Czy świadczenia dodatkowe są kosztami bezpośrednimi czy pośrednimi?

Prawie każde świadczenie pozapłacowe zapewniane pracownikowi przez pracodawcę jest uważane za świadczenie „marginesowe”.

Świadczenia te mogą obejmować ubezpieczenie, samochód służbowy lub zniżkę dla pracowników, itp. Chociaż istnieją pewne wyjątki, świadczenia dodatkowe są zazwyczaj bezpośrednim kosztem dla firmy pod względem księgowym, o ile można je przypisać do bezpośredniej siły roboczej w sposób spójny.

Bezpośredni koszt jest szeroko definiowany jako koszt, który może być przypisany do konkretnego elementu w dokładny sposób, takich jak płace, materiałów, dostaw, usług konsultingowych oraz świadczeń dodatkowych. Za koszty pośrednie uważa się po prostu wszelkie koszty, które nie są bezpośrednie. Analizując różne rodzaje powszechnych świadczeń dodatkowych, powinieneś być w stanie stwierdzić, że większość tych świadczeń wiąże się z kosztami, które można bezpośrednio i konkretnie rozdzielić.

Typowe świadczenia dodatkowe obejmują grupowe ubezpieczenie na życie i pomoc edukacyjną, które pracodawcy w Stanach Zjednoczonych mogą zaoferować pracownikowi zwolnienie z podatku do określonego rocznego limitu. Programy / obiekty związane z wyżywieniem i sportem są również powszechnymi dodatkowymi korzyściami i oba są stosunkowo łatwe do rozliczenia i przypisania do określonego programu.

W sytuacji, gdy korzyść jest trudna do przypisania do konkretnego projektu lub programu, może być konieczne zaliczenie jej jako kosztu pośredniego, chociaż jest to rzadkie. Na przykład świadczenia pracownicze dla personelu administracyjnego i biurowego można zaliczyć do kosztów pośrednich.

Koszty poniesione w tym samym celu należy traktować konsekwentnie. Gdy koszt określonego świadczenia dodatkowego jest uważany za bezpośredni, wszelkie późniejsze podobne koszty należy traktować jako takie same. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „ Jakie są przykłady typowych świadczeń dodatkowych? ”)