First In First Out (FIFO)
Co to jest pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO)?
First In First Out, powszechnie znana jako FIFO, to metoda zarządzania aktywami i wyceny, w której aktywa wytworzone lub nabyte jako pierwsze są sprzedawane, używane lub zbywane w pierwszej kolejności. Dla celów podatkowych FIFO zakłada, że aktywa o najstarszych kosztach są uwzględniane w koszcie sprzedaży towarów (COGS) w rachunku zysków i strat. Pozostałe zasoby zapasów są dopasowywane do aktywów, które zostały ostatnio zakupione lub wyprodukowane.
Kluczowe wnioski
- Pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO) to metoda rachunkowości, w której aktywa zakupione lub nabyte jako pierwsze są zbywane w pierwszej kolejności.
- FIFO zakłada, że pozostałe zapasy składają się z przedmiotów zakupionych jako ostatnie.
- Alternatywą dla FIFO, LIFO jest metoda księgowania, w której aktywa zakupione lub nabyte jako ostatnie są zbywane w pierwszej kolejności.
- Często na rynku inflacyjnym niższe, starsze koszty przypisuje się do kosztu towarów sprzedanych metodą FIFO, co skutkuje wyższym dochodem netto niż przy zastosowaniu LIFO.
Zrozumieć pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO)
Metoda FIFO jest wykorzystywana do celów założenia przepływu kosztów. W produkcji, gdy pozycje przechodzą do późniejszych etapów rozwoju i gdy gotowe pozycje magazynowe są sprzedawane, powiązane koszty z tym produktem muszą zostać ujęte jako koszt. W ramach FIFO zakłada się, że najpierw zostanie rozpoznany koszt zapasów zakupionych w pierwszej kolejności. Wartość wszystkich zapasów w dolarach spada w tym procesie, ponieważ zapasy zostały usunięte z własności firmy. Koszty związane z zapasami można obliczyć na kilka sposobów – jednym z nich jest metoda FIFO.
Typowe sytuacje gospodarcze obejmują inflacyjne rynki i rosnące ceny. W tej sytuacji, jeśli FIFO przypisze najstarsze koszty do kosztu sprzedanych towarów, te najstarsze koszty będą teoretycznie niższe niż ostatnie zapasy zakupione po obecnych zawyżonych cenach. Niższy koszt skutkuje wyższym dochodem netto. Ponadto, ponieważ najnowsze zapasy zostały zakupione po ogólnie wyższych cenach, końcowe saldo zapasów jest zawyżone.
Przykład FIFO
Zapasy są przypisywane do kosztów w momencie przygotowania pozycji do sprzedaży. Może to nastąpić poprzez zakup zapasów lub kosztów produkcji, zakup materiałów i wykorzystanie siły roboczej. Te przypisane koszty są oparte na kolejności, w jakiej produkt był używany, a w przypadku FIFO na podstawie tego, co przybyło jako pierwsze. Na przykład, jeśli 100 przedmiotów zostało zakupionych za 10 USD, a 100 kolejnych za 15 USD, FIFO przypisze koszt pierwszej odsprzedanej pozycji w wysokości 10 USD. Po sprzedaży 100 przedmiotów nowy koszt przedmiotu wyniósłby 15 USD, niezależnie od jakichkolwiek dodatkowych zakupów zapasów.
Metoda FIFO opiera się na logice, zgodnie z którą w celu uniknięcia przestarzałości firma sprzedaje najpierw najstarsze pozycje zapasów i utrzymuje najnowsze pozycje w zapasach. Chociaż faktyczna metoda wyceny zapasów nie musi odpowiadać faktycznemu przepływowi zapasów przez firmę, jednostka musi być w stanie uzasadnić, dlaczego wybrała konkretną metodę wyceny zapasów.
FIFO Vs. Inne metody wyceny
LIFO
Metodą wyceny zapasów przeciwną do FIFO jest LIFO, gdzie ostatni zakupiony lub nabyty towar jest pierwszym wydanym. W gospodarkach inflacyjnych prowadzi to do deflowanych kosztów dochodu netto i niższych sald końcowych w zapasach w porównaniu z FIFO.
Średni koszt zapasów
Metoda inwentaryzacji ze średnim kosztem przypisuje ten sam koszt do każdego towaru. Metoda kosztu średniego jest obliczana poprzez podzielenie kosztu towarów w zapasach przez całkowitą liczbę pozycji dostępnych do sprzedaży. Powoduje to dochód netto i końcowe salda zapasów między FIFO i LIFO.
Śledzenie określonych zapasów
Wreszcie, szczegółowe śledzenie zapasów jest stosowane, gdy znane są wszystkie składniki, które można przypisać do gotowego produktu. Jeśli nie są znane wszystkie elementy, należy zastosować dowolną metodę spoza FIFO, LIFO lub kosztu średniego.
Często Zadawane Pytania
Kiedy jest używane pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO)?
Metoda FIFO jest wykorzystywana do celów założenia przepływu kosztów. W produkcji, gdy pozycje przechodzą do późniejszych etapów rozwoju i gdy gotowe pozycje magazynowe są sprzedawane, powiązane koszty z tym produktem muszą zostać ujęte jako koszt. W ramach FIFO zakłada się, że w pierwszej kolejności rozpoznany zostanie koszt zapasów zakupionych w pierwszej kolejności, co obniża wartość wszystkich zapasów w dolarach.
Jakie są zalety pierwszego weszło, pierwsze wyszło (FIFO)?
Oczywistą zaletą FIFO jest to, że jest to najczęściej stosowana metoda wyceny zapasów na całym świecie. Jest to również najdokładniejsza metoda dostosowania oczekiwanego przepływu kosztów do rzeczywistego przepływu towarów, która zapewnia przedsiębiorstwom dokładniejszy obraz kosztów zapasów. Ponadto ogranicza wpływ inflacji, zakładając, że koszt zakupu nowszych zapasów będzie wyższy niż koszt zakupu starszych zapasów. Wreszcie zmniejsza starzenie się zapasów.
Jakie są inne metody wyceny zapasów?
Przeciwieństwem FIFO jest LIFO (Last In, First Out), gdzie ostatni zakupiony lub nabyty przedmiot jest pierwszym wydanym. W gospodarkach inflacyjnych prowadzi to do deflowanych kosztów dochodu netto i niższych sald końcowych w zapasach w porównaniu z FIFO. Inwentarz o średnim koszcie to kolejna metoda, która przypisuje ten sam koszt do każdej pozycji i skutkuje dochodem netto i końcowymi saldami zapasów między FIFO i LIFO. Wreszcie, szczegółowe śledzenie zapasów jest stosowane tylko wtedy, gdy znane są wszystkie składniki, które można przypisać do gotowego produktu.