Koszt bezpośredni
Co to jest koszt bezpośredni?
Koszt bezpośredni to cena, która może być bezpośrednio powiązana z produkcją określonych towarów lub usług. Koszt bezpośredni można prześledzić do obiektu kosztu, którym może być usługa, produkt lub dział. Koszty bezpośrednie i pośrednie to dwa główne rodzaje wydatków lub kosztów, które mogą ponieść firmy. Koszty bezpośrednie są często kosztami zmiennymi, co oznacza, że zmieniają się wraz z poziomami produkcji, takimi jak zapasy. Jednak niektóre koszty, takie jak koszty pośrednie, są trudniejsze do przypisania do konkretnego produktu. Przykłady kosztów pośrednich obejmują amortyzację i koszty administracyjne.
Zrozumienie kosztów bezpośrednich
Chociaż koszty bezpośrednie są zazwyczaj kosztami zmiennymi, mogą również obejmować koszty stałe. Na przykład czynsz za fabrykę mógłby być powiązany bezpośrednio z zakładem produkcyjnym. Zwykle czynsz jest uważany za koszty ogólne. Jednak firmy mogą czasami powiązać koszty stałe z jednostkami produkowanymi w konkretnym zakładzie.
Przykłady kosztów bezpośrednich
Każdy koszt związany z produkcją towaru, nawet jeśli jest to tylko część kosztu przypisanego do zakładu produkcyjnego, jest uwzględniany jako koszty bezpośrednie. Poniżej wymieniono kilka przykładów kosztów bezpośrednich:
- Bezpośrednia praca
- Materiały bezpośrednie
- Materiały produkcyjne
- Wynagrodzenia dla pracowników produkcyjnych
- Zużycie paliwa lub mocy
Ponieważ koszty bezpośrednie można przypisać konkretnie do produktu, koszty bezpośrednie nie muszą być przypisywane do produktu, działu lub innych obiektów kosztów. Koszty bezpośrednie zwykle przynoszą korzyści tylko jednemu obiektowi kosztów. Pozycje, które nie są kosztami bezpośrednimi, są gromadzone i alokowane na podstawie czynników kosztowych.
Koszty bezpośrednie i pośrednie to główne koszty związane z produkcją towaru lub usługi. Podczas gdy koszty bezpośrednie można łatwo przypisać do produktu, kosztów pośrednich już nie.
Kluczowe wnioski
- Koszt bezpośredni to cena, która może być bezpośrednio powiązana z produkcją określonych towarów lub usług.
- Koszt bezpośredni można prześledzić do obiektu kosztu, którym może być usługa, produkt lub dział.
- Przykłady kosztów bezpośrednich obejmują bezpośrednią robociznę i materiały bezpośrednie.
- Chociaż koszty bezpośrednie są zazwyczaj kosztami zmiennymi, mogą to być również koszty stałe. Na przykład czynsz za fabrykę mógłby być powiązany bezpośrednio z zakładem produkcyjnym.
Koszty bezpośrednie a koszty pośrednie
Koszty bezpośrednie są dość proste przy określaniu przedmiotu ich kosztu. Na przykład Ford Motor Company (Francja) produkuje samochody osobowe i ciężarowe. Stal i śruby potrzebne do produkcji samochodu osobowego lub ciężarówki byłyby klasyfikowane jako koszty bezpośrednie. Jednak kosztem pośrednim byłaby energia elektryczna dla zakładu produkcyjnego. Chociaż wydatek na energię elektryczną może być powiązany z obiektem, nie można go bezpośrednio powiązać z konkretną jednostką i dlatego jest klasyfikowany jako pośredni.
Stałe a zmienne
Koszty bezpośrednie nie muszą mieć charakteru stałego, ponieważ ich koszt jednostkowy może zmieniać się w czasie lub w zależności od wykorzystywanej ilości. Przykładem jest pensja przełożonego, który pracował nad jednym projektem. Koszt ten można bezpośrednio przypisać do projektu i odnosi się do ustalonej kwoty w dolarach. Materiały użyte do budowy produktu, takie jak drewno lub benzyna, mogą być bezpośrednio prześledzone, ale nie zawierają ustalonej kwoty w dolarach. Dzieje się tak, ponieważ wysokość wynagrodzenia przełożonego jest znana, a poziomy produkcji jednostkowej są zmienne w zależności od sprzedaży.
Wycena zapasów
Korzystanie z kosztów bezpośrednich wymaga ścisłego zarządzania wyceną zapasów, gdy są one kupowane za różne kwoty. Na przykład koszt niezbędnego komponentu wytwarzanego przedmiotu może zmieniać się w czasie. Ponieważ przedmiot jest wytwarzany, cena części składowej musi być bezpośrednio przypisana do przedmiotu.
Na przykład podczas budowy budynku firma mogła kupić okno za 500 USD, a drugie za 600 USD. Jeżeli na budynku ma zostać zamontowane tylko jedno okno, a drugie ma pozostać na stanie magazynowym, musi nastąpić konsekwentne stosowanie wyceny księgowej.
Firmy zazwyczaj śledzą te koszty przy użyciu dwóch metod: pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO) lub ostatnie przyszło , pierwsze wyszło (LIFO). FIFO obejmuje przypisywanie kosztów, takich jak zakup zapasów, na podstawie tego, które towary przybyły jako pierwsze. Ponieważ zapasy są zużywane w produkcji towarów, pierwsze lub najstarsze pozycje zapasów są używane jako pierwsze podczas pomiaru kosztu pozycji. I odwrotnie, LIFO przypisuje wartość pozycji kosztowej na podstawie ostatniego towaru zakupionego lub dodanego do zapasów.