Clintonomics
Co to jest Clintonomics?
Clintonomics odnosi się do filozofii i polityki ekonomicznej ogłoszonej przez prezydenta Billa Clintona, który był prezydentem Stanów Zjednoczonych w latach 1993-2001.
Klintonomia dotyczy polityki fiskalnej i monetarnej stosowanej w tym okresie, który charakteryzował się zmniejszającymi się deficytami budżetowymi, niskimi stopami procentowymi i globalizacją. Podstawową formą globalizacji było przejęcie Północnoamerykańskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (NAFTA) i zachęcenie Chin do przystąpienia do Światowej Organizacji Handlu (WTO).
Kluczowe wnioski
- Clintonomics odnosi się do polityki gospodarczej i fiskalnej przedstawionej przez prezydenta Billa Clintona podczas jego dwóch kadencji w latach 1993-2001.
- Polityka gospodarcza Clintona została podkreślona poprzez redukcję deficytu i utworzenie NAFTA, umowy o wolnym handlu między USA, Kanadą i Meksykiem.
- Niektórzy krytykowali politykę gospodarczą Clintona jako zbyt łagodną w kwestii deregulacji, która mogła doprowadzić do kryzysu finansowego w 2008 roku, a także umów o wolnym handlu, które mogły nie sprzyjać amerykańskim pracownikom.
Zrozumienie Clintonomics
Bill Clinton objął urząd w czasie, gdy Stany Zjednoczone wciąż wychodziły z wielkiej recesji, która rozpoczęła się w 1991 roku. Kraj cierpiał z powodu rosnących stóp procentowych i spadających cen długu rządowego USA w wyniku rosnącego deficytu budżetowego. Jego pierwszy znaczący akt prawny, ustawa o redukcji deficytu z 1993 r., Uchwalił cięcia budżetowe i podwyżki podatków dla bogatych Amerykanów, co było politycznie niepopularne, ale uspokoiło rynki obligacji.
Wysiłek zmierzający do redukcji deficytu pozwolił prezesowi Rezerwy Federalnej, Alanowi Greenspanowi, utrzymać stopy procentowe na stosunkowo niskim poziomie, co pomogło doprowadzić do boomu w inwestycjach biznesowych, co spowodowało wzrost gospodarczy i wzrosty na giełdach w latach dziewięćdziesiątych. Jednak Greenspan został później zaatakowany za utrzymywanie zbyt niskich stóp procentowych, co zdaniem krytyków pomogło w pobudzeniu bańki na rynku nieruchomości w pierwszej dekadzie XXI wieku.
Clintonomics and Free Trade
Innym fundamentalnym filarem Clintonomics było oddanie wolnego handlu. Prezydent Clinton odziedziczył negocjacje w sprawie północnoamerykańskiego porozumienia o wolnym handlu (NAFTA) po swoim poprzedniku, George’u HW Bushu. W tamtych czasach umowy o wolnym handlu były bardziej entuzjastycznie popierane przez Partię Republikańską, podczas gdy Demokraci i ich sojusznicy związkowi martwili się o wpływ takich transakcji na zatrudnienie i płace pracowników.
Clinton’s podpisała NAFTA po zmianie umowy, dodając ochronę pracy i środowiska. Ta zmiana była kolejnym sposobem, w jaki wyróżniał się spośród innych ówczesnych demokratów. Clinton był także zwolennikiem przystąpienia Chin do Światowej Organizacji Handlu (WTO), do której przystąpił w 2001 roku.
Clinton nie jest jedynym prezydentem, który ma politykę gospodarczą nazwaną jego imieniem. Reaganomika i Trumponomika to dwa inne współczesne wcielenia.
Krytyka Clintonomics
Clintonomics został zaatakowany po kryzysie finansowym w 2008 roku. Krytycy argumentowali, że prezydent Clinton również opowiadał się za deregulacją finansową. Zaangażowanie Clintona w wolny handel również jest coraz bardziej atakowane, a krytycy twierdzą, że prezydent nie zrobił wystarczająco dużo, aby zabezpieczyć prawa amerykańskich pracowników i zapewnić, że amerykańskie płace nie ucierpią w wyniku przejścia NAFTA.
Poparcie Clintona dla przystąpienia Chin do WTO było również krytykowane, zwłaszcza w świetle dużego i rosnącego deficytu handlowego Ameryki z Chinami oraz ciągłej utraty miejsc pracy w przemyśle od tego czasu.