Enron
Co to był Enron?
Enron to firma zajmująca się handlem energią i usługami użyteczności publicznej z siedzibą w Houston w Teksasie, która dopuściła się jednego z największych oszustw księgowych w historii. Kierownictwo Enronu zastosowało praktyki księgowe, które fałszywie zawyżały przychody firmy i przez pewien czas uczyniły ją siódmą co do wielkości korporacją w Stanach Zjednoczonych. Gdy oszustwo wyszło na jaw, firma szybko rozwiązała się i 2 grudnia 2001 r. Złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości na podstawie rozdziału 11.
Akcje Enronu sprzedawane były aż do 90,56 USD przed wykryciem oszustwa, ale spadły do około 0,25 USD w wyniku wyprzedaży po ujawnieniu. Były ulubieniec Wall Street szybko stał się symbolem współczesnej przestępczości korporacyjnej. Enron był jednym z pierwszych znanych skandali księgowych, ale wkrótce nastąpiło wykrycie oszustw w innych firmach, takich jak WorldCom i Tyco International.
Kluczowe wnioski
- Enron był firmą energetyczną, która zaczęła intensywnie handlować na rynkach pochodnych energii.
- Firma ukryła ogromne straty handlowe, które ostatecznie doprowadziły do jednego z największych skandali księgowych i bankructwa w najnowszej historii.
- Kierownictwo Enronu stosowało oszukańcze praktyki księgowe, aby zawyżać przychody firmy i ukrywać zadłużenie w jej spółkach zależnych.
- SEC, agencje ratingowe i banki inwestycyjne zostały również oskarżone o zaniedbanie – aw niektórych przypadkach o całkowite oszustwo – które umożliwiło oszustwo.
- W wyniku Enron Kongres uchwalił ustawę Sarbanes-Oxley, która nakłada na dyrektorów korporacji większą odpowiedzialność za sprawozdania finansowe ich firmy.
63 miliardy dolarów
Bankructwo Enronu w wysokości 63 miliardów dolarów było największe w historii w tamtym czasie.
Zrozumieć Enron
Enron to firma energetyczna powstała w 1985 roku w wyniku połączenia Houston Natural Gas Company i InterNorth Incorporated z siedzibą w Omaha. Po fuzji Kenneth Lay, który był dyrektorem generalnym (CEO) Houston Natural Gas, został CEO i prezesem Enron.
Szybko przemianuj Enron na sprzedawcę i dostawcę energii. Deregulacja rynków energii umożliwiła firmom stawianie zakładów na przyszłe ceny, a Enron mógł to wykorzystać. W 1990 roku Lay stworzył Enron Finance Corporation i wyznaczył Jeffrey’a Skillinga, którego praca konsultanta McKinsey & Company wywarła na Lay wrażenie, na szefa nowej korporacji. Skilling był wówczas jednym z najmłodszych partnerów w McKinsey.
Umiejętności dołączyły do Enron w pomyślnym czasie. Minimalne otoczenie regulacyjne ery umożliwiło rozkwit Enronu. Pod koniec lat 90-tych bańka internetowa była w pełnym rozkwicie, a Nasdaq osiągnął 5000. Rewolucyjne akcje internetowe były wyceniane na niedorzecznych poziomach, w wyniku czego większość inwestorów i organów regulacyjnych po prostu zaakceptowała gwałtowne ceny akcji jako nową normę.
Co się stało z Enronem
Bankructwo Enronu, którego aktywa wyniosły 63 miliardy dolarów, było w tamtym czasie największym w historii. Upadek firmy wstrząsnął rynkami finansowymi i prawie sparaliżował branżę energetyczną. Podczas gdy kierownicy wysokiego szczebla w firmie wymyślili oszukańcze schematy księgowe, eksperci finansowi i prawni utrzymywali, że nigdy nie uszliby tego bez pomocy z zewnątrz. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), agencje ratingowe i banki inwestycyjne zostały oskarżone o udział w umożliwianiu oszustw Enronowi.
Początkowo znaczna część wskazywania palcem była skierowana w stronę SEC, którą Senat USA uznał za współwinną jej systemowego i katastrofalnego braku nadzoru. Dochodzenie Senatu wykazało, że gdyby SEC przejrzała którekolwiek z raportów rocznych Enronu po 1997 r., Dostrzegłaby sygnały ostrzegawcze i prawdopodobnie zapobiegłaby ogromnym stratom poniesionym przez pracowników i inwestorów.
Stwierdzono, że agencje ratingowe były w równym stopniu współwinne nieprzeprowadzenia należytej staranności przed wystawieniem ratingu inwestycyjnego obligacji Enronu tuż przed ogłoszeniem upadłości. W międzyczasie banki inwestycyjne – poprzez manipulację lub jawne oszustwo – pomogły Enronowi otrzymać pozytywne raporty od analityków giełdowych, którzy promowali jego akcje i wnieśli do firmy miliardy dolarów inwestycji. Było to quid pro quo, w ramach którego Enron zapłacił bankom inwestycyjnym miliony dolarów za ich usługi w zamian za ich wsparcie.
Skandale księgowe, takie jak Enron, są czasami trudne do wykrycia przez analityków i inwestorów, zanim zostaną ujawnione. Upewnij się, że wykonałeś należytą staranność i dokładnie przeanalizowałeś sprawozdania finansowe firmy, aby dostrzec potencjalne sygnały ostrzegawcze.
Rola CEO firmy Enron
Zanim Enron zaczął upadać, Jeffrey Skilling był dyrektorem generalnym firmy. Jednym z kluczowych wkładów Skilling w skandal było przejście rachunkowości Enron z tradycyjnej metody księgowania kosztów historycznych na wycenę według wartości rynkowej (MTM), na co firma otrzymała oficjalne zatwierdzenie SEC w 1992 r. Mark-to-market jest praktyką księgową polega na dostosowaniu wartości składnika aktywów w celu odzwierciedlenia jego wartości określonej przez aktualne warunki rynkowe. Wartość rynkowa jest zatem określana na podstawie tego, czego firma spodziewałaby się otrzymać za składnik aktywów, gdyby został sprzedany w tym momencie.
Problemy mogą jednak pojawić się, gdy wycena rynkowa nie odzwierciedla dokładnie prawdziwej wartości aktywów bazowych. Może się tak zdarzyć, gdy firma jest zmuszona obliczyć cenę sprzedaży swoich aktywów lub pasywów w niekorzystnych lub zmiennych okresach, na przykład podczas kryzysu finansowego. Na przykład, jeśli aktywa mają niską płynność lub inwestorzy się boją, aktualna cena sprzedaży aktywów banku może być znacznie niższa niż rzeczywista wartość. Mogą być również zmanipulowani przez złych aktorów, takich jak Skilling i najwyższe kierownictwo firmy Enron. Niektórzy uważają, że MTM był początkiem końca Enronu, ponieważ zasadniczo pozwolił organizacji rejestrować szacowane zyski jako rzeczywiste zyski i otworzył drzwi do dalszych manipulacji księgowych.
Na przykład Skilling doradził księgowym firmy, aby przenieśli dług z bilansu Enronu, aby stworzyć sztuczną odległość między długiem a firmą, która go zaciągnęła. Firma utworzyła spółki celowe (SPV), znane również jako jednostki specjalnego przeznaczenia (SPE), aby sformalizować swój schemat księgowy, który pozostawał niezauważony przez długi czas. Enron nadal wykorzystywał te sztuczki księgowe, aby ukryć swój dług, przenosząc go do swoich spółek zależnych na papierze. Mimo to spółka nadal rozpoznawała przychody osiągnięte przez te spółki zależne. W związku z tym opinia publiczna i, co najważniejsze, akcjonariusze byli przekonani, że Enron radzi sobie lepiej niż w rzeczywistości, pomimo poważnego naruszenia zasad GAAP.
Umiejętności zostały nagle przerwane w sierpniu 2001 r., Po niespełna roku na stanowisku dyrektora naczelnego – i cztery miesiące przed ujawnieniem się skandalu związanego z Enronem. Według doniesień jego rezygnacja zaskoczyła analityków z Wall Street i wzbudziła podejrzenia, pomimo jego zapewnień, że jego odejście „nie ma nic wspólnego z Enronem”. Ale oczywiście było to powiązane. Zarówno Skilling, jak i Kenneth Lay zostali osądzeni i uznani za winnych oszustwa i spisku w 2006 roku. Inni dyrektorzy przyznają się do winy. Lay zmarł w więzieniu wkrótce po skazaniu, a Skilling odbył dwanaście lat, zdecydowanie najdłuższy wyrok ze wszystkich oskarżonych Enronu.
Dziedzictwo firmy Enron
W następstwie skandalu związanego z firmą Enron, termin „ Enronomics ” zaczął opisywać kreatywne i często oszukańcze techniki księgowe, które polegają na dokonywaniu przez spółkę macierzystą sztucznych, papierowych transakcji ze swoimi spółkami zależnymi w celu ukrycia strat poniesionych przez spółkę macierzystą w wyniku innych działań biznesowych. Firma macierzysta Enron ukryła swój dług, przenosząc go (na papierze) do spółek zależnych będących w całości jej własnością – z których wiele nazwano na cześć postaci z Gwiezdnych Wojen – ale nadal rozpoznawała przychody ze spółek zależnych, sprawiając wrażenie, że Enron radził sobie znacznie lepiej niż on. był.
Innym terminem zainspirowanym upadkiem Enronu był „Enroned”, slang określający negatywny wpływ niewłaściwych działań lub decyzji kierownictwa wyższego szczebla. Bycie „Enroned” może przydarzyć się każdemu interesariuszowi, na przykład pracownikom, udziałowcom lub dostawcom. Na przykład, jeśli ktoś stracił pracę, ponieważ jego pracodawca został zamknięty z powodu nielegalnych działań, z którymi nie miał nic wspólnego, otrzymał „Enroned”.
Dzięki Enronowi prawodawcy wprowadzili kilka nowych środków ochronnych. Jednym z nich była ustawa Sarbanes-Oxley z 2002 r., Która służy zwiększeniu przejrzystości korporacyjnej i kryminalizacji manipulacji finansowych. Wzmocniono również zasady Rady Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB), aby ograniczyć stosowanie wątpliwych praktyk księgowych, a zarządy spółek zostały zobowiązane do przejęcia większej odpowiedzialności jako strażników kierownictwa.
Podsumowanie
W tamtym czasie upadek Enronu był największym bankructwem korporacyjnym, jakie kiedykolwiek dotknęło świat finansowy (od tego czasu przewyższyły go upadki WorldCom, Lehman Brothers i Washington Mutual). Skandal Enron zwrócił uwagę na oszustwa księgowe i korporacyjne, ponieważ jego akcjonariusze stracili dziesiątki miliardów dolarów w latach poprzedzających jego upadłość, a pracownicy stracili miliardy więcej na świadczeniach emerytalnych.
Zwiększone regulacje i nadzór zostały wprowadzone, aby pomóc zapobiegać skandalom korporacyjnym na skalę Enronu. Jednak niektóre firmy wciąż nie mogą się doczekać szkód spowodowanych przez Enron. Jeszcze w marcu 2017 r. Sędzia przyznał firmie inwestycyjnej z Toronto prawo do pozwania byłego dyrektora generalnego Enron, Jeffreya Skillinga, Credit Suisse Group AG, Deutsche Bank AG i jednostki Bank of America Merrill Lynch w związku ze stratami poniesionymi na zakupie akcji Enron.