Jak ryzyko ratingu kredytowego wpływa na obligacje korporacyjne

Jak ryzyko ratingu kredytowego wpływa na obligacje korporacyjne

Według SEC (2013)  główne rodzaje ryzyka obligacji korporacyjnych to ryzyko niewypłacalności (zwane również ryzykiem kredytowym), ryzyko stopy procentowej, ryzyko gospodarcze, ryzyko płynności oraz inne istotne rodzaje ryzyka, w tym ryzyko wezwania i zdarzenia. Wyższe ryzyko niewypłacalności jest głównym powodem, dla którego emitenci obligacji o ratingu spekulacyjnym muszą płacić wyższe stopy procentowe, które idą w parze z tak zwanym ryzykiem migracji kredytowej (lub ryzykiem ratingu kredytowego), które jest częścią ryzyka kredytowego rozbudowa. Ratingi kredytowe, nadawane przez agencje ratingowe, takie jak S&P i Moody’s, mają na celu wychwycenie i kategoryzację ryzyka kredytowego.

Według Rebel (2009) ryzyko migracji kredytowej opisuje ryzyko „potencjalnej straty bezpośredniej z powodu obniżenia lub podwyższenia ratingów wewnętrznych / zewnętrznych, a także potencjalnych strat pośrednich, które mogą wyniknąć ze zdarzenia migracji kredytowej”, zwane również kredytem -ryzyko wyceny lub ryzyko obniżenia oceny.

Ryzyko kredytowe i postrzeganie inwestorów

Kluczowe jest to, co postrzegają inwestorzy. Na przykład, wielokrotnie, gdy obligacja korporacyjna ma obniżony rating kredytowy, spadnie również jej cena. W rzeczywistości jednak to nie spadek zdolności kredytowej bezpośrednio obniża cenę. Zamiast tego to postrzegana wartość tej obligacji w umysłach inwestorów jest odpowiedzialna za spadek ceny. A zatem chodzi o coś więcej niż tylko rating kredytowy, ponieważ jest to tylko jedna z rzeczy, które inwestorzy biorą pod uwagę przy ustalaniu ceny obligacji korporacyjnych. Oznacza to również, że cena obligacji może spaść również przed spadkiem stóp procentowych. Cena obligacji może również spaść z powodu innych obaw inwestorów. Podobnie każde podniesienie stopy procentowej obligacji może również prowadzić do wzrostu ceny obligacji.

Oznacza to, że właściwą procedurą dotyczącą obniżenia wartości obligacji jest zbadanie przez inwestorów, co spowodowało ten spadek, i sprawdzenie, czy są to kwestie krótkoterminowe, czy też długoterminowe. Ponadto inwestorzy powinni również ocenić swoją tolerancję na ryzyko, rozważając zmianę oprocentowania obligacji, aby określić, czy nowa strategia inwestycyjna byłaby mądrzejszą opcją.

Migracja ryzyka kredytowego i prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania

Ryzyko kredytowe emitenta określane jest na podstawie prawdopodobieństwa BBMMS (2010) migracja kredytów dotyczy w szczególności przejścia emitenta papierów wartościowych z jednej klasy ryzyka do nowej. Na przykład przejście do stanu domyślnego byłoby stanem migracji. Jest to jednak szczególna klasa migracji, klasa pochłaniająca lub ryzyko. Dzieje się tak, ponieważ w przypadku niewykonania zobowiązania istnieje kwota straty, która jest zagrożona pomniejszoną o ewentualne odzyskanie.

W przeciwieństwie do migracji kredytów do wartości domyślnych, określanie wartości innych migracji działa nieco inaczej. Prawdopodobieństwo takiej migracji jest określane na podstawie analizy danych historycznych. Istotna różnica między niewypłacalnością a innymi tego rodzaju migracjami polega na tym, że inne stany ryzyka nie powodują automatycznie utraty wartości papierów wartościowych emitowanych przez firmę. Zamiast tego następuje zmiana prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania na podstawie tych nowych danych historycznych. Tak więc transakcje typu „market-to-market” nadają wartość takim migracjom ze względu na wpływ na przyszłe stopy przepływu, które będą zależeć od spreadów kredytowych, które różnią się w zależności od stanu kredytu.

Przedstawione tutaj dane historyczne informują inwestorów o częstotliwości niewypłacalności w zależności od tego, jak chcą określić ten termin. Agencja ratingowa może również podać historyczną częstotliwość opóźnień w płatnościach w ciągu 90 dni. W rzeczywistości niektóre banki i agencje przechowują nawet historie niewypłacalności dotyczące wszelkich bankructw lub nieodebranych płatności. Takie dane historyczne są jednak tylko w pewnym stopniu przydatne dla inwestorów, ponieważ nie pozwalają im wiedzieć, jakich współczynników niewypłacalności powinni się spodziewać.

Ratingi kredytowe

Jedną z typowych procedur, które można tutaj zastosować, jest mapowanie częstotliwości niewykonania zobowiązań za pomocą ocen agencji. Pamiętać; jednakże takie ratingi nie są w żaden sposób bezpośrednią miarą prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania. Ocena agencji to nie zdolność kredytowa emitenta papierów wartościowych, ale jakość jego ryzyka. Tę jakość ryzyka określa się jako powagę możliwych strat, która obejmuje zarówno prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania, jak i to, co można by odzyskać, gdyby doszło do niewykonania zobowiązania. Oznacza to, że ocena danej emisji nie zawsze dokładnie odpowiada ratingom i prawdopodobieństwom niewykonania zobowiązania przez firmę, która ją wystawiła. Istnieje jednak korelacja między historyczną częstotliwością niewypłacalności a zarówno emisją, jak i ratingami emitenta. Wiele banków ustala nawet wewnętrzne wyniki i mapuje je wraz z ocenami agencji, aby samodzielnie określić domyślne częstotliwości.

Różne źródła potwierdzają, że migracja ratingów kredytowych musi odgrywać integralną rolę w bardziej ogólnej dziedzinie oceny ryzyka kredytowego obligacji korporacyjnych. W związku z tym informacje w poprzedniej literaturze dotyczącej ryzyka kredytowego wzrosły w ostatnich latach. Dostępnych jest wiele informacji na temat ryzyka migracji i niewypłacalności, ze szczególnym uwzględnieniem różnych obaw inwestorów związanych z nimi. Można skupić się na prostym przeglądzie wszystkich danych historycznych. Inny mógłby wykorzystać techniki statystyczne, takie jak Credit Metrics autorstwa JP Morgan (po raz pierwszy opublikowany w 1997 r.) Lub RiskCalc, i tak dalej, aby skupić się na technikach modelowania prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania lub ratingów.

Podsumowanie

Ryzyko migracji kredytowej jest istotną częścią ogólnej oceny ryzyka kredytowego. Analiza ryzyka migracji kredytowej jest podstawową techniką mierników kredytowych, a także innych modeli Nickell i wsp. potwierdzili w 2007 r., że tego rodzaju ramy pomiaru ryzyka kredytowego związanego z portfelami papierów wartościowych z terminem spłaty mogą zrewolucjonizować zarządzanie ryzykiem kredytowym i jego techniki pomiaru.