Ustawa o alternatywnym parytecie transakcji hipotecznych (AMTPA)
Co to jest ustawa o alternatywnym parytecie transakcji hipotecznych (AMTPA)?
Ustawa o alternatywnym parytecie transakcji hipotecznych (AMTPA) była ustawą Kongresu z 1982 r., Która uchyliła wiele przepisów stanowych uniemożliwiających bankom udzielanie kredytów mieszkaniowych innych niż konwencjonalne kredyty hipoteczne o stałym oprocentowaniu. Ustawa doprowadziła do pojawienia się różnych nowych „egzotycznych” kredytów hipotecznych, takich jak kredyty hipoteczne o regulowanym oprocentowaniu (ARM), opcje ARM, hipoteki tylko odsetkowe i kredyty hipoteczne na spłatę balonową.
Kluczowe wnioski
- Ustawa o alternatywnym parytecie transakcji hipotecznych (AMTPA) była ustawą z 1982 r., Która dotyczyła rodzajów kredytów mieszkaniowych, które mogły pisać banki.
- Ustawa uchyliła wiele przepisów stanowych, które miały na celu ograniczenie rodzajów kredytów, jakie bank mógłby udzielać, umożliwiając tym instytucjom finansowym udzielanie większej liczby tak zwanych egzotycznych kredytów hipotecznych.
- Egzotyczne kredyty hipoteczne obejmowały kredyty hipoteczne o zmiennym oprocentowaniu (ARMS), opcje ARMS, hipoteki oprocentowane wyłącznie na oprocentowanie i kredyty hipoteczne na spłatę balonu.
- Ustawa była postrzegana jako przyczyniająca się do kryzysu kredytów hipotecznych typu sub-prime z 2007 roku, w którym lata tanich kredytów i luźnych standardów kredytowych napędzały ogromną bańkę mieszkaniową, która pękła, uderzając w amerykańską i światową gospodarkę.
Jak działa ustawa o alternatywnym parytecie transakcji hipotecznych
AMPTA jest często wymieniana jako główna przyczyna kryzysu kredytów hipotecznych o podwyższonym ryzyku w 2007 r. Oraz klasyczny przykład kosztu dobrych intencji. Przed AMPTA w większości stanów obowiązywały przepisy zabraniające bankom udzielania kredytów mieszkaniowych innych niż konwencjonalne kredyty hipoteczne o stałym oprocentowaniu. Te ograniczenia, wraz z dwucyfrową inflacją i stopami procentowymi, utrudniały, jeśli nie uniemożliwiały rodzinom o niskich dochodach, kupno domu.
AMPTA była drugą inicjatywą ustawodawczą mającą na celu rozwiązanie problemu dostępności mieszkań. W 1980 roku Kongres uchwalił ustawę o deregulacji instytucji depozytowych i kontroli monetarnej (DIDMCA), która zniosła ustawę o lichwie państwowej. Dzięki temu, że banki były w stanie naliczać wyższe oprocentowanie pożyczkobiorcom ze słabym kredytem, rynek mieszkaniowy rozwijał się. Ale to prawo nie odnosiło się do ograniczeń państwowych w zakresie dozwolonych rodzajów kredytów hipotecznych. Dwa lata później AMPTA właśnie to zrobiła. Te dwie ustawy utorowały drogę nowym produktom hipotecznym.
Niezamierzone konsekwencje AMPTA
Jednak niezamierzoną konsekwencją deregulacji było to, że wielu kredytobiorców na początku XXI wieku otrzymało kredyty hipoteczne, których nie rozumieli.
Na przykład ARM mają niską „teaserową” stopę procentową, która ostatecznie zmienia się wraz ze stopami rynkowymi i może znacznie wzrosnąć po kilku latach. Balonowe kredyty hipoteczne wymagają ogromnej spłaty w momencie spłaty pożyczki. Kredyty hipoteczne z oprocentowaniem oprocentowanym mają niskie miesięczne spłaty przez kilka pierwszych lat, ale kiedy stopa procentowa w końcu zmieni się i obejmie kapitał, płatności mogą gwałtownie wzrosnąć. Opcje ARM pozwalają pożyczkobiorcy na spłatę z dołu przez kilka lat, ale niespłacone saldo jest przypisywane do kwoty głównej pożyczki, co w niektórych przypadkach uniemożliwia pożyczkobiorcy zbudowanie kapitału własnego w domu. Ponadto banki poręczały kredyty w oparciu o zdolność kredytobiorcy do dokonywania początkowych, niskich miesięcznych rat, bez uwzględniania późniejszych, wyższych płatności.
Nowe przepisy rozwiązują problemy związane z AMPTA
Gdy pożyczkobiorcy zaczęli tracić domy z powodu niespłacania kredytów hipotecznych, ceny domów zaczęły spadać, co jeszcze bardziej utrudniało ludziom refinansowanie ich domów w bardziej przystępne kredyty hipoteczne.
W 2007 roku Kongres przyjął nowe przepisy, które nakładały na kredytodawców obowiązek udzielania kredytów hipotecznych w oparciu o w pełni zindeksowaną stopę procentową. W 2010 roku ustawa Dodda-Franka wymagała jeszcze surowszych standardów i odpowiedzialności pożyczkodawców, w efekcie negując AMPTA. Wycofania Dodda-Franka w 2018 r. Dotyczyły bankowych „ testów warunków skrajnych ” i nie zmieniły przepisów dotyczących kredytów hipotecznych określonych w ustawie.