Krzywa Isoquant
Co to jest krzywa izoquant?
Krzywa izokwantna to wklęsła linia na wykresie, używana w badaniach mikroekonomii, która przedstawia wszystkie czynniki lub nakłady, które wytwarzają określony poziom produkcji. Ten wykres jest używany jako miernik wpływu, jaki nakłady – najczęściej kapitał i praca – mają na możliwy do uzyskania poziom produkcji lub produkcji.
Krzywa izokwant pomaga firmom i przedsiębiorstwom w dostosowywaniu nakładów w celu maksymalizacji produkcji, a tym samym zysków.
- Krzywa izokwantna to wklęsła linia wykreślona na wykresie, pokazująca wszystkie różne kombinacje dwóch danych wejściowych, które dają taką samą ilość danych wyjściowych.
- Najczęściej izokwanta przedstawia kombinację kapitału i pracy oraz technologiczny kompromis między nimi.
- Krzywa izokwant pomaga firmom i przedsiębiorstwom w dostosowywaniu ich operacji produkcyjnych, aby wyprodukować jak najwięcej towarów po najniższych kosztach.
- Krzywa izokwantowa przedstawia zasadę krańcowej stopy substytucji technicznej, która pokazuje stopę, przy której można zastąpić jeden wkład innym, bez zmiany poziomu wynikowej produkcji.
- Wszystkie krzywe Isoquant mają siedem podstawowych właściwości, w tym fakt, że nie mogą być styczne ani przecinać się ze sobą, mają tendencję do opadania w dół, a te reprezentujące wyższą wydajność są umieszczone wyżej i po prawej stronie.
Zrozumienie krzywej Isoquant
Termin „izokwant”, w podziale na łacinę, oznacza „równą ilość”, przy czym „izo” oznacza równą, a „ilościową” ilość. Zasadniczo krzywa przedstawia stałą wielkość produkcji. Izokwanta jest znana alternatywnie jako krzywa równego iloczynu lub krzywa obojętności produkcji. Można to również nazwać krzywą izoproduktów.
Najczęściej izokwanta przedstawia kombinację kapitału i pracy oraz technologiczny kompromis między nimi – ile kapitału potrzeba do zastąpienia jednostki pracy w określonym punkcie produkcji, aby wytworzyć ten sam produkt. Praca jest często umieszczana wzdłuż osi X izokwanty, a kapitał na osi Y.
Ze względu na prawo malejących przychodów – teorię ekonomiczną, która przewiduje, że po osiągnięciu pewnego optymalnego poziomu zdolności produkcyjnej dodanie innych czynników w rzeczywistości spowoduje mniejszy wzrost produkcji – krzywa izokwantowa ma zwykle wklęsły kształt. Dokładne nachylenie krzywej izokwant na wykresie pokazuje tempo, w jakim dany wkład, praca lub kapitał, może być zastąpiony innym przy zachowaniu tego samego poziomu produkcji.
Na przykład na poniższym wykresie czynnik K reprezentuje kapitał, a czynnik L oznacza pracę. Krzywa pokazuje, że kiedy firma przesuwa się w dół z punktu (a) do punktu (b) i wykorzystuje jedną dodatkową jednostkę pracy, firma może zrezygnować z czterech jednostek kapitału (K), a mimo to pozostać na tej samej izokwancie w punkcie ( b). Jeśli firma zatrudnia inną jednostkę pracy i przenosi się z punktu (b) do (c), może zmniejszyć wykorzystanie kapitału (K) o trzy jednostki, ale pozostać na tej samej izokwancie.
Krzywa izoquant a krzywa obojętności
Krzywa izokwant jest w pewnym sensie odwrotną stroną innej miary mikroekonomicznej, krzywej obojętności. Odwzorowanie krzywej izokwantowej rozwiązuje problemy producentów z minimalizacją kosztów – najlepszy sposób wytwarzania towarów. Z drugiej strony krzywa obojętności mierzy optymalne sposoby korzystania z towarów przez konsumentów. Próbuje analizować zachowania konsumentów i nakreślić ich popyt.
Na wykresie krzywa obojętności przedstawia kombinację dwóch dóbr (jednego na osi Y, drugiego na osi X), które dają konsumentowi równą satysfakcję i taką samą użyteczność lub zastosowanie. To sprawia, że konsument jest „obojętny” – nie w tym sensie, że jest nim znudzony, ale w tym sensie, że nie ma między nimi preferencji.
Krzywa obojętności próbuje zidentyfikować, w którym momencie jednostka przestaje być obojętna na połączenie dóbr. Powiedzmy, że Mary kocha zarówno jabłka, jak i pomarańcze. Krzywa obojętności może wskazywać, że Mary czasami kupuje sześć jabłek każdego tygodnia, czasami pięć jabłek i siedem pomarańczy, a czasami osiem jabłek i cztery pomarańcze – każda z tych kombinacji jej odpowiada (lub, mówiąc ekonomicznie, jest im obojętna). Jednak jakakolwiek większa rozbieżność między ilością owoców a jej zainteresowaniem i sposobem kupowania zmienia się. Analityk spojrzałby na te dane i spróbowałby dowiedzieć się, dlaczego: Czy jest to względny koszt dwóch owoców? Fakt, że jedno psuje się łatwiej niż drugie?
Chociaż krzywe izokwanty i obojętności mają podobny nachylony kształt, krzywa obojętności jest odczytywana jako wypukła, wypukła na zewnątrz od punktu początkowego.
Choć jest to centralne dla teorii ekonomii, twórca krzywej izokwantowej jest nieznany;został przypisany różnym ekonomistom. Wydaje się, że termin „izokwant” został wymyślony przez Ragnara Frischa, który pojawił się w jego notatkach z wykładów z teorii produkcji na Uniwersytecie w Oslo w latach 1928-29. Niezależnie od jego pochodzenia, pod koniec lat trzydziestych XX wieku wykres izokwantowy był szeroko stosowany przez przemysłowców i ekonomistów przemysłowych.
Właściwości krzywej izokwantycznej
Właściwość 1: Izokwantna krzywa jest nachylona w dół lub ma nachylenie ujemne. Oznacza to, że ten sam poziom produkcji występuje tylko wtedy, gdy rosnące jednostki nakładów są kompensowane mniejszymi jednostkami innego czynnika wejściowego. Ta właściwość jest zgodna z zasadą krańcowej stopy substytucji technicznej (MRTS). Na przykład ten sam poziom produkcji może zostać osiągnięty przez przedsiębiorstwo, gdy zwiększają się nakłady kapitału, ale zmniejszają się nakłady pracy.
Właściwość 2: Krzywa izokwantna, ze względu na efekt MRTS, jest wypukła do początku. Wskazuje to, że czynniki produkcji mogą być wzajemnie zastępowane. Wzrost jednego czynnika należy jednak nadal stosować w połączeniu ze spadkiem innego czynnika wejściowego.
Właściwość 3: Krzywe iskwantu nie mogą być styczne ani przecinać się. Krzywe, które się przecinają, są niepoprawne i dają nieprawidłowe wyniki, ponieważ wspólna kombinacja czynników na każdej z krzywych ujawni ten sam poziom wyników, co nie jest możliwe.
Właściwość 4: Krzywe Isoquant w górnej części wykresu dają wyższe wyniki. Dzieje się tak, ponieważ na wyższej krzywej czynniki produkcji są bardziej zaangażowane. Albo więcej kapitału, albo więcej czynników nakładów pracy skutkuje wyższym poziomem produkcji.
Właściwość 5: Krzywa izokwantna nie powinna dotykać osi X lub Y na wykresie. Jeśli tak, wskaźnik zastępowania technicznego jest nieważny, ponieważ będzie wskazywał, że jeden czynnik jest odpowiedzialny za wytworzenie danego poziomu produkcji globalnej bez udziału innych czynników wejściowych.
Właściwość 6: Krzywe iskwantu nie muszą być równoległe do siebie; tempo zastępowania technicznego między czynnikami może się różnić.
Właściwość 7: Krzywe Isoquant mają owalny kształt, co pozwala firmom określić najbardziej wydajne czynniki produkcji.
Isoquant FAQS
Co to jest niedopasowanie w ekonomii?
Izokwanty w ekonomii to krzywa, która po naniesieniu na wykres pokazuje wszystkie kombinacje dwóch czynników, które dają dany wynik. Często używane w produkcji, z kapitałem i pracą jako dwoma czynnikami, izokwanty mogą wskazywać optymalną kombinację nakładów, które zapewnią maksymalną produkcję przy minimalnych kosztach.
Co to jest izoquant i jego właściwości?
Izokwanta to wklęsła krzywa na wykresie, która mierzy produkcję i kompromis między dwoma czynnikami niezbędnymi do utrzymania tej wielkości wyjściowej na stałym poziomie. Wśród właściwości izokwantów:
- Izokwant pochyla się w dół od lewej do prawej
- Im wyżej i bardziej na prawo znajduje się izokwanta na wykresie, tym wyższy jest jej poziom wyjściowy
- Dwie izokwanty nie mogą się przecinać
- Izokwanta jest wypukła do swojego punktu początkowego
- Izokwanty mają kształt owalny
Co to jest Isoquant i Isocost?
Zarówno izokosty, jak i izokwanty są krzywymi wykreślonymi na wykresie. Używane przez producentów i wytwórców, najlepiej współgrają z dwoma czynnikami, które zaowocują maksymalną wydajnością przy minimalnych kosztach. Izokwanta przedstawia wszystkie kombinacje czynników, które dają określony wynik. Izocost przedstawia wszystkie kombinacje czynników, które kosztują tę samą kwotę.
Jak obliczyć Isoquant?
Izokwanta to wykres pokazujący kombinację dwóch czynników, zwykle kapitału i pracy, które dadzą ten sam wynik. Aby obliczyć izokwanę, należy użyć wzoru na krańcową stopę substytucji technicznej (MRTS):
Na przykład na wykresie izokwanty, na której kapitał (reprezentowany przez K na osi Y i robociznę (reprezentowany przez L) na osi X) nachylenie izokwanty lub MRTS w dowolnym punkcie oblicza się jako dL / dK.
Jakie jest nachylenie Isoquant?
Nachylenie izokwanta wskazuje krańcową stopę substytucji technicznej (MRTS): stopę, w której można zastąpić jeden wkład, taki jak praca, innym wkładem, takim jak kapitał, bez zmiany poziomu wynikowej produkcji. Nachylenie wskazuje również, w dowolnym punkcie krzywej, ile kapitału byłoby potrzebne do zastąpienia jednostki pracy w tym punkcie produkcji.
Podsumowanie
Krzywa izokwant jest nachyloną linią na wykresie, który pokazuje wszystkie różne kombinacje dwóch danych wejściowych, które dają taką samą ilość danych wyjściowych. Jest to miara mikroekonomiczna, której firmy używają do korygowania względnych ilości kapitału i pracy, których potrzebują, aby utrzymać produkcję na stałym poziomie – w ten sposób zastanawiając się, jak maksymalizować zyski i minimalizować koszty.