4 sposoby dywersyfikacji skoncentrowanej pozycji zapasów
Wiele osób, które pracowały dla firmy przez długi czas – w tym kadra zarządzająca – często gromadzi skoncentrowany pakiet akcji w jednej firmie (zwykle jest to pracodawca). Często może to stanowić problem dla inwestora ze względu na brak dywersyfikacji, kwestie podatkowe i płynność. Silnie skoncentrowana pozycja giełdowa naraża inwestora na znaczne ryzyko związane z losami jednej firmy. Ponadto sprzedaż całej pozycji może nie być opcją efektywną podatkowo, jeżeli na pozycji narosły znaczne zyski kapitałowe.
Aby poradzić sobie z tymi problemami, istnieją cztery strategie, które zwykle można zastosować, aby zminimalizować ryzyko utraty wartości netto.
Nie każdy może skorzystać ze strategii omówionych w tym artykule. Większość opisanych instrumentów finansowych zazwyczaj wymaga, aby inwestor był uważany za „ inwestora akredytowanego ” zgodnie z rozporządzeniem Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Generalnie ogranicza to wykorzystanie tych narzędzi do inwestorów o dużej wartości netto, którzy mają znaczną niezdywersyfikowaną pozycję w akcjach, którą chcą zabezpieczyć.
1. Kołnierze kapitałowe
Pierwsze podejście to bardzo powszechna strategia zabezpieczająca, która może być znana wielu inwestorom. Kapitał własny kołnierz metoda polega na zakup długoterminowych datowanego opcji put na gospodarstwie stanie stężonym połączonej ze sprzedażą długi przeterminowane opcji call. Obroża powinna pozostawić wystarczająco dużo miejsca na potencjalne zyski i straty, więc nie jest interpretowana jako konstruktywna sprzedaż przez Internal Revenue Service (IRS) i podlega opodatkowaniu.
W przypadku instrumentów kapitałowych opcja sprzedaży daje właścicielowi prawo do sprzedaży w przyszłości niezdywersyfikowanej pozycji akcji po określonej cenie, zapewniając mu ochronę przed spadkiem. Sprzedaż opcji kupna zapewnia inwestorowi dochód z premii, który może przeznaczyć na zakup opcji sprzedaży. Często wielu zdecyduje się na „bezkosztową” obrożę, w której premia ze sprzedaży wystarczy tylko na pokrycie całego kosztu zakupu opcji sprzedaży, co skutkuje zerowym odpływem gotówki wymaganym od inwestora.
Alternatywnie, jeśli chcesz uzyskać dodatkowy dochód, możesz również sprzedać opcję kupna z wyższą premią, co tworzy wpływ gotówki netto dla inwestora. Niezależnie od tego, jak chcesz to zrobić, kołnierz kapitałowy skutecznie ograniczy wartość pozycji giełdowej między dolną a górną granicą w horyzoncie czasowym kołnierza.
2. Zmienna Prepaid Forward
Inną popularną strategią, która może osiągnąć podobny efekt jak kołnierz kapitałowy, jest wykorzystanie zmiennej przedpłaconej umowy terminowej (VPF). W transakcji VPF inwestor ze skoncentrowaną pozycją na akcjach zgadza się sprzedać swoje akcje w przyszłym terminie w zamian za zaliczkę gotówkową na dzień bieżący.
W zależności od wyników akcji na rynku liczba akcji sprzedawanych w przyszłości wahałaby się w pewnym przedziale. Przy wyższych cenach akcji, aby spełnić zobowiązanie, należałoby sprzedać mniej akcji i odwrotnie, przy niższych cenach akcji. Ta zmienność jest jednym z powodów, dla których IRS nie uważa wykorzystania VPF za konstruktywną sprzedaż.
Zaletą tego podejścia jest natychmiastowa płynność uzyskana z zaliczki gotówkowej. Ponadto wykorzystanie VPF pozwala na odroczenie w czasie zysków kapitałowych i elastyczność w wyborze przyszłej daty sprzedaży akcji.
3. Udziały w puli w funduszu wymiany
Pierwsze dwie opisane metody to strategie zabezpieczające z wykorzystaniem pozagiełdowych instrumentów pochodnych, które minimalizowały ryzyko spadku dla inwestora. Te kolejne metody również próbują zminimalizować ryzyko spadku, ale pozostawiają więcej miejsca na zyski.
Metoda funduszy giełdowych wykorzystuje fakt, że na podobnej pozycji jest wielu inwestorów o skoncentrowanej pozycji giełdowej, którzy chcą dywersyfikacji. Tak więc w tego typu funduszach kilku inwestorów łączy swoje udziały w spółkę, a każdy inwestor otrzymuje proporcjonalny udział w funduszu giełdowym. Teraz inwestor posiada udział w funduszu, który zawiera portfel różnych akcji – co pozwala na pewną dywersyfikację.
Takie podejście nie tylko zapewnia inwestorowi pewną miarę dywersyfikacji, ale także pozwala na odroczenie podatków. Jednak fundusze wymiany zwykle mają siedmioletni okres blokady, aby spełnić wymogi dotyczące odroczenia podatku, co może stanowić problem dla niektórych inwestorów.
4. Ponowne zbilansowanie z funduszem ukończenia
Ostatnia metoda to stosunkowo proste podejście do dywersyfikacji skoncentrowanej pozycji akcji. Fundusz ukończenia dywersyfikuje pojedynczą pozycję, sprzedając małe części udziałów powoli w czasie i ponownie inwestuje pieniądze, aby kupić bardziej zdywersyfikowany portfel. W przeciwieństwie do funduszu giełdowego inwestor zachowuje kontrolę nad aktywami i może zakończyć pożądaną dywersyfikację w określonych ramach czasowych.
Jako przykład funduszu ukończenia załóżmy, że jesteś właścicielem akcji ABC Corp. o wartości 5 milionów USD i chcesz zmniejszyć swoją ekspozycję na te akcje. Pozycja giełdowa znacznie wzrosła w czasie i nie chcesz sprzedać całości 5 milionów dolarów w jednej transakcji ze względu na kwotę natychmiastowych podatków, które musiałbyś zapłacić. Zamiast tego możesz zdecydować się na sprzedaż 15 procent pozycji każdego roku i wykorzystać wpływy do dywersyfikacji na inne akcje. Tak więc z biegiem czasu inwestor uzyskuje w pełni zdywersyfikowany portfel dostosowany do jego tolerancji na ryzyko.
Podsumowanie
Ogólnie rzecz biorąc, większość opisanych tutaj strategii najlepiej przeprowadzić przez profesjonalnego doradcę finansowego. Jednak zdecydowanie warto znać swoje opcje, jeśli chodzi o ochronę swojej wartości netto, abyś mógł podjąć bardziej świadomą decyzję przy wyborze doradcy do realizacji tych strategii.