Jak określa się ryzyko inwestycyjne
Chociaż dywersyfikacja i alokacja aktywów może poprawić zwroty, z inwestowaniem nieodłącznie wiąże się systematyczne i niesystematyczne ryzyko. Jednak obok efektywnej granicy użytecznymi sposobami pomiaru ryzyka są miary i metody statystyczne, w tym wartość zagrożona (VaR) i model wyceny aktywów kapitałowych ( CAPM ). Zrozumienie tych narzędzi może pomóc inwestorowi w odróżnieniu inwestycji wysokiego ryzyka od stabilnych.
Nowoczesne portfolio i wydajna granica
Inwestowanie na rynkach finansowych może wiązać się ze znacznym ryzykiem. Nowoczesna teoria portfela (MPT) ocenia maksymalny oczekiwany zwrot z portfela dla danej wielkości ryzyka portfela. W ramach MPT budowany jest optymalny portfel w oparciu o alokację aktywów, dywersyfikację i równoważenie. Alokacja aktywów, wraz z dywersyfikacją, to strategia podziału portfela na różne klasy aktywów. Optymalna dywersyfikacja obejmuje posiadanie wielu instrumentów, które nie są dodatnio skorelowane.
Kluczowe wnioski
- Inwestorzy mogą korzystać z modeli, aby odróżnić ryzykowne inwestycje od stabilnych.
- Nowoczesna teoria portfela służy do zrozumienia ryzyka portfela w stosunku do jego zwrotu.
- Dywersyfikacja może zmniejszyć ryzyko, a optymalną dywersyfikację osiąga się poprzez budowanie portfela nieskorelowanych aktywów.
- Efficient Frontier to zestaw portfeli zoptymalizowanych pod względem alokacji aktywów i dywersyfikacji.
- Beta, odchylenia standardowe i VaR mierzą ryzyko, ale na różne sposoby.
Współczynniki alfa i beta
Jeśli chodzi o ilościowe wartości i ryzyka, dwa wskaźniki statystyczne – alfa i beta – są przydatne dla inwestorów. Oba są współczynnikami ryzyka używanymi w MPT i pomagają określić profil ryzyka / zysku z inwestycyjnych papierów wartościowych.
Alpha mierzy wydajność portfela inwestycyjnego i porównuje ją z indeksem wzorcowym, takim jak S&P 500. Różnica między zwrotami z portfela a benchmarkiem jest nazywana alfa. Dodatnia wartość alfa równa jeden oznacza, że portfel osiągnął wyniki lepsze od benchmarku o 1%. Podobnie ujemna wartość alfa wskazuje na gorsze wyniki inwestycji.
Beta mierzy zmienność portfela w porównaniu z indeksem porównawczym. Miara statystyczna beta jest używana w CAPM, który wykorzystuje ryzyko i zwrot do wyceny aktywów. W przeciwieństwie do wersji alfa, wersja beta rejestruje ruchy i wahania cen aktywów. Wartość beta większa niż jeden wskazuje na większą zmienność, podczas gdy beta poniżej jedności oznacza, że papier wartościowy będzie bardziej stabilny.
Na przykład Amazon ( AMZN ), ze współczynnikiem beta 0,4664 w kwietniu 2020 r., Stanowi mniej ryzykowną inwestycję niż Carnival Corp ( CCL ), który ma współczynnik beta 2,4483. Doświadczony doradca finansowy lub zarządzający funduszem prawdopodobnie uniknąłby wysokich inwestycji alfa i beta w przypadku klientów niechętnych do podejmowania ryzyka.
Model wyceny aktywów kapitałowych
CAPM to teoria równowagi zbudowana na związku między ryzykiem a oczekiwanym zwrotem. Teoria pomaga inwestorom zmierzyć ryzyko i oczekiwany zwrot z inwestycji, aby odpowiednio wycenić aktywa. W szczególności inwestorzy muszą otrzymać rekompensatę za wartość pieniądza w czasie i ryzyko. Stopa wolna od ryzyka służy do przedstawienia wartości pieniądza w czasie do lokowania pieniędzy w dowolnej inwestycji.
Mówiąc najprościej, średni zwrot z aktywa powinien być liniowo powiązany z jego współczynnikiem beta – pokazuje to, że bardziej ryzykowne inwestycje przynoszą premię w stosunku do stopy referencyjnej. Zgodnie z ramą ryzyka do zysku oczekiwany zwrot (w modelu CAPM) będzie wyższy, gdy inwestor będzie ponosił większe ryzyko.
R-kwadrat
W statystyce R-kwadrat reprezentuje znaczący składnik analizy regresji. Współczynnik R reprezentuje korelację między dwiema zmiennymi – dla celów inwestycyjnych R-kwadrat mierzy wyjaśniony ruch funduszu lub papieru wartościowego w stosunku do wskaźnika referencyjnego. Wysoki R-kwadrat wskazuje, że wyniki portfela są zgodne z indeksem. Doradcy finansowi mogą używać R-kwadrat w połączeniu z wersją beta, aby zapewnić inwestorom kompleksowy obraz wyników aktywów.
Odchylenie standardowe
Z definicji odchylenie standardowe jest statystyką używaną do ilościowego określenia wszelkich odchyleń od średniego zwrotu zbioru danych. W finansach odchylenie standardowe wykorzystuje zwrot z inwestycji do pomiaru zmienności inwestycji. Miara różni się nieco od beta, ponieważ porównuje zmienność z historycznymi zwrotami z papieru wartościowego, a nie z indeksem odniesienia. Wysokie odchylenia standardowe wskazują na zmienność, podczas gdy niższe odchylenia standardowe są związane ze stabilnymi aktywami.
Współczynnik Sharpe’a
Jednym z najpopularniejszych narzędzi analizy finansowej jest wskaźnik Sharpe’a, który jest miarą oczekiwanej nadwyżki zwrotu z inwestycji w stosunku do jej zmienności. Współczynnik Sharpe’a mierzy średni zwrot przekraczający stopę wolną od ryzyka na jednostkę niepewności, aby określić, ile dodatkowego zwrotu może uzyskać inwestor przy dodatkowej zmienności posiadania bardziej ryzykownych aktywów. Uważa się, że stosunek Sharpe’a wynoszący jeden lub więcej zapewnia lepszy kompromis między ryzykiem a zyskiem.
Efficient Frontiers
Efficient Frontier, który jest zbiorem idealnych portfeli, dokłada wszelkich starań, aby zminimalizować ekspozycję inwestora na takie ryzyko. Koncepcja wprowadzona przez Harry’ego Markowitza w 1952 r. Określa optymalny poziom dywersyfikacji i alokacji aktywów, biorąc pod uwagę wewnętrzne ryzyko portfela.
Granice efektywne pochodzą z analizy średniej wariancji, która ma na celu stworzenie bardziej efektywnych wyborów inwestycyjnych. Typowy inwestor preferuje wysokie oczekiwane zwroty z małą zmiennością. Granica efektywna jest odpowiednio konstruowana przy użyciu zestawu optymalnych portfeli, które oferują najwyższy oczekiwany zwrot przy określonym poziomie ryzyka.
Ryzyko i zmienność to nie to samo. Zmienność odnosi się do szybkości ruchu cen inwestycji, a ryzyko to ilość pieniędzy, którą można stracić na inwestycji.
Wartość zagrożona
Podejście wartości zagrożonej (VaR) do zarządzania portfelem jest prostym sposobem pomiaru ryzyka. VaR mierzy maksymalną stratę, której nie można przekroczyć przy danym poziomie ufności. Statystyki VaR, obliczone na podstawie okresu czasu, poziomu ufności i z góry określonej kwoty straty, zapewniają inwestorom analizę najgorszego scenariusza.
Jeśli inwestycja ma 5% VaR, inwestor ma 5% szans na utratę całej inwestycji w danym miesiącu. Metodologia VaR nie jest najbardziej kompleksową miarą ryzyka, ale ze względu na swoje uproszczone podejście pozostaje jedną z najpopularniejszych miar w zarządzaniu portfelem.
Podsumowanie
Inwestowanie na rynkach finansowych jest z natury ryzykowne. Wiele osób korzysta z usług doradców finansowych i zarządzających majątkiem, aby zwiększyć zwroty i zmniejszyć ryzyko inwestycji. Ci specjaliści finansowi używają miar statystycznych i modeli ryzyka / zysku, aby odróżnić aktywa zmienne od stabilnych. Nowoczesna teoria portfela wykorzystuje w tym celu pięć wskaźników statystycznych – alfa, beta, odchylenie standardowe, R-kwadrat i współczynnik Sharpe’a. Podobnie, model wyceny aktywów kapitałowych i wartość narażona na ryzyko są szeroko stosowane do pomiaru ryzyka, aby wynagrodzić kompromis z aktywami i portfelami.