Ciągłość doktryny biznesowej
DEFINICJA ciągłości biznesowej doktryny przedsiębiorstwa
Doktryna ciągłości przedsiębiorczości jest zasadą opodatkowania mającą zastosowanie do fuzji i przejęć przedsiębiorstw. Doktryna głosi, że aby kwalifikować się jako reorganizacja odroczona podatkowo, jednostka przejmująca musi albo kontynuować historyczną działalność spółki przejmowanej, albo powinna wykorzystywać znaczną część aktywów biznesowych przejmowanej firmy podczas prowadzenia działalności.
Podsumowując, doktryna dotyczy sposobu traktowania podatków, gdy firma zmienia właściciela. Podmiot kupujący musi prowadzić działalność operacyjną lub zachować większość aktywów, gdy dwa podmioty łączą się, aby uzyskać status odroczonego podatku. Jest to niezbędne dla wielu fuzji, w tym połączenia odwróconego trójkąta.
PRZEŁAMANIE Ciągłości doktryny biznesowej
Doktryna ciągłości przedsiębiorczości dotyczy wyłącznie działalności i aktywów przedsiębiorstwa przejmowanego, a nie firmy przejmującej. Dlatego w sytuacji, gdy większość majątku spółki ma zostać zbyta (zbyta), jednym ze sposobów zapewnienia zgodności z doktryną ciągłości jest uczynienie z tej spółki raczej nabywcy niż celu. Jest to technika, która została zatwierdzona przez IRS.
Zgodnie z federalnym kodeksem podatkowym USA reorganizacje przedsiębiorstw często były traktowane preferencyjnie. Jednak podatki mogą być trudne w zależności od tego, czy transakcja jest reorganizacją, czy sprzedażą udziałów własnościowych. Aby transakcja kwalifikowała się jako reorganizacja, traktowana w ten sposób korzystnie pod względem podatkowym, doktryna ciągłości przedsiębiorstwa bada, czy udziałowcy przejmowanego przedsiębiorstwa przed reorganizacją nadal posiadali udziały majątkowe w zreorganizowanej firmie. Zasadniczo wymaga, aby akcjonariusze jednostki przejmowanej otrzymywali znaczną część wynagrodzenia w akcjach jednostki nabywającej. Ponadto doktryna wymaga, aby korporacja przejmująca albo kontynuowała działalność celu, albo wykorzystywała znaczną część aktywów celu w formie biznesowej. Jeśli te warunki nie mogą być spełnione, kodeks podatkowy uważa, że akcjonariusze przejmowanego zbyli, a nie kontynuowali, swoje udziały w biznesie i aktywach przejmowanego. W związku z tym transakcja nie kwalifikowałaby się jako reorganizacja i podlegałaby opodatkowaniu zarówno na poziomie przedsiębiorstwa, jak i na poziomie akcjonariuszy.
W przypadku wielu transakcji biznesowych traktowanie podatkowe może być dużą motywacją do proponowanej transakcji; chociaż jest to kwestia wysoce techniczna, ciągłość doktryny przedsiębiorstwa wymaga znacznej uwagi.