Głupiec pod prysznicem

Co to jest głupiec pod prysznicem?

„Głupiec pod prysznicem” to metafora przypisywana laureatowi Nagrody Nobla Miltonowi Friedmanowi, który porównał bank centralny, który działał zbyt gwałtownie, do głupca pod prysznicem. Chodzi o to, że zmiany lub polityki mające na celu zmianę kursu gospodarki powinny być dokonywane powoli, a nie wszystkie naraz. To zdanie opisuje scenariusz, w którym bank centralny, taki jak Rezerwa Federalna, działa w celu pobudzenia lub spowolnienia gospodarki.

Wyrażenie to najlepiej podsumować jako scenariusz, w którym banki centralne lub rządy przesadnie reagują na wahania cyklu gospodarczego i zbyt daleko i zbyt szybko poluzowują politykę pieniężną i fiskalną, nie czekając na ocenę wpływu ich początkowych działań. Kiedy głupiec zdaje sobie sprawę, że woda jest za zimna, włącza ciepłą wodę. Jednak ciepła woda potrzebuje trochę czasu, więc głupiec po prostu podkręca gorącą wodę do końca, ostatecznie poparzając się.

Zrozumieć głupca pod prysznicem

Każda zmiana, która ma na celu pobudzenie szeroko zakrojonej gospodarki, zwłaszcza tak dużej jak Stany Zjednoczone, wymaga czasu. Z ekonomicznego punktu widzenia Friedman opisał to, mówiąc, że między zmianami w polityce pieniężnej a zmianami w gospodarce występują długie i zmienne opóźnienia.

Okres pomiędzy dokonaniem zmiany w polityce pieniężnej a obserwacją zmian wyników gospodarczych może wynosić miesiące lub lata, a odstęp ten nie jest stały, ale może się zmieniać i zmienia się w czasie. Takie posunięcie, jak obniżenie stopy funduszy zasilanych, może zająć od sześciu miesięcy do dwóch lat, aby w pełni zintegrować się z gospodarką i doprowadzić do zmian w zakresie kredytów, inwestycji, realnej produkcji i ostatecznie cen konsumpcyjnych.

Przyczyny opóźnienia w polityce pieniężnej

Luki te powstają, ponieważ poza wyidealizowanymi modelami ekonomicznymi pieniądz nie jest neutralny dla gospodarki, a zmiany w podaży pieniądza nie wpływają do gospodarki równomiernie rozłożonej, ale w określonych punktach i w ręce określonych uczestników rynku.

Dlatego zmiany w polityce pieniężnej odgrywają się poprzez serię wydarzeń i transakcji w gospodarce, rozprzestrzeniając się od momentu wejścia (jak zwykle nowe rezerwy bankowe ) i wpływając na stopy procentowe, ceny, inwestycje i produkcję, gdy zmienia się nowy pieniądz. ręce w efekcie falowania na zewnątrz.

Punkt, w którym nowy pieniądz wchodzi do gospodarki i dokładny proces, w którym rozprzestrzenia się w gospodarce, nie jest ustalony, ale zależy od specyfiki polityki pieniężnej: kto otrzymuje nowy pieniądz jako pierwszy iw kolejnych transakcjach oraz ogólnych warunków rynkowych w całym kraju. okres czasu potrzebny do przepracowania gospodarki.

Dla decydentów monetarnych stanowi to szczególny problem, jeśli są zainteresowani osiągnięciem publicznie ogłoszonych celów stabilizacji wskaźników ekonomicznych, takich jak bezrobocie i inflacja konsumencka. Nie mogą obserwować skutków jakiejkolwiek zmiany w polityce pieniężnej do jakiegoś nieokreślonego momentu w przyszłości i nie są pewni, jak długo to potrwa.

W połączeniu z presją na podjęcie działań zmierzających do rozwiązania bezpośrednich problemów na rynkach finansowych, może to prowadzić do „nadmiernego korygowania” polityki pieniężnej i stwarzać długoterminowe problemy w odpowiedzi na krótkoterminowe żądania. W związku z tym wielu ekonomistów często jest ostrożnych, jeśli chodzi o przesadne podejście i woli małe, konsekwentne kroki w celu wprowadzenia zmian.

Polityka pieniężna i metafora głupca pod prysznicem

Friedman stworzył metaforę „głupca pod prysznicem”, który nieustannie majstruje przy sterowaniu ciepłem i zimnem, ponieważ nie zdaje sobie sprawy, że istnieje opóźnienie między zamówieniem zmiany temperatury a momentem takiej zmiany.

W odniesieniu do gospodarki metafora ta sugeruje, że decydenci mają skłonność do przekraczania swoich celów i raczej pogarszania niż poprawiania sytuacji. Jednak Freidman uważał, podobnie jak większość innych monetarystów, takich jak prezesi Fed Alan Greenspan i Ben Bernanke, że te opóźnienia mogą być szacowane i uwzględniane przez mądre decydentów poprzez wprowadzanie stopniowych zmian w polityce i śledzenie warunków rynkowych w celu modelowania ich skutków.

Jednak biorąc pod uwagę niektóre ekstremalne wydarzenia gospodarcze i reakcję polityki pieniężnej na nie, w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci może to stanowić większe wyzwanie, niż niektórzy sądzą. W gospodarce podatnej na kryzysy finansowe, ciągłą ewolucję technologii i stosunków gospodarczych oraz podlegającej radykalnej nowej, niestandardowej polityce monetarnej, być może wpływ głupca pod prysznicem zawsze będzie trwałym elementem rynków zdominowanych przez banki centralne.