Jak kryzys finansowy 2008 r. Wpłynął na sektor bankowy
W perspektywie krótkoterminowej kryzys finansowy z 2008 r. Wpłynął na sektor bankowy, powodując, że banki traciły pieniądze z powodu niespłacania kredytów hipotecznych, zamrożenie kredytów międzybankowych oraz wysychanie kredytów dla konsumentów i przedsiębiorstw. W znacznie dłuższej perspektywie kryzys finansowy wpłynął na bankowość, wywołując nowe działania regulacyjne na arenie międzynarodowej poprzez Bazyleę III oraz w Stanach Zjednoczonych poprzez ustawę Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act.
Kluczowe wnioski
- Środki podjęte po kryzysie finansowym miały na celu zarówno ochronę banków, jak i ich członków.
- Niektóre z głównych skutków dla banków dotyczyły zarządzania długiem, ulg i dostępnych środków.
- Ustawa Dodda-Franka, uchwalona w 2010 roku, zapewnia, że banki utrzymują wysoki standard płynności i dostępnych aktywów w celu ograniczenia ryzyka.
- Niektórzy eksperci finansowi uważają, że ustawa jest zbyt rygorystyczna i od tego czasu próbują ją uchylić.
Przed kryzysem
Zanim kryzys finansowy uderzył w 2008 r., Przepisy uchwalone w Stanach Zjednoczonych wywierały presję na sektor bankowy, aby umożliwić większej liczbie konsumentów kupowanie domów. Począwszy od 2004 r. Freddie Mac kupili ogromną liczbę aktywów hipotecznych, w tym ryzykowne kredyty hipoteczne Alt-A. Pobierały wysokie opłaty i otrzymywały wysokie marże z tych kredytów hipotecznych typu subprime, wykorzystując również kredyty hipoteczne jako zabezpieczenie w celu uzyskania papierów wartościowych opartych na prywatnych markach hipotecznych.
Wiele banków zagranicznych kupiło zabezpieczony dług amerykański, ponieważ kredyty hipoteczne typu subprime zostały połączone w zabezpieczone zobowiązania dłużne i sprzedane instytucjom finansowym na całym świecie.
Kiedy rosnąca liczba amerykańskich konsumentów nie spłacała kredytów hipotecznych, amerykańskie banki straciły pieniądze na pożyczkach, podobnie jak banki w innych krajach. Banki przestały pożyczać sobie wzajemnie, a konsumentom i firmom trudniej było uzyskać kredyt.
Po światowym kryzysie finansowym w 2008 roku
Gdy Stany Zjednoczone znalazły się w recesji, popyt na towary importowane gwałtownie spadł, co przyczyniło się do wywołania globalnej recesji. Zaufanie do gospodarki gwałtownie spadło, podobnie jak ceny akcji na giełdach na całym świecie.
Mając nadzieję na uniknięcie kolejnego kryzysu finansowego, w grudniu 2009 r. Międzynarodowy Komitet Bazylejski przedstawił zbiór propozycji nowych standardów kapitałowych i płynnościowych dla światowego sektora bankowego. Reformy, znane jako Bazylea III, zostały przyjęte przez G-20 w listopadzie 2010 r., Ale komitet pozostawił krajom członkowskim wdrożenie standardów we własnych krajach.
Ustawa Dodda-Franka
W Stanach Zjednoczonych uchwalona w 2010 roku ustawa Dodda-Franka nakłada na holdingi bankowe z aktywami przekraczającymi 50 milionów dolarów obowiązek przestrzegania rygorystycznych norm dotyczących kapitału i płynności oraz wprowadza nowe ograniczenia dotyczące rekompensat motywacyjnych.
Ustawodawstwo stworzyło również Radę Nadzoru nad Stabilnością Finansową, obejmującą Bank Rezerwy Federalnej i inne agencje w celu koordynowania regulacji większych, „systemowo ważnych” banków. Rada może rozbić duże banki, które mogą stanowić zagrożenie ze względu na swoje rozmiary. Powołano nowy Fundusz Uporządkowanej Likwidacji, aby udzielać pomocy finansowej przy likwidacji dużych instytucji finansowych, które popadły w tarapaty.
Niektórzy krytycy zarzucają jednak, że ustawa uchwalona przez Kongres USA w 2010 roku jest znacznie osłabioną wersją ustawy pierwotnie przewidzianej przez prezydenta Baracka Obamę, osłabioną w trakcie jej opracowywania poprzez działania legislacyjne i lobbystyczne.
Tymczasem ostateczne skutki kryzysu finansowego wciąż się ujawniają. Na przykład ustawa zawiera również ponad 90 przepisów, które wymagają tworzenia przepisów przez amerykańską Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), a także dziesiątki innych przepisów, w których SEC otrzymała uznaniowe uprawnienia do stanowienia przepisów. Od lutego 2019 roku SEC przyjęła ostateczne zasady dotyczące 67 obowiązkowych przepisów dotyczących tworzenia przepisów ustawy Dodda-Franka.
Przyjęto zasady w celu zapewnienia większej przejrzystości na rynkach funduszy swapowych i funduszy hedgingowych, aby dać inwestorom możliwość wypowiedzenia się na temat wynagrodzenia kadry kierowniczej, na przykład ustanowienie programu informowania o naruszeniach przepisów dotyczących papierów wartościowych.
Wgląd doradcy
Arie Korving, CFP® Korving & Company LLC, Suffolk, VA
Kryzys finansowy, który rozpoczął się w 2008 roku, zdziesiątkował sektor bankowy. Kilka banków upadło, inne musiały zostać wykupione przez rządy, a jeszcze inne zostały zmuszone do fuzji z silniejszymi partnerami. Akcje zwykłe banków zostały zmiażdżone, ich akcje preferowane również zostały zmiażdżone, dywidendy zostały obcięte, a wielu inwestorów straciło część lub całość swoich pieniędzy.
Przyczyny tego były bardziej złożone, niż się powszechnie uważa. Prosta odpowiedź była taka, że stało się tak, ponieważ pękła bańka na obudowie, ale na tym polega problem. Część problemu stanowiła kwestia płynności wynikająca z rachunkowości „mark-to market” wymaganej przez rząd, a po części liczba złych kredytów hipotecznych, które banki miały w swoich księgach. Lekcja dla akcjonariuszy to dywersyfikacja. Niestety, wiele osób inwestowało w akcje banków, ponieważ płaciło tak wysokie dywidendy.