Kontrakt terminowy typu Variable Prepaid Forward

Umowa terminowa typu Variable Prepaid Forward: przegląd

Zmienny, przedpłacony kontrakt forward to strategia stosowana przez akcjonariuszy do spieniężenia części lub całości posiadanych akcji, przy jednoczesnym odroczeniu podatków należnych od zysków kapitałowych. Umowa sprzedaży nie zostaje sfinalizowana od razu, ale akcjonariusz pobiera pieniądze.

Ta strategia jest zwykle stosowana przez inwestorów, którzy posiadają dużą liczbę udziałów w jednej firmie i chcą zebrać gotówkę, jednocześnie odraczając podatki.

Zrozumienie zmiennego przedpłaconego kontraktu terminowego

Typowym użytkownikiem zmiennego przedpłaconego kontraktu forward może być założyciel lub dyrektor zarządzający korporacji, która zgromadziła dużą ilość akcji firmy. Taka osoba może chcieć zdywersyfikować swoje inwestycje, zablokować zyski w akcjach lub przynajmniej zebrać dużą ilość gotówki.

Wykorzystanie zmiennego przedpłaconego kontraktu forward pozwala tej osobie na sprzedaż akcji firmie maklerskiej. Inwestorowi natychmiast wypłacane jest od 75% do 90% bieżącej wartości akcji, ale transakcja nie jest sfinalizowana, a do czasu jej finalizacji podatki od zysków kapitałowych nie są należne. W tym czasie akcjonariusz przekazuje akcje lub ich ekwiwalent w gotówce, z ustalonym z góry przedziałem cenowym, aby zabezpieczyć się przed znaczną stratą.

Praktyka jest szczególnie przydatna w pewnych okolicznościach. Na przykład niektórym menedżerom, którym przyznano opcje na akcje, nie wolno ich sprzedawać przez określony czas. Ponadto duża transakcja giełdowa dokonana w dowolnym momencie przez osobę wewnętrzną firmy powoduje nerwowość inwestorów. Zmienny przedpłacony kontrakt terminowy typu forward starannie omija te przeszkody.

Ponieważ umowa ustala cenę minimalną i maksymalną na ostatecznej transakcji, chroni ona również inwestora przed znaczną stratą, jeśli akcje drastycznie zyskują na wartości przed sfinalizowaniem transakcji.

Nie trzeba dodawać, że ta praktyka jest kontrowersyjna i niektórzy uważają, że nie powinna być dozwolona.

Z technicznego punktu widzenia, zmienny kontrakt terminowy typu „przedpłacony” jest strategią typu „kołnierz”, czyli pakietową długą opcją sprzedaży i krótką opcją kupna papieru wartościowego. Ma jednak trzeci element: monetyzację transakcji w formie pożyczki pod zastaw zabezpieczającego papieru wartościowego. Choć kiedyś dość wyrafinowane, tego typu strategie stały się bardziej powszechne dzięki postępom w inżynierii finansowej.

Oczywiście zwracają również uwagę IRS i dziennikarzy finansowych. W 2011 r.The New York Times opublikował na pierwszej stronie artykuł, w którym podkreślał, jak Ronald Lauder, spadkobierca kosmetyków Estée Lauder, „umiejętnie ukrywał” swoje wynagrodzenie poprzez opłacony z góry zmienny kontrakt terminowy. Przy wynagrodzeniach kadry kierowniczej będącej wielokrotnością średnich poziomów wynagrodzeń pracowników, tego typu strategie są popularnymi celami kontroli.