Dywersyfikacja strategii, a nie aktywów
„ Klasa aktywów ” to szczególna kategoria powiązanych instrumentów finansowych, takich jak akcje, obligacje lub gotówka. Te trzy kategorie są często uważane za podstawowe klasy aktywów, chociaż ludzie często uwzględniają również nieruchomości.
Instytucje i inni specjaliści finansowi opowiadają się za potrzebą odpowiedniej dywersyfikacji portfeli w ramach wielu klas aktywów w celu dywersyfikacji ryzyka. Dziesięciolecia badań akademickich potwierdzają pogląd, że wybór każdej klasy aktywów w portfelu jest znacznie ważniejszy niż wybór poszczególnych akcji lub innych pozycji.
Dlaczego dywersyfikacja w różnych klasach aktywów może być w rzeczywistości ryzykowna
Jednak w ich wynikach badań jest jedna i znacząca wada. To ta sama wada, która jest nieodłącznie związana z klasami aktywów. Klasy aktywów celowo ograniczają się samoistnie, a ich użycie nie jest w stanie stworzyć prawdziwej dywersyfikacji portfela z dwóch głównych powodów:
- Klasyfikując klasy aktywów jako posiadające tylko pozycje długie na powiązanych rynkach, różne klasy aktywów narażają ludzi na te same „czynniki wpływające na zwrot”. W rezultacie istnieje ryzyko, że awaria jednego czynnika zwrotu będzie miała negatywny wpływ na wiele klas aktywów.
- Ograniczenie możliwości dywersyfikacji do klas aktywów eliminuje liczne strategie handlowe, które, ponieważ są zasilane przez całkowicie oddzielne czynniki wpływające na zwrot, mogą zapewnić ogromną wartość dywersyfikacji dla Twojego portfela.
Patrząc na portfel zróżnicowany pod względem klas aktywów, widać wyraźnie, że większość tych klas aktywów jest zależna od tych samych czynników wpływających na zwrot lub podstawowych warunków generowania zysków. To niepotrzebnie naraża portfel na ryzyko „zdarzenia”, co oznacza, że pojedyncze zdarzenie, jeśli jest niewłaściwe, może negatywnie wpłynąć na cały portfel.
Poniższy rysunek przedstawia wyniki komponentów portfela w oparciu o konwencjonalną wiedzę z okresu bessy w latach 2007-2009. Portfel ten obejmuje 10 klas aktywów „zdywersyfikowanych” w zakresie akcji, obligacji i nieruchomości, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i na świecie. Zgodnie z powszechną mądrością ten portfel jest uważany za wysoce zdywersyfikowany. Jednak z 10 klas aktywów tylko obligacje amerykańskie i międzynarodowe uniknęły strat. Wszystkie inne klasy aktywów gwałtownie spadły. Portfel przydzielony po równo do każdej klasy aktywów spadł o ponad 40 procent w okresie 16 miesięcy. Jest oczywiste, że konwencjonalna mądrość inwestycyjna zawiodła.
Portfele skonstruowane wokół klas aktywów są niepotrzebnie ryzykowne, a podejmowanie niepotrzebnego ryzyka jest równoznaczne z uprawianiem hazardu za swoje pieniądze.
Dywersyfikacja pod względem czynników wpływających na zwrot i strategii handlowych
Prawdziwą dywersyfikację portfela można osiągnąć jedynie poprzez dywersyfikację pod kątem czynników wpływających na zwrot i strategii handlowych, a nie klas aktywów. Proces ten rozpoczyna się od zidentyfikowania i zrozumienia niezbędnych warunków bazowych i czynników zwrotnych, które leżą u podstaw wydajności każdej strategii handlowej.
„Strategia handlowa” składa się z dwóch elementów: systemu wykorzystującego czynnik zwrotny oraz rynku, który najlepiej nadaje się do wychwytywania zysków obiecanych przez kierowcę zwrotu.
Return Driver (system) + Market = Trading Strategy
Następnie łączy się strategie handlowe, aby stworzyć zrównoważony i zdywersyfikowany portfel inwestycyjny.
Klasy aktywów zawarte w portfelach większości inwestorów to po prostu ograniczony podzbiór potencjalnie setek (lub więcej) kombinacji czynników wpływających na zwrot i rynków, które można włączyć do portfela.
Na przykład klasa aktywów akcji w USA jest w rzeczywistości strategią obejmującą system kupowania długich pozycji na rynku „amerykańskie akcje”.
Jak definiują ryzyko przez kierowców zwrotów
Ryzyko jest zwykle definiowane w teorii portfela jako odchylenie standardowe (zmienność) zwrotów. Jednak bez zrozumienia czynników powodujących zwrot leżących u podstaw strategii w ramach portfela ta typowa definicja ryzyka jest nieodpowiednia. Zdrowe, racjonalne czynniki wpływające na zwrot są kluczem do każdej udanej strategii handlowej. Ryzyko można określić jedynie poprzez zrozumienie i ocenę tych czynników powodujących powrót. Historia jest pełna przykładów pozornie niskiego ryzyka inwestycji (charakteryzujących się stałymi miesięcznymi zwrotami z niską zmiennością), które nagle stały się bezwartościowe, ponieważ inwestycja nie była oparta na solidnym motorze zwrotu.
Dlatego ryzyko nie jest określane przez zmienność zwrotów. W rzeczywistości wysoce niestabilne strategie handlowe, jeśli opierają się na solidnym, logicznym czynniku zwrotu, mogą być „bezpiecznym” wkładem do portfela.
Jeśli więc zmienność zwrotów nie jest akceptowalną definicją ryzyka, jaka jest bardziej odpowiednia definicja? Odpowiedź brzmi: wypłaty. Wypłaty są największą przeszkodą dla wysokich zwrotów i prawdziwą miarą ryzyka. O wiele łatwiej jest stracić pieniądze, niż odzyskać te straty. Na przykład odzyskanie po 80-procentowej wypłacie wymaga czterokrotnie większego wysiłku w porównaniu do wypłaty 50-procentowej. Plan zarządzania ryzykiem musi w szczególności uwzględniać destrukcyjną siłę wypłat.
Zmienność i korelacja
Chociaż zmienność nie jest prawdziwą miarą ryzyka (ponieważ zmienność nie opisuje odpowiednio podstawowego czynnika zwrotu), zmienność nadal w znacznym stopniu przyczynia się do dywersyfikacji portfela.
Portfel wskaźniki pomiarowe parametrów, na przykład w stosunku Sharpe, zwykle wyrażone jako t he zależność pomiędzy zwrotu ryzyka dostosowane i ryzyko portfela. Dlatego, gdy spada zmienność, wzrasta współczynnik Sharpe’a.
Kiedy już opracujemy strategie handlowe oparte na solidnych czynnikach wpływających na zwrot, prawdziwa dywersyfikacja portfela obejmuje proces łączenia pozornie bardziej ryzykownych pojedynczych pozycji w bezpieczniejszy zdywersyfikowany portfel. W jaki sposób połączenie pozycji poprawia wyniki portfela? Odpowiedź opiera się na korelacji, która jest definiowana jako „statystyczna miara tego, jak dwa papiery wartościowe poruszają się względem siebie”.
Jak to jest pomocne? Jeśli zwroty są ze sobą ujemnie skorelowane, gdy jeden strumień zwrotny przegrywa, prawdopodobnie wygrywa inny strumień zwrotny. Dlatego dywersyfikacja zmniejsza ogólną zmienność. Zmienność połączonego strumienia powrotnego jest niższa niż zmienność poszczególnych strumieni powrotnych.
Ta dywersyfikacja strumieni zwrotów zmniejsza zmienność portfela, a ponieważ zmienność jest mianownikiem wskaźnika Sharpe’a, wraz ze spadkiem zmienności, wskaźnik Sharpe’a rośnie. W rzeczywistości w skrajnym przypadku doskonałej ujemnej korelacji współczynnik Sharpe’a osiąga nieskończoność! Dlatego celem prawdziwej dywersyfikacji portfela jest połączenie strategii (opartych na solidnych czynnikach zwrotu), które są nieskorelowane lub (nawet lepiej) ujemnie skorelowane.
Podsumowanie
Większość inwestorów uczy się budowania portfela opartego na klasach aktywów (zwykle ograniczonych do akcji, obligacji i ewentualnie nieruchomości) i utrzymywania tych pozycji przez długi czas. Takie podejście jest nie tylko ryzykowne, ale jest odpowiednikiem hazardu. Portfele muszą obejmować strategie oparte na rozsądnych, logicznych czynnikach zwrotu. Najbardziej spójne i trwałe zwroty z inwestycji w różnych środowiskach rynkowych najlepiej osiągnąć poprzez połączenie wielu nieskorelowanych strategii handlowych, z których każda ma na celu czerpanie zysków z logicznego, odrębnego „czynnika zwrotu” w prawdziwie zdywersyfikowany portfel inwestycyjny.
Prawdziwa dywersyfikacja portfela zapewnia najwyższe zwroty w czasie. Prawdziwie zdywersyfikowany portfel zapewni Ci większe zwroty i mniejsze ryzyko niż portfel zdywersyfikowany tylko pod względem klasycznych aktywów. Ponadto przewidywalność przyszłych wyników można zwiększyć, zwiększając liczbę różnych czynników wpływających na zwrot zatrudnionych w portfelu.
Korzyści płynące z dywersyfikacji portfela są realne i zapewniają poważne namacalne rezultaty. Po prostu ucząc się, jak zidentyfikować dodatkowe czynniki wpływające na zwrot, będziesz w stanie przejść od hazardu tylko dla jednego z nich do zostania „inwestorem” poprzez dywersyfikację w wielu z nich.