Kapitał prywatny a kapitał publiczny: jaka jest różnica?

Kapitał prywatny a kapitał publiczny: przegląd

Firmy mają wiele możliwości pozyskiwania kapitału i przyciągania inwestorów. Ogólnie rzecz biorąc, dwie najczęstsze opcje to dług i kapitał – z których każda może mieć różne struktury. Kapitał własny pozwala firmie zapewnić inwestorom udział w biznesie, z którego uzyskują zwrot w miarę rozwoju firmy.

Zarówno kapitał publiczny, jak i  prywatny  mają zalety i wady dla firm i inwestorów. Ogólnie rzecz biorąc, kapitał własny zwykle nie jest głównym priorytetem dla przedsiębiorstw w przypadku niewypłacalności, ale inwestorzy kapitałowi są zazwyczaj rekompensowani za to dodatkowe ryzyko wyższymi zwrotami. Spółki wszelkiego rodzaju uwzględniają kapitał własny w swoich bilansach w kategorii kapitał własny akcjonariusza. W związku z tym kapitał własny bilansu jest czynnikiem wpływającym na wartość netto firmy, która jest obliczana poprzez odjęcie zobowiązań od aktywów.

Wszystkie rodzaje firm wykorzystują kapitał własny do pozyskiwania kapitału i wspomagania rozwoju swojej działalności. Zarówno spółki prywatne, jak i publiczne mogą kształtować oferty akcji na kilka różnych sposobów, dając inwestorom różne zwroty i opcje głosowania. Ogólnie kapitał publiczny jest szeroko znany i wysoce płynny, co czyni go realną opcją dla większości typów inwestorów. Inwestowanie na niepublicznym rynku kapitałowym jest generalnie bardziej ukierunkowane na zaawansowanych inwestorów i często wymaga akredytacji inwestorów z określonymi minimalnymi wymogami dotyczącymi wartości netto.2

Private Equity

Większość firm zaczyna jako prywatne, ale spółka publiczna może również sprzedać swoje udziały publiczne i przejść na prywatny, jeśli uzna, że ​​korzyści są większe. Jedną z największych różnic między kapitałem prywatnym a publicznym jest to, że inwestorzy na niepublicznym rynku kapitałowym są zazwyczaj opłacani w drodze wypłat, a nie akumulacji akcji. Inwestorzy na niepublicznym rynku kapitałowym zwykle otrzymują wypłaty przez cały okres ich inwestycji.

Oczekiwania dotyczące dystrybucji i inne szczegóły dotyczące struktury omówiono w memorandum dotyczącym oferty prywatnej (PPM), które jest podobne do prospektu emisyjnego dla spółek publicznych. PPM zawiera wszystkie szczegóły dla inwestora. Wyjaśnia również wymagania dla inwestorów. Ponieważ oferty prywatne są mniej regulowane niż inwestycje publiczne, zwykle wiążą się z wyższym ryzykiem i dlatego są generalnie skierowane do bardziej wyrafinowanych inwestorów. Zwykle inwestorzy ci będą oznaczeni jako inwestorzy akredytowani. Akredytowani inwestorzy są zdefiniowani w przepisach inwestycyjnych o określonej wartości netto. Akredytowanymi inwestorami mogą być osoby fizyczne, a także instytucje, takie jak banki i  fundusze emerytalne.

Z perspektywy rodzącej się firmy private equity często oznacza konieczność zadowolenia mniejszej klienteli. Oznacza to również mniej ograniczeń i wytycznych inwestycyjnych ze strony organów regulacyjnych, w tym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd.

Oferta prywatnej oferty będzie zasadniczo bardzo podobna do pierwszej oferty publicznej. Prywatne firmy często współpracują z bankami inwestycyjnymi przy tworzeniu struktury oferty. Bankierzy inwestycyjni pomagają w strukturyzowaniu wartości udziałów prywatnych lub wpłacaniu kapitału zgodnie z ofertą. Bankierzy inwestycyjni mogą również pomóc firmom przetestować popyt inwestycyjny i ustalić datę inwestycji. W przeciwieństwie do inwestycji publicznych, prywatne firmy mogą również z czasem zabiegać o zobowiązania od inwestorów, którzy pomagają w długoterminowym planowaniu.

Wszystkie firmy potrzebują kapitału do prowadzenia swojej działalności, a oferta private equity pomaga firmom się rozwijać. Często transakcje na niepublicznym rynku kapitałowym są zawierane z zamiarem wejścia firmy na  giełdę. Jednak rozpoczęcie działalności jako firma prywatna daje kierownictwu swobodę dokonywania podziałów i zarządzania kapitałem według własnego uznania. Pozwala im również uniknąć pewnych wymogów sprawozdawczych i regulacyjnych, w tym zawartych w ustawie Sarbanes-Oxley o zwalczaniu nadużyć finansowych.

Sarbanes-Oxley został uchwalony w 2002 roku w następstwie skandali korporacyjnych Enron i Worldcom. Znacząco zaostrzył przepisy dotyczące wszystkich spółek publicznych i ich zespołów zarządzających, czyniąc kierowników wyższego szczebla bardziej osobistą odpowiedzialnością za dokładność sprawozdań finansowych ich spółek. Obejmuje również długie mandaty dotyczące sprawozdawczości z kontroli wewnętrznej.

Ogólnie rzecz biorąc, fundusze private equity nie podlegają wymogom ustawy Sarbanes-Oxley, ustawie o giełdzie papierów wartościowych z 1934 r. I ustawie o spółkach inwestycyjnych z 1940 r., Co oznacza mniejsze obciążenie dla zarządzania. Kiedy w 2013 r. Dell przeszedł na firmę prywatną, po ćwierć wieku jako spółka publiczna, założyciel i dyrektor generalny Michael Dell pożyczył pieniądze i zatrudnił  specjalistę ds. Wykupów lewarowanych o imieniu Silver Lake Partners, aby ułatwić transakcję. Nigdy więcej Dell nie będzie musiał zadowolić niecierpliwej grupy akcjonariuszy, oferując dywidendę, ani też nowo prywatna spółka nie będzie musiała odkupiać własnych akcji i tym samym wpływać na jej cenę na wolnym rynku.

Kapitał publiczny

Większość inwestorów jest bardziej świadoma publicznych ofert akcji. Ogólnie rzecz biorąc, publiczne inwestycje kapitałowe są bezpieczniejsze niż kapitał prywatny. Są też łatwiej dostępne dla wszystkich typów inwestorów. Kolejną korzyścią dla kapitału publicznego jest jego płynność, ponieważ większość akcji znajdujących się w obrocie publicznym jest dostępnych i łatwo można nimi handlować codziennie na giełdach publicznych.

Przejście ze spółki prywatnej do spółki publicznej lub odwrotnie jest złożone i obejmuje wiele etapów. Firma, która chciałaby publicznie zaoferować swoje akcje, zazwyczaj zwraca się o wsparcie banku inwestycyjnego.