Capital Intensive
Co to jest kapitałochłonny?
Termin „kapitałochłonny” odnosi się do procesów biznesowych lub branż, które wymagają dużych nakładów inwestycyjnych w celu wyprodukowania towaru lub usługi, a zatem mają wysoki odsetek środków trwałych, takich jak rzeczowe aktywa trwałe (PP&E). Przedsiębiorstwa z branż kapitałochłonnych często charakteryzują się wysokim poziomem amortyzacji.
Zrozumienie Capital Intensive
Branże kapitałochłonne mają zwykle wysoki poziom dźwigni operacyjnej, czyli stosunek kosztów stałych do kosztów zmiennych. W rezultacie kapitałochłonne branże potrzebują dużej ilości produkcji, aby zapewnić odpowiedni zwrot z inwestycji. Oznacza to również, że niewielkie zmiany w sprzedaży mogą prowadzić do dużych zmian zysków i zwrotu z zainwestowanego kapitału.
Ich wysoka dźwignia operacyjna sprawia, że kapitałochłonne branże są znacznie bardziej podatne na spowolnienie gospodarcze w porównaniu z firmami pracochłonnymi, ponieważ nadal muszą płacić koszty stałe, takie jak koszty ogólne zakładów, w których znajduje się sprzęt, oraz amortyzacja sprzętu. Koszty te należy pokryć nawet wtedy, gdy branża znajduje się w recesji.
Przykłady branż kapitałochłonnych obejmują produkcję samochodów, produkcję ropy naftowej i rafinację, produkcję stali, sektor telekomunikacyjny i transportowy (np. Koleje i linie lotnicze). Wszystkie te branże wymagają ogromnych nakładów kapitałowych.
Kapitałochłonność odnosi się do wagi aktywów firmy – w tym zakładów, majątku i wyposażenia – w stosunku do innych czynników produkcji.
Pomiar kapitałochłonności
Oprócz dźwigni operacyjnej, kapitałochłonność przedsiębiorstwa można zmierzyć, obliczając, ile aktywów jest potrzebnych do wyprodukowania 1 dolara sprzedaży, czyli sumy aktywów podzielonej przez sprzedaż. Jest to odwrotność wskaźnika rotacji aktywów, wskaźnika efektywności, z jaką firma wykorzystuje swoje aktywa w celu generowania przychodów.
Innym sposobem pomiaru kapitałochłonności firmy jest porównanie wydatków kapitałowych z wydatkami na pracę. Na przykład, jeśli firma wydaje 100 000 USD na wydatki kapitałowe i 30 000 USD na pracę, najprawdopodobniej jest to kapitałochłonne. Podobnie, jeśli firma wydaje 300 000 USD na pracę i tylko 10 000 USD na wydatki kapitałowe, oznacza to, że jest bardziej zorientowana na usługi lub pracę.
Kluczowe wnioski
- Kapitałochłonność można zmierzyć, porównując koszty kapitału i pracy.
- Firmy kapitałochłonne mają zwykle wysokie koszty amortyzacji i dźwignię operacyjną.
- Współczynnik kapitałochłonności to suma aktywów podzielona przez sprzedaż.
Wpływ kapitałochłonności na zyski
Firmy kapitałochłonne generalnie wykorzystują dużą dźwignię finansową, ponieważ mogą używać maszyn i urządzeń jako zabezpieczenia. Jednak posiadanie zarówno wysokiej dźwigni operacyjnej, jak i finansowej jest bardzo ryzykowne, gdyby sprzedaż nieoczekiwanie spadła.
Ponieważ branże kapitałochłonne mają wysokie koszty amortyzacji, analitycy zajmujący się branżami kapitałochłonnymi często dodają amortyzację z powrotem do dochodu netto, używając miernika zwanego zyskiem przed odsetkami, podatkami, amortyzacją (EBITDA). Korzystając z EBITDA, a nie z zysku netto, łatwiej jest porównać wyniki firm z tej samej branży.