Demonetyzacja
Co to jest demonetyzacja?
Demonetyzacja to akt pozbawienia jednostki walutowej statusu prawnego środka płatniczego. Występuje zawsze, gdy następuje zmiana waluty krajowej : obecna forma lub formy pieniądza są wycofywane z obiegu i wycofywane, często w celu zastąpienia ich nowymi banknotami lub monetami. Czasami kraj całkowicie zastępuje starą walutę nową walutą.
Kluczowe wnioski
- Demonetyzacja to drastyczna ingerencja w gospodarkę, polegająca na usunięciu statusu prawnego środka płatniczego waluty.
- Demonetyzacja może spowodować chaos lub poważne spowolnienie gospodarcze, jeśli pójdzie źle.
- Demonetyzacja została wykorzystana jako narzędzie stabilizacji waluty i walki z inflacją, ułatwiania handlu i dostępu do rynków oraz spychania nieformalnej działalności gospodarczej w kierunku większej przejrzystości i oddalenia od czarnych i szarych rynków.
Zrozumieć demonetyzację
Usunięcie statusu prawnego środka płatniczego jednostki waluty jest drastyczną interwencją w gospodarce, ponieważ bezpośrednio wpływa na środek wymiany stosowany we wszystkich transakcjach gospodarczych. Może pomóc ustabilizować istniejące problemy lub spowodować chaos w gospodarce, zwłaszcza jeśli zostanie podjęta nagle lub bez ostrzeżenia. To powiedziawszy, demonetyzację podejmują narody z wielu powodów.
Jak działa demonetyzacja
Demonetyzacja została wykorzystana do ustabilizowania wartości waluty lub zwalczania inflacji. Ustawa o monetach z 1873 r. Demonetyzowała srebro jako prawny środek płatniczy Stanów Zjednoczonych, opowiadając się za pełnym przyjęciem standardu złota w celu powstrzymania destrukcyjnej inflacji, ponieważ na amerykańskim Zachodzie odkryto duże nowe złoża srebra. Kilka monet, w tym 2 centy, 3 centy i pół grosza, zostało przerwanych. Wycofanie się srebra z gospodarki spowodowało spadek podaży pieniądza, co przyczyniło się do recesji w całym kraju. W odpowiedzi na recesję i naciski polityczne ze strony rolników oraz górników i rafinerii srebra ustawa Blanda-Allisona zremonetyzowała srebro jako prawny środek płatniczy w 1878 roku.
W bardziej nowoczesnym przykładzie rząd Zimbabwe zdemonetyzował dolara w 2015 r., Aby zwalczyć hiperinflację w kraju, która wyniosła 231 000 000%. Proces trzymiesięczny udział expunging dolara Zimbabwe z systemu finansowego kraju i zestalania dolara amerykańskiego, w Pula Botswany, a rand Afryki Południowej jako prawny środek płatniczy kraju w dążeniu do stabilizacji gospodarki.
Niektóre kraje zdemonetyzowały waluty w celu ułatwienia handlu lub utworzenia unii walutowych. Przykład demonetyzacji do celów handlowych miał miejsce, gdy kraje Unii Europejskiej oficjalnie zaczęły używać euro jako waluty codziennej w 2002 roku. Kiedy wprowadzono fizyczne banknoty i monety euro, stare waluty narodowe, takie jak marka niemiecka, Francuski frank i lir włoski zostały zdemonetyzowane. Jednak te zróżnicowane waluty przez pewien czas pozostawały wymienialne na euro po stałych kursach wymiany, aby zapewnić płynne przejście.
Przeciwieństwem demonetyzacji jest remonetyzacja, w której forma płatności zostaje przywrócona jako prawny środek płatniczy.
Przykład demonetyzacji w Indiach
Wreszcie demonetyzacja została wypróbowana jako narzędzie modernizacji rozwijającej się gospodarki zależnej od gotówki oraz zwalczania korupcji i przestępczości (podrabianie, uchylanie się od płacenia podatków ). W 2016 r. Rząd Indii zdecydował się zdemonetyzować banknoty 500 i 1000 rupii, dwa największe nominały w swoim systemie walutowym; banknoty te stanowiły 86 procent gotówki w obiegu w kraju. Z niewielkim ostrzeżeniem premier Indii Narendra Modi ogłosił obywatelom 8 listopada 2016 r., Że banknoty te są bezwartościowe, wchodzą w życie natychmiast – i mieli do końca roku zdeponować je lub wymienić na nowo wprowadzone 2000 rupii i 500 rupii. rachunki w rupiach.
W gospodarce zależnej od gotówki zapanował chaos (około 78 procent wszystkich transakcji klientów w Indiach odbywa się za gotówkę), ponieważ przed bankomatami i bankami utworzyły się wijące się linie, które musiały zostać zamknięte na jeden dzień. Nowe banknoty rupii mają różne specyfikacje, w tym rozmiar i grubość, co wymaga ponownej kalibracji bankomatów: działało tylko 60 procent z 200 000 bankomatów w kraju. Nawet ci, którzy wydali rachunki o niższych nominałach, borykali się z niedoborami. Rządowe ograniczenie dotyczące dziennych kwot wypłat pogłębiło niedolę, chociaż zniesienie opłat transakcyjnych trochę pomogło.
Małe firmy i gospodarstwa domowe walczyły ze znalezieniem gotówki i pojawiły się doniesienia o nieotrzymywaniu składek przez pracowników najemnych. Rupia gwałtownie spadła w stosunku do dolara.
Celem rządu (i uzasadnieniem tego nagłego ogłoszenia) była walka z kwitnącą podziemną gospodarką Indii na kilku frontach: wykorzenienie fałszywej waluty, walka z uchylaniem się od płacenia podatków (tylko 1 procent populacji płaci podatki), wyeliminowanie czarnych pieniędzy uzyskanych z prania pieniędzy i finansowania terroryzmu działania i promowanie gospodarki bezgotówkowej. Osoby fizyczne i podmioty posiadające ogromne sumy czarnych pieniędzy otrzymane z równoległych systemów gotówkowych były zmuszane do wnoszenia swoich banknotów o dużych nominałach do banku, który był prawnie zobowiązany do uzyskania informacji podatkowych na ich temat. Jeśli właściciel nie był w stanie przedstawić dowodu zapłaty podatku od gotówki, nałożono karę w wysokości 200 procent należnej kwoty.