W jaki sposób towarzystwa funduszy inwestycyjnych zarabiają pieniądze

Większość inwestorów słyszała o inwestorzy mogliby podejmować lepsze decyzje, gdyby zrozumieli, że towarzystwa funduszy inwestycyjnych zarabiają na opłatach, a wielkość i rodzaj pobieranych opłat różni się w zależności od funduszu. Fundusze inwestycyjne zarabiają pieniądze głównie na opłatach za sprzedaż, które działają jak prowizje, oraz poprzez obciążanie inwestorów odsetkiem zarządzanych aktywów (AUM).

Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) wymaga od towarzystwa funduszy ujawnieniaopłat dla akcjonariuszy i kosztów operacyjnych w prospekcie emisyjnym funduszu. Inwestorzy mogą znaleźć te informacje w tabeli opłat umieszczonej na początku prospektu. Opłaty są bez wątpienia największym źródłem dochodu dla podstawowych towarzystw funduszy inwestycyjnych, chociaż niektóre firmy mogą dokonywać oddzielnych inwestycji we własnym zakresie. Różne rodzaje opłat obejmują opłaty za zakup, opłaty za sprzedaż lub obciążenie funduszu wspólnego inwestowania; odroczone koszty sprzedaży; opłaty za wykup; opłaty za konto; i opłaty za wymianę.

Zrozumienie funduszy powierniczych

Fundusze inwestycyjne należą do najpopularniejszych i odnoszących sukcesy wehikułów inwestycyjnych, dzięki połączeniu elastyczności, niskich kosztów i szansy na wysokie zyski. Inwestowanie w fundusz inwestycyjny różni się od zwykłego umieszczania pieniędzy na koncie oszczędnościowym lub zaświadczenia o wpłacie (CD) w banku. Inwestując w fundusz inwestycyjny, w rzeczywistości kupujesz udziały w firmie.

Firma, którą kupujesz, jest firmą inwestycyjną. Fundusze powiernicze zajmują się inwestowaniem w papiery wartościowe, podobnie jak Ford zajmuje się produkcją samochodów. Te aktywa do funduszu inwestycyjnego są różne, ale ostatecznym celem każdej firmy jest zarabianie pieniędzy dla akcjonariuszy.

Akcjonariusze zarabiają na jeden z trzech sposobów. Pierwszym sposobem jest uzyskanie zwrotu z płatności odsetek i dywidend z bazowych aktywów funduszu. Inwestorzy mogą również zarabiać na transakcjach dokonywanych przez kierownictwo; jeśli fundusz wspólnego inwestowania osiąga zyski kapitałowe z transakcji, jest prawnie zobowiązany do przekazania zysków udziałowcom. Jest to znane jako dystrybucja zysków kapitałowych. Ostatnim sposobem jest standardowa aprecjacja aktywów, co oznacza wzrost wartości udziałów w funduszach inwestycyjnych.

Opłaty dla akcjonariuszy

Spółki funduszu mogą dołączać szereg opłat do swoich usług i produktów, ale miejsce i sposób uwzględnienia tych opłat ma znaczenie. Opłaty z tytułu sprzedaży, częściej nazywane doładowaniami, są wywoływane przez zakup udziałów w funduszach inwestycyjnych przez inwestora. Oznacza to, że inwestor płaci dodatkowy procent, zwykle około 5%, oprócz faktycznej ceny akcji. Spółki funduszu zazwyczaj nie zatrzymują całości kosztów sprzedaży, ponieważ duża część często trafia do brokerów i doradców, którzy sprzedali fundusz.

Istnieją różne rodzaje obciążeń funduszy. Najbardziej powszechne jest obciążenie początkowe, które jest natychmiast odejmowane od kwoty inwestycji, zanim akcje zostaną faktycznie zakupione. Urząd Regulacji branży finansowej (FINRA) ustawia czapkę 8,5% na ładunkach front-end. Na przykład inwestycja o wartości 1000 USD z obciążeniem front-end wysyła 50 USD do brokera i 950 USD na zakup udziałów w funduszu.

Istnieją również obciążenia zaplecza, które można pobierać, gdy akcje są sprzedawane. Najpopularniejsza z nich to warunkowa odroczona opłata za sprzedaż (CDSC). Obciążenie to zaczyna się stosunkowo wysoko i ma tendencję do zmniejszania się w czasie, zwykle spadając do zera po okresie od siedmiu do dziesięciu lat.

Niektóre towarzystwa funduszy pobierają opłaty za zakup lub opłaty za umorzenie. Brzmi to bardzo jak opłaty za sprzedaż, ale w rzeczywistości są one w całości płacone funduszowi, a nie brokerowi. Opłaty za nabycie mają miejsce w momencie wykupu akcji, a opłaty za umorzenie w momencie sprzedaży akcji.

Zasadniczo opłaty za zarządzanie w dużym stopniu zależą od sukcesu funduszu i dalszego publicznego obrotu nowymi akcjami. Fundusze odnoszące największe sukcesy otrzymują dużo nowych pieniędzy i mają tendencję do dużej płynności; więcej obrotów oznacza większy dochód z opłat dla firmy.

Roczne wydatki operacyjne funduszu

Towarzystwa funduszy inwestycyjnych nie działają bezpłatnie; są wydatki, które wymagają zwrotu. Obejmują one takie koszty, jak opłacenie doradcy inwestycyjnego, personelu administracyjnego, analityków ds. Badań funduszy, opłaty dystrybucyjne i inne koszty operacyjne.

Opłaty za zarządzanie są wypłacane z aktywów funduszu, a nie pobierane bezpośrednio od udziałowców. SEC wymaga, aby opłaty za zarządzanie były wyszczególnione jako osobna pozycja i nie były zaliczane do kategorii „innych” wydatków, aby inwestorzy zawsze mogli śledzić, które fundusze wydają najwięcej na wynagrodzenie za zarządzanie.

Większość inwestorów w końcu słyszy o opłatach dystrybucyjnych, częściej określanych jako opłaty 12b-1. Opłaty w wysokości 12b-1, ograniczone do 1% aktywów funduszu, są pobierane od udziałowców w celu odzyskania kosztów związanych z marketingiem funduszu i świadczeniem usług dla udziałowców. Wiele z tych kosztów funduszu jest koniecznych;na przykład SEC wymaga drukowania i dystrybucji prospektów do nowych inwestorów. Ponieważ przestrzeń funduszy inwestycyjnych stała się bardziej konkurencyjna, szczególnie od końca lat 90., opłaty 12b-1 uległy zawężeniu, a udziałowcy stali się na nie bardziej wrażliwi.

Opłaty 12b-1 zmieniają się z klasy jednostek na klasę jednostek. Akcje klasy A mają tendencję do nakładania obciążeń początkowych i mają niższe koszty 12b-1, a niektóre fundusze inwestycyjne zmniejszają obciążenie początkowe w zależności od wielkości inwestycji. W branży jest to znane jako „ punkty przerwania ”. Chodzi o to, że towarzystwo funduszy inwestycyjnych jest skłonne poświęcić część przychodów w przeliczeniu na jedną akcję, aby zachęcić do większej liczby zakupów akcji. Tytuły klasy B i klasy C generują zwykle wyższe roczne koszty niż tytuły klasy A.

Fundusze bez obciążenia

Wiele funduszy inwestycyjnych nie pobiera opłat za sprzedaż;nazywane są pomocą opłat 12b-1, chociaż SEC nie pozwala tym firmom nazywać się bez obciążenia, jeśli wydatki 12b-1 przekraczają 0,25%. Inne, takie jak rodzina funduszy Vanguard, w ogóle nie mają opłat z tytułu sprzedaży ani opłat 12b-1.

Fundusze bez obciążenia mogą nadal uzyskiwać przychody z innych rodzajów dochodów z opłat, ale firmy te mają również tendencję do obniżania kosztów, aby zrekompensować brak dochodów z opłat za sprzedaż. Często wiąże się to z mniej aktywnym zarządzaniem inwestycjami i bardziej pasywną strategią inwestycyjną funduszu.