Wezwanie brokera
Jaka jest rozmowa brokera?
Wezwanie maklerskie, zwane również oprocentowaniem pożyczki na wezwanie, jest stopą procentową pobieraną przez banki od pożyczek udzielonych firmom maklerskim. Brokerzy ci następnie wykorzystują te pożyczki, zwane pożyczkami typu call, w celu zapewnienia dźwigni finansowej handlowcom korzystającym z kont depozytowych. Jak sugeruje ich nazwa, pożyczki na żądanie muszą być spłacane natychmiast – lub „na żądanie” – jeśli bank tego zażąda. Jeśli broker uważa, że jego pożyczki mogą zostać wezwane, może zainicjować wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego od handlowców, którym pożyczył fundusze.
Kluczowe wnioski
- Wezwanie brokera to stopa procentowa naliczana przez banki maklerom w związku z pożyczką na wezwanie.
- Ich koszt jest określany poprzez odniesienie się do referencyjnej stopy procentowej i dokonanie korekt w oparciu o postrzeganą zdolność kredytową danego brokera.
- Pożyczki te są wykorzystywane przez brokerów do finansowania kont depozytowych ich inwestorów. Podobnie jak w przypadku kont z depozytem zabezpieczającym, pożyczki na wezwanie mogą być pobierane lub „zwracane” przez ich pożyczkodawców.
Zrozumienie wezwań brokerów
Jak widać z powyższego opisu, wezwanie brokera jest ważną częścią łańcucha dostaw odpowiedzialną za zapewnienie handlowcom dźwigni finansowej za pośrednictwem ich kont depozytowych. Z punktu widzenia inwestora zabezpieczającego, pożyczka pochodzi od jego firmy maklerskiej, a przedsiębiorca musi upewnić się, że posiada odpowiednie zabezpieczenie na swoim koncie, aby broker nie wezwał ich pożyczki z depozytem zabezpieczającym.
Z punktu widzenia brokera jednak pieniądze pożyczone przedsiębiorcy to pożyczka na żądanie pożyczona w banku. Dlatego broker musi upewnić się, że pożyczka na żądanie nie wydaje się bankowi ryzykowna, w przeciwnym razie bank może skorzystać z prawa do jej zwrotu. Aby temu zapobiec, broker będzie uważnie monitorował wartość i zabezpieczenie rachunku depozytu zabezpieczającego tradera i zażąda pożyczki z depozytem zabezpieczającym, jeśli uzna, że ryzyko staje się zbyt wysokie.
W rzeczywistości, nawet jeśli dany rachunek zabezpieczający jest wystarczająco dobrze zasilony, może zostać wezwany z powrotem przez brokera, jeśli bank zażąda od tego brokera pożyczki na żądanie. Z tego powodu inwestorowi zajmującemu się depozytem zabezpieczającym może spotkać się wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego z powodów niezwiązanych z poziomem ryzyka ich własnego rachunku. Chociaż takie przypadki są rzadkie, zdarzają się w sytuacjach, w których niepokój finansowy rozprzestrzenia się na rynkach, na przykład w przypadku kryzysu kredytowego.
Podobnie jak w przypadku innych pożyczek, oprocentowanie pożyczek na żądanie zmienia się codziennie w zależności od takich czynników, jak warunki ekonomiczne oraz podaż i popyt na kapitał. Stawki te są regularnie publikowane w publikacjach, takich jak The Wall Street Journal i Investor’s Business Daily, i zazwyczaj opierają się na benchmarku, takim jak londyńska stawka oferowana przez InterBank (LIBOR). Wezwanie brokera obejmuje następnie premię za ryzyko w oparciu o postrzeganą zdolność kredytową brokera, a także inne czynniki.
Przykład wezwania brokera ze świata rzeczywistego
XYZ Brokerage Services otrzymało niedawno pożyczkę maklerską na żądanie od dużego banku ABC Financial. Obliczając oprocentowanie pożyczki, ABC wzięło pod uwagę koszt alternatywny stwarzany przez alternatywne pożyczki i możliwości inwestycyjne. Biorąc pod uwagę, że LIBOR w momencie udzielenia pożyczki wynosił 2% i biorąc pod uwagę, że XYZ był postrzegany jako podmiot o bardzo wysokiej zdolności kredytowej, ABC zgodziło się udzielić pożyczki na żądanie z oprocentowaniem jedynie 2,5%. XYZ rozumiał, że w ramach warunków pożyczki ABC będzie miała prawo do odstąpienia od pożyczki według własnego uznania.
Po otrzymaniu pożyczki na żądanie XYZ wykorzystał fundusze, aby dostarczyć pożyczki kilku klientom korzystającym z depozytu zabezpieczającego na ich rachunki handlowe z depozytem zabezpieczającym. Podobnie jak w przypadku ABC, XYZ uwzględnił własny koszt alternatywny i zdolność kredytową posiadaczy rachunków przy podejmowaniu decyzji o oprocentowaniu pożyczek, ustalając oprocentowanie w wysokości 5%. W umowie dotyczącej tych pożyczek jasno określono, że XYZ może zażądać spłaty pożyczek za pomocą wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego, potencjalnie z ograniczonym wyprzedzeniem lub bez wcześniejszego powiadomienia przedsiębiorcy.