Dragon Bond
Co to jest więź smoka?
Smocza obligacja to długoterminowy papier dłużny emitowany przez firmy działające w krajach azjatyckich (z wyłączeniem Japonii), ale denominowany w obcych, stabilnych walutach, takich jak dolar amerykański ( USD ) lub jen japoński ( JPY ).
Kluczowe wnioski
- Smocze obligacje to azjatyckie obligacje korporacyjne, bez Japonii, ale denominowane w obcej walucie.
- Obligacje Dragon są denominowane w walutach uważanych za bardziej stabilne niż waluta krajowa, co pomaga ograniczyć ryzyko walutowe.
- Obligacje Dragon, wprowadzone przez Azjatycki Bank Rozwoju (ADB) w 1991 r., Są analogiczne do euroobligacji emitowanych przez europejskie korporacje w walutach obcych.
Zrozumienie smoczych więzi
Smocza obligacja to papier wartościowy o stałym dochodzie denominowany w walutach uważanych za bardziej stabilne niż waluta krajowa; w rezultacie jest postrzegana jako bardziej atrakcyjna dla inwestorów zagranicznych. Powodem, dla którego należy je tak skonstruować, aby były jak najbardziej atrakcyjne dla inwestorów spoza Azji, jest to, że ograniczają one ryzyko walutowe, które może wpływać na zwroty przy wahaniach wartości waluty. Smocze obligacje są podobne do euroobligacji, ponieważ są denominowane w walutach obcych, które są płynne i stabilne, ale w kontekście azjatyckim, a nie europejskim.
Obligacje Dragon zostały po raz pierwszy wprowadzone w 1991 roku przez Azjatycki Bank Rozwoju (ADB). Ze względu na obce nominały mogą one być bardziej złożone niż inne obligacje z powodu międzynarodowych różnic w opodatkowaniu, problemów z przestrzeganiem przepisów, przed którymi stoją firmy je emitujące, a także ograniczonej płynności w obrocie nimi na rynkach wtórnych.
Smocze obligacje i ryzyko walutowe
Obligacje Dragon zostały stworzone, aby poszerzyć rynek papierów wartościowych o stałym dochodzie w Azji i rozwinąć bardziej aktywne azjatyckie rynki finansowe. Chociaż firmy azjatyckie wyemitowały obligacje w lokalnych walutach, apelowały głównie do inwestorów krajowych ograniczających dostęp do kapitału. Zagraniczni inwestorzy często niechętnie kupowali obligacje zdominowane w walutach, które mogą podlegać szybkim wahaniom. Waluty, takie jak dolar amerykański i jen japoński, uznano za wystarczająco stabilne, aby gromadzić aktywa.
Na przykład indonezyjska firma może wyemitować 20-letnią obligację denominowaną w rupii indonezyjskiej (IDR), z oprocentowaniem kuponu w wysokości 4 procent wypłacanym rocznie. Gdyby dolar amerykański-rupia indonezyjska (USD / IDR) wynosił 10 000 rupii na jednego dolara amerykańskiego, wówczas obligacja o wartości 100 milionów rupii byłaby równowartością 10 000 USD. Każda wypłata odsetek w wysokości 4 milionów rupii odpowiadałaby 400 $ w momencie emisji obligacji.
Inwestorowi indonezyjskiemu inwestycja w wysokości 100 milionów rupii dałaby 4 miliony rupii rocznie przy zwrocie kapitału po 20 latach. Ale dla inwestora kupującego taką obligację za dolary amerykańskie niekorzystny ruch między względną wartością dwóch walut może stworzyć dodatkowe ryzyko.
Gdyby w następnym roku kurs wymiany zmienił się z 10 000 IDR / 1 USD na 11 000 IDR / 1 USD, wówczas pierwsza płatność kuponowa w wysokości 4 mln rupii byłaby warta tylko około 364 USD zamiast 400 USD, jak przewidywano przy pierwszej emisji obligacji. Wartość nominalna obligacji wynosząca 100 milionów rupii byłaby warta około 9 091 USD. A jeśli dominująca stopa procentowa wzrośnie, wartość obligacji będzie jeszcze niższa.
Jednak smocza obligacja denominowana w USD, choć nadal podlega ryzyku stopy procentowej, nie podlegałaby ryzyku walutowemu. Gospodarka regionalna uległa znacznym zmianom w latach od wprowadzenia smoczych obligacji w 1991 r., W tym od azjatyckiego kryzysu finansowego w 1997 r. I wzrostu chińskiej gospodarki. Jednak smocze obligacje nadal pomagają rynkom azjatyckim przyciągać więcej inwestycji zagranicznych.