Jak edukacja i szkolenia wpływają na gospodarkę

Jak system edukacji danego kraju odnosi się do jego wyników ekonomicznych? Dlaczego większość pracowników z wyższym wykształceniem zarabia o wiele więcej niż osoby bez tytułów? Zrozumienie, w jaki sposób kształcenie i szkolenie oddziałuje na gospodarkę, może pomóc wyjaśnić, dlaczego niektórzy pracownicy, firmy i gospodarki kwitną, a inne słabną.

Wraz ze wzrostem podaży pracy wywierana jest presja na spadek płac. Jeśli popyt pracodawców na pracę nie nadąża za podażą pracy, płace zwykle spadają. Nadmierna podaż pracowników jest szczególnie szkodliwa dla pracowników zatrudnionych w branżach o niskich barierach wejścia dla nowych pracowników, to znaczy takich, których praca nie wymaga dyplomu ani żadnego specjalistycznego szkolenia.

I odwrotnie, branże, w których wymagane jest wyższe wykształcenie i szkolenie, zwykle płacą pracownikom wyższe wynagrodzenia. Wyższe wynagrodzenie wynika z mniejszej podaży siły roboczej zdolnej do działania w tych branżach, a wymagana edukacja i szkolenia pociągają za sobą znaczne koszty.

Jak edukacja przynosi korzyści dla narodu

Globalizacja i przewagę konkurencyjną i komparatywną nad innymi gospodarkami, chociaż jeden kraj rzadko specjalizuje się w określonej branży. Typowa gospodarka rozwinięta będzie obejmować różne branże o różnych przewagach i wadach konkurencyjnych na rynku globalnym. Kształcenie i szkolenie siły roboczej danego kraju jest głównym czynnikiem decydującym o tym, jak dobrze będzie funkcjonować gospodarka danego kraju.

Jak szkolenie zawodowe wpływa na gospodarkę

Gospodarka odnosząca sukcesy ma siłę roboczą zdolną do prowadzenia gałęzi przemysłu na poziomie, na którym ma przewagę konkurencyjną nad gospodarkami innych krajów. Narody mogą próbować zachęcać do szkoleń poprzez ulgi podatkowe, zapewnianie udogodnień do szkolenia pracowników lub różne inne środki mające na celu stworzenie bardziej wykwalifikowanej siły roboczej. Chociaż jest mało prawdopodobne, aby gospodarka miała przewagę konkurencyjną we wszystkich branżach, może skupić się na wielu branżach, w których wykwalifikowani specjaliści są chętniej szkoleni.

Różnica w poziomach wyszkolenia jest istotnym czynnikiem oddzielającym kraje rozwinięte i rozwijające się. Chociaż z pewnością w grę wchodzą inne czynniki, takie jak geografia i dostępne zasoby, posiadanie lepiej wyszkolonych pracowników powoduje skutki uboczne w całej gospodarce i pozytywne efekty zewnętrzne. Efekty zewnętrzne mogą mieć pozytywny wpływ na gospodarkę dzięki dobrze wyszkolonej sile roboczej. Innymi słowy, wszystkie firmy czerpią korzyści z zewnętrznego czynnika, jakim jest posiadanie wykwalifikowanej siły roboczej, z której mogą zatrudniać pracowników. W niektórych przypadkach wysoko wykwalifikowana siła robocza może być skoncentrowana w określonym regionie geograficznym. W rezultacie podobne firmy mogą skupiać się w tym samym regionie geograficznym ze względu na tych wykwalifikowanych pracowników (np. Dolina Krzemowa w Kalifornii).

Dla pracodawców

Idealnie byłoby, gdyby pracodawcy chcieli pracowników, którzy są produktywni i wymagają mniejszego zarządzania. Pracodawcy muszą wziąć pod uwagę wiele czynników przy podejmowaniu decyzji, czy zapłacić za szkolenie pracowników.

• Czy program szkoleniowy zwiększy produktywność pracowników?
• Czy wzrost produktywności będzie uzasadniał koszty opłacenia całości lub części szkolenia?
• Jeśli pracodawca płaci za szkolenie, czy pracownik odejdzie z firmy dla konkurenta po zakończeniu szkolenia?
• Czy nowo przeszkolony pracownik będzie mógł żądać wyższej pensji?
• Czy pracownik zyska większą siłę przetargową lub dźwignię finansową za wyższą płacę?
• Jeśli wzrost płac jest uzasadniony w wyniku szkolenia, czy wzrost produktywności i zysków wystarczą na pokrycie wszelkich podwyżek wynagrodzeń, a także całkowitego kosztu programu szkoleniowego?

Chociaż pracodawcy powinni uważać na odejście nowo przeszkolonych pracowników, wielu pracodawców wymaga, aby pracownicy pozostali w firmie przez określony czas w zamian za płatne szkolenie.

Firmy mogą również napotkać pracowników, którzy nie chcą zaakceptować szkolenia. Może się to zdarzyć w branżach zdominowanych przez związki zawodowe, ponieważ zwiększone bezpieczeństwo pracy może utrudnić zatrudnienie wyszkolonych specjalistów lub zwolnienie mniej wyszkolonych pracowników. Jednak związki mogą również negocjować z pracodawcami, aby zapewnić swoim członkom lepsze wyszkolenie, a tym samym większą produktywność, co zmniejsza prawdopodobieństwo przenoszenia miejsc pracy za granicę.

Dla pracowników

Pracownicy zwiększają swój potencjał zarobkowy, rozwijając i doskonaląc swoje możliwości i umiejętności. Im więcej wiedzą o funkcji na danym stanowisku, tym lepiej rozumieją daną branżę, tym bardziej stają się wartościowi dla pracodawcy. Pracownicy mogą chcieć nauczyć się zaawansowanych technik lub nowych umiejętności, aby walczyć o wyższe wynagrodzenie. Zwykle pracownicy mogą spodziewać się wzrostu płac, ale w mniejszym stopniu niż wzrost wydajności osiągnięty przez pracodawców. Przy podejmowaniu decyzji o przystąpieniu do programu szkoleniowego pracownik musi wziąć pod uwagę szereg czynników:

• Ile dodatkowej produktywności mogą się spodziewać?
• Czy program szkoleniowy ponosi pracownik?
• Czy pracownik zobaczy wzrost płac, który uzasadniłby koszty programu?
• Jakie są warunki na rynku pracy dla lepiej wyszkolonych specjalistów w tej dziedzinie?
• Czy rynek pracy jest w znacznym stopniu nasycony wyszkoloną siłą roboczą w tej specjalności?

Pracodawcy mogą pokrywać całość lub część kosztów szkolenia, ale nie zawsze tak jest. Ponadto pracownik może stracić dochód, jeśli program jest nieodpłatny i nie jest w stanie przepracować tylu godzin, co poprzednio.

Dla gospodarki

Wiele krajów położyło większy nacisk na rozwój systemu edukacji, który może wytwarzać pracowników zdolnych do funkcjonowania w nowych gałęziach przemysłu, takich jak nauka i technologia. Dzieje się tak częściowo dlatego, że starsze gałęzie przemysłu w gospodarkach rozwiniętych stały się mniej konkurencyjne, a zatem istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że będą nadal dominować w krajobrazie przemysłowym. Pojawił się również ruch mający na celu poprawę podstawowego wykształcenia ludności, z rosnącym przekonaniem, że wszyscy ludzie mają prawo do edukacji.

Kiedy ekonomiści mówią o „edukacji”, nie skupiają się wyłącznie na pracownikach uzyskujących stopnie naukowe. Edukacja jest często podzielona na określone poziomy:

• Szkoła podstawowa – podstawowa w USA
• Szkoła średnia – gimnazjum, liceum i szkoła przygotowawcza
• Szkoła policealna – uniwersytet, szkoła społeczna, szkoły zawodowe

Gospodarka kraju staje się bardziej produktywna wraz ze wzrostem odsetka wykształconych pracowników, ponieważ wykształceni pracownicy mogą skuteczniej wykonywać zadania wymagające umiejętności czytania i pisania oraz krytycznego myślenia. Jednak zdobycie wyższego poziomu edukacji wiąże się również z kosztami. Kraj nie musi zapewniać rozległej sieci szkół wyższych czy uniwersytetów, aby czerpać korzyści z edukacji; może zapewnić podstawowe programy alfabetyzacji i nadal obserwować poprawę ekonomiczną.

Kraje, w których większa część populacji uczęszcza do szkół i kończą naukę, odnotowują szybszy wzrost gospodarczy niż kraje z mniej wykształconymi pracownikami. W rezultacie wiele krajów zapewnia finansowanie szkolnictwa podstawowego i średniego w celu poprawy wyników ekonomicznych. W tym sensie edukacja jest inwestycją w kapitał ludzki, podobną do inwestycji w lepszy sprzęt.

Według UNESCO i Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Społecznego stosunek liczby dzieci w oficjalnym wieku licealnym uczęszczających do szkoły do ​​liczby dzieci w oficjalnym wieku licealnym w populacji (określany jako wskaźnik skolaryzacji) jest wyższy w krajach rozwiniętych niż w krajach rozwijających się.

Wskaźnik skolaryzacji różni się jako miara od obliczania wydatków na edukację jako odsetka produktu krajowego brutto (PKB), co nie zawsze jest silnie skorelowane z poziomem wykształcenia populacji danego kraju. PKB reprezentuje produkcję dóbr i usług dla narodu. Dlatego wydawanie dużej części PKB na edukację niekoniecznie gwarantuje, że ludność danego kraju jest lepiej wykształcona.

W przypadku firm zdolności intelektualne pracownika mogą być traktowane jako aktywa. Ten zasób może służyć do tworzenia produktów i usług, które można sprzedać. Im więcej dobrze wyszkolonych pracowników zatrudnia firma, tym więcej firma może teoretycznie produkować. Gospodarka, w której pracodawcy traktują edukację jako atut, jest często nazywana gospodarką opartą na wiedzy.

Jak każda decyzja, inwestowanie w edukację wiąże się z kosztem alternatywnym dla pracownika. Godziny spędzone w klasie to mniej czasu na pracę i dochody. Jednak pracodawcy płacą wyższe wynagrodzenie, gdy zadania wymagane do wykonania pracy wymagają wyższego poziomu wykształcenia. W rezultacie, chociaż dochód pracownika może być niższy w perspektywie krótkoterminowej, aby uzyskać wykształcenie, płace prawdopodobnie będą wyższe w przyszłości, po zakończeniu szkolenia.

Model pajęczyny

Model pajęczyny pomaga wyjaśnić skutki uczenia się przez pracowników nowych umiejętności. Model pokazuje, jak zmieniają się płace, gdy pracownicy uczą się nowych umiejętności, ale także jak wpływa to na podaż pracowników w czasie.

Model pokazuje, że gdy pracownicy uczą się nowej umiejętności, w krótkim okresie pojawiają się wyższe płace. Jednak wraz z upływem czasu coraz więcej pracowników zostaje przeszkolonych i wchodzi na rynek pracy, aby ścigać wyższe płace, podaż wyszkolonych pracowników wzrasta. Ostatecznie rezultatem są niższe płace z powodu nadmiernej podaży pracowników. Wraz ze spadkiem płac mniej pracowników jest zainteresowanych tymi miejscami pracy, co prowadzi do zmniejszenia podaży pracowników. Cykl zaczyna się ponownie od przeszkolenia większej liczby pracowników i zwiększenia ich wynagrodzeń w krótkim okresie.

Ponieważ szkolenie i edukacja wymagają czasu, zmiany popytu na poszczególne typy pracowników mają różne skutki w długim i krótkim okresie. Ekonomiści demonstrują tę zmianę za pomocą pajęczynowego modelu podaży i popytu na pracę. W tym modelu podaż pracy jest analizowana w perspektywie długoterminowej, ale zmiany popytu i płac są postrzegane w perspektywie krótkoterminowej, w miarę zbliżania się do długookresowej równowagi.

Rysunek 1: Krótkoterminowe zmiany popytu i stawki płac

W krótkim okresie wzrost popytu na lepiej wyszkolonych pracowników skutkuje wzrostem wynagrodzeń powyżej poziomu równowagi (wykres A). Widzimy przesunięcie w zwiększonym popycie (D2) i tam, gdzie przecina on W2 reprezentujący wzrost płac. Jednak L, który reprezentuje krótkoterminową krzywą pracy, przecina również W2 i D2.

Zamiast wzrostu płac wzdłuż długookresowej krzywej podaży pracy (S), jest to bardziej nieelastyczna krótkookresowa krzywa podaży pracy (L). Krzywa krótkookresowa jest bardziej nieelastyczna, ponieważ istnieje ograniczona liczba pracowników, którzy mają lub są w stanie od razu przeszkolić się pod kątem nowego zestawu umiejętności. Ponieważ coraz więcej pracowników jest szkolonych (wykres B), podaż siły roboczej przesuwa się w prawo (L2) i porusza się wzdłuż długookresowej krzywej podaży pracy (S).

Rysunek 2: Wpływ nowych pracowników na stawki płac.

Wraz ze wzrostem dostępności nowych pracowników istnieje presja na spadek stawki płac, która spada z W2 do W3 (wykres C).

Rysunek 3: Ustanowiono nową równowagę płac

Ze względu na spadającą stawkę płac mniej pracowników jest zainteresowanych szkoleniem w zakresie umiejętności wymaganych przez pracodawców. W efekcie płace rosną (do W4), chociaż wzrost płac następuje w coraz mniejszych przyrostach. Ten cykl wzrostu płac i pracy trwa, aż osiągnie równowagę: pierwotne przesunięcie popytu w górę spotyka się z długoterminową podażą pracy (wykres F).

Edukacja, szkolenie i wyścig

W Stanach Zjednoczonych edukacja nie zawsze skutkuje wyższymi zarobkami dla wszystkich pracowników. Według Instytutu Polityki Ekonomicznej czarnoskórzy pracownicy, na przykład, borykają się ze znacznymi i rosnącymi różnicami w wynagrodzeniach, przy czym czarni mężczyźni płacą tylko 71 centów, a czarne kobiety tylko 64 centy za każdego 1 dolara zarabianego przez białych mężczyzn. Luki te występują na każdym szczeblu pracy, od niskich do wysokich, ale są największe w najlepiej opłacanych dziedzinach z powodu braku reprezentacji czarnych pracowników w tych zawodach. Luki utrzymują się również na wszystkich poziomach edukacji: czarnoskórzy pracownicy, którzy mają wykształcenie średnie, wyższe i wyższe, zarabiają odpowiednio 81,7%, 77,5% i 82,4% tego, co zarabiają biali pracownicy na tym samym poziomie. Stopa bezrobocia wśród czarnych pracowników z tytułem licencjata jest podobna do bezrobocia wśród białych pracowników bez wyższego wykształcenia.

W niedalekiej przyszłości czarnoskórzy Amerykanie będą bardziej narażeni na przesiedlenie, ponieważ automatyzacja będzie miała większy wpływ na pracę, którą zazwyczaj zajmują – na przykład kierowcy ciężarówek, pracownicy gastronomii i urzędnicy biurowi. Raport McKinsey & Company z 2019 r., W którym przeanalizowano te trendy, sugeruje, że dwa sposoby na poprawę perspektyw dla Afroamerykanów to „przesunięcie profili edukacyjnych w celu dostosowania ich do rozwijających się sektorów oraz zaangażowanie firm i decydentów publicznych w opracowywanie programów zmiany kwalifikacji”.

Bez takich zmian, jak i wielu innych, długoterminowa, dobrze udokumentowana i rosnąca przepaść rasowa pomiędzy białymi a kolorowymi grozi ograniczeniem konsumpcji, a jej szacunkowy koszt dla gospodarki Stanów Zjednoczonych wynosi 1 dolara. do 1,5 biliona dolarów w latach 2019-2028, czyli od 4 do 6% prognozowanego PKB w 2028 roku.

Podsumowanie

Wiedza i umiejętności pracowników dostępne w ramach podaży pracy są kluczowym czynnikiem determinującym zarówno biznes, jak i wzrost gospodarczy. Gospodarki ze znaczną podażą wykwalifikowanej siły roboczej, uzyskaną dzięki formalnej edukacji, a także szkoleniu zawodowemu, często są w stanie wykorzystać ten potencjał dzięki rozwojowi branż o większej wartości dodanej, takich jak zaawansowane technologicznie zakłady produkcyjne. Kraje muszą zapewnić poprzez ustawodawstwo i programy zatrudnienia, że ​​wszyscy ich obywatele mają dostęp do edukacji i szkoleń, które mogą podnieść poziom pracowników, przedsiębiorstw i całej gospodarki.