Frank dżibutyjski (DJF)
Co to jest frank dżibutyjski (DJF)?
DJF to kod waluty ISO dla franka dżibutyjskiego, który jest oficjalną walutą afrykańskiego kraju Dżibuti. Frank dżibuti jest powiązany z dolarem amerykańskim ( USD ) po kursie od 1 do 177,721 DJF.
Kluczowe wnioski
- Frank dżibutyjski (DJF) jest oficjalną walutą afrykańskiego kraju Dżibuti, wcześniej znanego jako francuski Somaliland.
- DJF zastąpił franka francuskiego jako oficjalną walutę w 1949 roku, ale kraj uzyskał pełną niepodległość dopiero w 1967 roku.
- Kurs franka dżibutyjskiego jest powiązany z dolarem amerykańskim na poziomie 177,721 do 1.
Zrozumieć franka dżibutyjskiego (DJF)
Kiedy Dżibuti stało się częścią francuskiego protektoratu w 1884 r., Do Dżibuti wprowadzono franka francuskiego i używano go w zamian wraz z rupią indyjską ( INR ) i talarem Marii Teresy. W 1908 roku pojawił się pierwszy frank dżibutyjski i został wyemitowany na równi z frankiem francuskim, a banknoty emitowane przez Bank of Indochina od 1910 roku.
Współczesny frank dżibuti został wprowadzony dopiero w 1949 roku, kiedy został powiązany z dolarem amerykańskim po kursie 1 USD = 214,392 DJB. Kraj uzyskał pełną niezależność od Francji w 1967 roku, a na początku lat 70-tych DJB został przeszacowany po kursie 1 USD = 177,721 DJB, gdzie pozostaje do dziś.
Banque Centrale de Djibouti wydaje i zarządza DJF. Monety są wybijane w nominałach 500, 250, 100, 50, 20, 10, 5, 2 i 1 frank. Banknoty są drukowane w nominałach 1000, 2000, 5000 i 10000 DJF. Według rankingów walut najczęściej stosowanym kursem wymiany franka dżibuti jest EUR / DJF.
Gospodarka Dżibuti
Z mniej niż milionem obywateli i geograficznie mniejszym niż stan New Jersey, Republika Dżibuti jest małym, ale strategicznie położonym krajem. Leży między Zatoką Adeńską a Morzem Czerwonym i stanowi bramę do Kanału Sueskiego, jednego z najbardziej ruchliwych szlaków żeglugowych na świecie. Dżibuti jest również wciśnięty między Somalię i Etiopię.
Pomimo strategicznego położenia Dżibuti pozostaje jednym z najbiedniejszych krajów świata. W kraju prawie nie występują opady, a według danych z 2016 r. Mniej niż 1% jego powierzchni nadaje się do celów rolniczych ze względu na brak upraw. Jednocześnie Dżibuti ma niewiele zasobów naturalnych, takich jak ropa naftowa, minerały lub produkty leśne, więc brakuje mu przemysłu i towarów eksportowych poza skórami i skórami zwierzęcymi oraz złomem. W rezultacie usługi i podatki związane z portami głębokowodnymi stanowią podobno ponad 75% produktu krajowego brutto (PKB) tego kraju. Dżibuti jest również w dużym stopniu uzależniony od pomocy zagranicznej do finansowania bilansu płatniczego i projektów rozwojowych.
W zależności od szacunków od dwóch trzecich do trzech czwartych wszystkich obywateli Dżibuti mieszka w jego stolicy;większość pozostałych to koczownicy próbujący zarobić na życie jako pasterze, pasterze lub rolnicy. W 2019 r. Stopę bezrobocia w kraju oszacowano na mniej niż 11%.4 Jest to jednak o wiele mniej tragiczne niż 60% stopa bezrobocia szacowana na 2014 r. Niemniej jednak stopa bezrobocia młodzieży nadal jest problematyczna;szacowano ją na prawie 21% w 2020 r. W 2019 r. PKB kraju rósł w tempie 7% rocznie przy inflacji na poziomie 2,39%.6