Jak Wielka Recesja wpłynęła na bezrobocie strukturalne?

Załamanie się bańki mieszkaniowej w 2007 i 2008 r. Spowodowało głęboką recesję, która spowodowała, że ​​stopa bezrobocia w październiku 2009 r. Wyniosła 10,0% – ponad dwukrotnie więcej niż przed kryzysem. Od września 2017 r. Stopa bezrobocia spadła poniżej poziomów sprzed kryzysu, co wskazuje, że wzrost bezrobocia miał charakter cykliczny, innymi słowy, że był to reakcja na cykl koniunkturalny, który odwrócił się wraz z ożywieniem całej gospodarki.

Należy jednak argumentować, że Wielka Recesja spowodowała wzrost bezrobocia strukturalnego.

Co to jest bezrobocie strukturalne?

W przeciwieństwie do bezrobocia cyklicznego, bezrobocie strukturalne nie jest bezpośrednio skorelowane z cyklem koniunkturalnym, ale jest chroniczną odpowiedzią na szerokie zmiany gospodarcze. Jeśli ktoś traci pracę jako pośrednik w obrocie nieruchomościami z powodu pogorszenia koniunktury na rynku mieszkaniowym, a następnie w miarę wzrostu rynku znajduje inną pracę, doświadcza cyklicznego bezrobocia. Jeśli ktoś straci pracę jako operator windy, ponieważ windy zostały zautomatyzowane, doświadcza strukturalnego bezrobocia. (Obie formy kontrastują z bezrobociem frykcyjnym, nieuniknionym skutkiem niedoskonałej informacji na zdrowym rynku pracy).

Według pewnego sposobu myślenia, Wielka Recesja spowodowała tak głębokie zakłócenia w niektórych obszarach kraju, że lokalna gospodarka trwale się skurczyła, a lokalny przemysł wygasł lub przeniósł się gdzie indziej. W rezultacie wzrosło bezrobocie strukturalne: ludzie, zwłaszcza o niskich kwalifikacjach, nie byli w stanie znaleźć pracy bez przeprowadzki lub wejścia do nowej branży, co często okazało się zbyt trudne ze względu na bariery ekonomiczne, edukacyjne lub inne. Kryzys mieszkaniowy – bezpośrednia przyczyna Wielkiej Recesji – pogorszył sytuację, przywiązując ludzi do domów, których nie mogli sprzedać bez utraty pieniędzy.

Pomiar bezrobocia strukturalnego

Bezrobocie strukturalne jest trudne do zmierzenia, ale dane wskazują, że wzrost bezrobocia po kryzysie nie był czysto cykliczny. Podczas gdy główna stopa bezrobocia (wspomniana powyżej, znana również jako U-3) w pełni się poprawiła, inne środki nie. U-1, który mierzy odsetek siły roboczej, która była bezrobotna przez 15 tygodni lub dłużej, pozostaje powyżej najniższego poziomu sprzed kryzysu; ta miara chronicznego bezrobocia może dać wgląd w poziom bezrobocia strukturalnego. Podobnie U-6, obejmujący osoby, które zrezygnowały z poszukiwania pracy lub niechętnie zdecydowały się na pracę w niepełnym wymiarze godzin, utrzymuje się powyżej poziomu sprzed kryzysu.

Bezrobocie strukturalne i wielka recesja

W dokumencie roboczym MFW z 2011 r. Podjęto próbę zmierzenia wpływu Wielkiej Recesji na bezrobocie strukturalne w USA i stwierdzono, że wzrosło ono o około 1,75 punktu procentowego z poziomu 5% sprzed kryzysu. W artykule zasugerowano również, że w wyniku wzrostu bezrobocia strukturalnego presja inflacyjna będzie wynikać ze spadku bezrobocia (U-3) do poziomów poniżej około 7%. Pod koniec 2010 roku inflacja utrzymuje się na niskim poziomie, a stopy bezrobocia spadają poniżej 5% i nie wzrosła znacząco aż do pandemii COVID19 w 2020 r., Która spowodowała nagły wzrost bezrobocia do poziomów, których nie obserwowano od czasu Wielkiego Kryzysu.

Chociaż możliwe jest, że bezrobocie strukturalne jest dziś wyższe niż przed pęknięciem bańki mieszkaniowej, trudno jest przeanalizować przyczyny tego wzrostu. W ciągu dekady od początku kryzysu finansowego automatyzacja przyspieszyła, wypychając ludzi z pracy w przemyśle wytwórczym. Wzrosła konkurencja ze strony producentów zagranicznych, zwłaszcza w Chinach. Czynsze w dużych miastach i koszty szkolnictwa wyższego gwałtownie wzrosły, utrudniając wejście na rynki i branże, w których istnieje duże zapotrzebowanie na siłę roboczą. Niektóre z tych zjawisk są same w sobie związane z kryzysem, częściowo z niego wynikają lub przyczyniają się do nadania mu kierunku.

Podsumowanie

Czy Wielka Recesja spowodowała wzrost bezrobocia strukturalnego? Prawdopodobnie nie ma prostej odpowiedzi, ale jest oczywiste, że lata następujące po kryzysie finansowym w 2008 r. Były naznaczone wysokim bezrobociem i zmianą orientacji w rozumieniu i ocenie pewnych zagrożeń związanych z kredytem, ​​nieruchomościami i instrumentami pochodnymi. Te z kolei mogły zmodyfikować strukturę gospodarki w taki sposób, aby zmienić rynek pracy i spowodować trwałe utraty miejsc pracy w niektórych sektorach przemysłu.