hedgingowych, po powrocie do Nowego Jorku w 1980 roku. Robertson wykorzystał początkowe aktywa szacowane na około 8 milionów dolarów. Aktywa Tiger wzrosły do 22 miliardów dolarów w ciągu następnych dwóch dekad. Sukces funduszu przypisuje się umiejętności Robertsona w zakresie identyfikowania możliwości inwestycyjnych w ramach globalnej strategii handlu makr. Robertson często stosował strategię długo-krótką, ładując najlepsze akcje, jakie mógł znaleźć, jednocześnie skracając te, które uważał za najgorsze.
Pod koniec lat 90. Robertson był również znany z unikania inwestycji technologicznych podczas gromadzenia się akcji internetowych pod koniec lat 90. To unikanie było obosiecznym mieczem dla Tiger Management. Fundusz radził sobie dobrze podczas ostatecznego załamania się bańki technologicznej, ale ucierpiał z powodu odpływu kapitału, gdy inwestorzy zabrali swoje pieniądze do Doliny Krzemowej. Dodatkowym stresorem była duża inwestycja w US Airways, która nie poszła dobrze dla Robertsona. US Airways złożyłyby wniosek o ochronę przed upadłością w 2002 r. I ponownie w 2004 r.
Julian Robertson po Tiger Management
Robertson zlikwidował fundusz Tiger Management w 2000 r. Po okresie słabych wyników. Napisał, że sukces Tiger był oparty na racjonalnym podejściu do wyceny i handlu oraz że strategia ta okazała się mniej skuteczna wraz z irracjonalnym wzrostem akcji internetowych. W następnych latach Robertson skoncentrował swoje wysiłki na mentorowaniu i inwestowaniu z grupą obiecujących menedżerów funduszy hedgingowych, znanych jako „Tiger Cubs”. Do wybitnych członków tej grupy należąJohn Griffin z Blue Ridge Capital, Ole Andreas Halvorsen z Viking Global, Chase Coleman z Tiger Global Management i Steve Mandel, dawniej z Lone Pine Capital.8910
Robertson był aktywny w działalności filantropijnej od czasu odejścia od zarządzania funduszami. Założył stypendia na swojej alma mater i Duke University i zaangażował się wThe Giving Pledge, kampanię zapoczątkowaną przez Billa Gatesa i Warrena Buffeta. Robertson był również aktywny w Nowej Zelandii, kupując kilka luksusowych domków w całym kraju.