Płynność podstawowa
Co to jest płynność podstawowa?
Płynność podstawowa odnosi się do gotówki i innych aktywów finansowych posiadanych przez banki, które można łatwo zlikwidować i wypłacić w ramach operacyjnych przepływów pieniężnych (OCF). Przykładami podstawowych aktywów płynnościowych mogą być gotówka, obligacje rządowe (skarbowe) i fundusze rynku pieniężnego.
Kluczowe wnioski
- Płynność podstawowa to suma gotówki i innych aktywów natychmiast zbywalnych, które bank ma pod ręką, aby sfinansować swoje potrzeby w zakresie płynności.
- Banki wykorzystują płynność podstawową do równoważenia ryzyka płynności wynikającego z braku spłaty zobowiązań z kosztem alternatywnym posiadania gotówki.
- Przeszacowanie podstawowych potrzeb płynnościowych prowadzi do utraty niektórych przychodów z kredytów, ale niedoszacowanie podstawowych potrzeb płynnościowych może doprowadzić do upadku banku.
Zrozumienie płynności podstawowej
Podstawową płynnością banku są te aktywa (gotówka, ekwiwalenty gotówki, papiery skarbowe itp.), Które można natychmiast wykorzystać na potrzeby płynnościowe banku w celu wypełnienia jego zobowiązań płatniczych. Z drugiej strony banki tworzą płynność dla innych poprzez działalność pożyczkową i finansową. Tworząc płynność na rynku, sektor bankowy osiąga zyski i odgrywa ważną rolę w gospodarce, ale z kolei musi zamykać część swoich funduszy w mniej płynnych aktywach.
Banki stają więc przed dwoma głównymi problemami związanymi z zarządzaniem swoją płynnością. Główną pozycją zarządczą banków jest równoważenie tworzenia płynności z ryzykiem płynności. Ryzyko płynności banku obejmuje zarówno ryzyko niezdolności do sfinansowania zobowiązań finansowych (takich jak udzielanie pożyczek lub spłata odsetek własnym pożyczkodawcom), jak i ryzyko niemożności zaspokojenia popytu na wypłaty (skrajny przypadek to ciąg dalszy). bank ). Niedobór płynności w banku może doprowadzić do upadku i zamknięcia banku; Niedobory płynności w szczególnie dużym banku lub w wielu bankach jednocześnie mogą wywołać kryzys finansowy.
Potencjalny niedobór płynności jest uważany za jedno z najważniejszych ryzyk, na jakie narażone są banki, a jednocześnie nadwyżkę płynności uważa się za przeszkodę dla konkurencyjności, ponieważ funduszy tych nie można pożyczyć nowym pożyczkobiorcom i tym samym uzyskać dochodu z odsetek. Banki zazwyczaj wykorzystują prognozy do przewidywania ilości gotówki, którą właściciele rachunków będą musieli wypłacić, ale ważne jest, aby banki nie przeszacowywały kwoty środków pieniężnych i ich ekwiwalentów wymaganych do zapewnienia płynności podstawowej, ponieważ niewykorzystane środki pieniężne pozostawione w podstawowej płynności nie mogą być wykorzystane przez banki. banku, aby zarobić większe zyski. Stanowi to koszt alternatywny dla banku.
Według ekonomistów Chagwizy, Gariry i Moyo (2015), banki powinny stworzyć „podstawowy portfel płynności”, aby zoptymalizować bufor płynności, aby zminimalizować ryzyko, z którym borykają się banki – zamiast po prostu utrzymywać dowolną rezerwę gotówki. W ten sposób równowaga między ryzykiem płynności a kosztem alternatywnym zostaje zmaksymalizowana dla banków, a ich efektywność i ogólna rentowność ulegają zwiększeniu.
Przykład płynności podstawowej
Oczywiście przewidywanie przyszłych potrzeb gotówkowych jest trudnym zadaniem i rzadko będzie trafne. Na przykład załóżmy, że bank XYZ jest w stanie pobrać 15% odsetek od udzielonych pożyczek. W przypadku, gdy bank przeszacuje wymaganą kwotę płynności podstawowej o 100 000 USD, straci 15 000 USD (100 000 x 0,15) dochodu z tytułu odsetek, ponieważ posiada 100 000 USD w gotówce, której nie można wykorzystać na pożyczki. Z drugiej strony, jeśli bank XYZ zaniży swoje podstawowe potrzeby w zakresie płynności o 100 000 USD, może potrzebować wsparcia awaryjnego z banku centralnego, ubiegać się o ratunek w innym banku lub stanąć w obliczu ryzyka run na swoje aktywa i rachunki.