Współczynnik wydatków po zwrocie kosztów
Co to jest wskaźnik wydatków po zwrocie kosztów?
Wskaźnik kosztów po zwrocie kosztów przedstawia rzeczywiste wydatki poniesione przez inwestora funduszu wspólnego inwestowania. Ten wskaźnik kosztów oblicza się poprzez odjęcie wszelkich zwrotów kosztów dokonywanych na rzecz klientów funduszy wspólnego inwestowania przez zarząd, a także wszelkich zwolnień z opłat umownych od wskaźnika zwrotu kosztów przed poniesieniem kosztów. Wskaźnik kosztów po zwrocie kosztów jest również znany jako wskaźnik kosztów netto.
Kluczowe wnioski
- Wskaźnik kosztów po zwrocie kosztów przedstawia rzeczywiste wydatki poniesione przez inwestora funduszu wspólnego inwestowania.
- Po spłacie, wskaźniki kosztów zwracają inwestorom koszty pośrednie – takie jak wszelkie dywidendy wypłacone w akcjach, które menedżer sprzedał krótko – zamiast przerzucać je bezpośrednio na klientów.
- Ponadto niektóre fundusze inwestycyjne, które inwestują w wiele funduszy inwestycyjnych, aby osiągnąć lepszą dywersyfikację, zwracają część opłat za fundusze bazowe, w które inwestują.
- Wreszcie, niektórzy zarządzający mogą również dobrowolnie zrezygnować z niektórych opłat funduszu, aby utrzymać konkurencyjne ceny.
Jak działa współczynnik wydatków po zwrocie kosztów
Po spłacie, wskaźniki kosztów zwracają inwestorom koszty pośrednie – takie jak wszelkie dywidendy wypłacone w akcjach, które menedżer sprzedał krótko – zamiast przerzucać je bezpośrednio na klientów. Ponadto niektóre fundusze inwestycyjne, które inwestują w wiele funduszy inwestycyjnych, aby osiągnąć lepszą dywersyfikację, zwracają część opłat za fundusze bazowe, w które inwestują.
Niektórzy menedżerowie mogą również dobrowolnie zrezygnować z niektórych opłat związanych z funduszami, aby utrzymać konkurencyjne ceny. Na przykład firma, która prowadzi aktywnie zarządzany fundusz wspólnego inwestowania, który pobiera 1,25% rocznie, ale stale osiąga gorsze wyniki, może zdecydować o zwrocie 0,50% opłat za określony czas, aby dostosować wydatki funduszu po refundacji do rywali działały podobnie, ale pobierały opłaty w wysokości 0,75%. Zwolnienia z opłat pozwalają funduszowi ustalić maksymalny poziom kwoty pobieranej od udziałowców. Gdy fundusz przyjmuje limit wydatków, określa się go jako fundusz z ograniczonym limitem.
Na przykład wiele funduszy inwestycyjnych rynku pieniężnego, które zazwyczaj pobierają opłaty w wysokości 0,45% rocznie lub więcej, musiało zwracać część opłat za kilka lat na początku i połowie 2010 r. Z powodu długiego okresu historycznie niskich stóp zwrotu. Zyski inwestorów byłyby martwe lub w niektórych przypadkach ujemne w przeciwnym razie. Zamiast stale reklamować te fundusze z opłatami wynoszącymi 0,10% lub mniej, wielu zdecydowało się ograniczyć opłaty za fundusze. Firmy te następnie wymieniły wskaźnik kosztów po zwrocie kosztów, oprócz normalnego wskaźnika kosztów dla swoich odpowiednich funduszy.
Towarzystwa funduszy inwestycyjnych mogą również zwrócić część opłaty 12b-1, która przeznaczona jest na opłacenie prowizji maklerskich oraz na reklamę i promocję funduszu. Jednak zwrot tych opłat jest rzadszy. Z punktu widzenia firmy zarządzającej inwestycjami czasami konieczne jest tymczasowe obniżenie opłat, aby klienci byli zadowoleni. Wiele firm obawia się jednak czasowej zmiany opłat przed zwrotem kosztów, ponieważ później bardzo trudno jest ponownie podnieść opłaty. Klienci przyzwyczajają się do płacenia niższych opłat i zauważają, kiedy wracają.
Technicznie rzecz biorąc, utrzymywanie opłat na tym samym poziomie, ale oferowanie tymczasowego zwrotu kosztów pomaga utrzymać satysfakcję klientów, a następnie pozwala towarzystwu funduszy inwestycyjnych twierdzić, że opłaty nie wzrosły po zakończeniu zwrotu.