Zmiana inflacji
Co to jest zamiana inflacji?
Swap inflacyjny to umowa używana do przenoszenia ryzyka inflacyjnego z jednej strony na drugą poprzez wymianę stałych przepływów pieniężnych.
W przypadku swapu inflacyjnego jedna strona płaci stały przepływ pieniężny od nominalnej kwoty głównej, podczas gdy druga strona płaci zmienną stopę procentową powiązaną z indeksem inflacji, takim jak wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych (CPI). Strona płacąca zmienną stopę płaci stopę skorygowaną o inflację pomnożoną przez nominalną kwotę główną. Zazwyczaj dyrektor nie zmienia właściciela. Każdy przepływ pieniężny obejmuje jedną część swapu.
Kluczowe wnioski
- Swap inflacyjny to transakcja, w której jedna ze stron przenosi ryzyko inflacyjne na kontrahenta w zamian za stałą płatność.
- Swap inflacyjny może dostarczyć całkiem dokładnego oszacowania tego, co można by uznać za „progową” stopę inflacji.
- Swapy inflacyjne są wykorzystywane przez profesjonalistów finansowych do ograniczania (lub zabezpieczania) ryzyka inflacji i wykorzystywania wahań cen na swoją korzyść.
Zrozumienie swapów inflacyjnych
Zaletą swapu inflacyjnego jest to, że zapewnia analitykowi dość dokładne oszacowanie tego, co rynek uważa za „próg rentowności” stopy inflacji. Koncepcyjnie jest bardzo podobny do sposobu, w jaki rynek ustala cenę dowolnego towaru, a mianowicie umowy między kupującym a sprzedającym (między popytem a podażą), w celu zawarcia transakcji po określonym kursie. W tym przypadku podana stopa jest oczekiwaną stopą inflacji.
Mówiąc najprościej, obie strony swapu doszły do porozumienia na podstawie ich odpowiednich poglądów na temat prawdopodobnej stopy inflacji w danym okresie. Podobnie jak w przypadku swapów procentowych, strony wymieniają przepływy pieniężne na podstawie nominalnej kwoty głównej (kwota ta nie jest faktycznie wymieniana), ale zamiast zabezpieczać się przed ryzykiem stopy procentowej lub spekulować na nim, koncentrują się wyłącznie na stopie inflacji.
Jak działa zamiana inflacji
Swapy inflacyjne są wykorzystywane przez profesjonalistów finansowych do ograniczania (zabezpieczania) ryzyka inflacji i wykorzystywania wahań cen na swoją korzyść. Wiele rodzajów instytucji uważa swapy inflacyjne za cenne narzędzia. Płatnikami inflacji są zazwyczaj instytucje, dla których przepływy pieniężne związane z inflacją stanowią ich podstawową działalność. Dobrym przykładem może być przedsiębiorstwo użyteczności publicznej, ponieważ jego dochód jest powiązany (bezpośrednio lub pośrednio) z inflacją.
Jedna strona swapu inflacyjnego otrzyma zmienną (zmienną) płatność powiązaną ze stopą inflacji i zapłaci kwotę opartą na stałej stopie procentowej, podczas gdy druga strona zapłaci tę płatność powiązaną ze stopą inflacji i otrzyma płatność w postaci stałej stopy procentowej. Do obliczania strumieni płatności stosuje się kwoty referencyjne. Swapy zerokuponowe są najczęściej stosowane, w których przepływy pieniężne są wymieniane tylko w terminie zapadalności.
Podobnie jak w przypadku innych swapów, swap inflacyjny ma początkowo wartość nominalną. Wraz ze zmianą stóp procentowych i inflacji wartość niespłaconych zmiennych płatności swapu zmieni się i będzie dodatnia lub ujemna. W określonym czasie obliczana jest wartość rynkowa swapu. Kontrahent będzie zakładać zabezpieczenia do drugiej strony i odwrotnie w zależności od wartości swapu.
Przykład
Przykładem zamiany inflacji może być inwestor kupujący papiery komercyjne. Jednocześnie inwestor zawiera kontrakt swap inflacyjny otrzymując stałą stopę i płaci zmienną stopę procentową powiązaną z inflacją. Zawierając swap inflacyjny, inwestor skutecznie zmienia składnik inflacyjny w papierze komercyjnym ze zmiennego na stały. Papier komercyjny podaje inwestorowi rzeczywisty LIBOR plus spread kredytowy i zmienną stopę inflacji, którą inwestor zamienia z kontrahentem na stałą stopę.